Het meest complexe type beleggingsproducten valt onder de brede categorie van afgeleide effecten. Voor de meeste beleggers is het concept van afgeleide instrumenten moeilijk te begrijpen. Aangezien derivaten echter doorgaans worden gebruikt door overheidsinstanties, bankinstellingen, vermogensbeheerders en andere soorten ondernemingen om hun beleggingsrisico's te beheren, is het belangrijk dat beleggers een algemene kennis hebben van wat deze producten vertegenwoordigen en hoe ze door investeringen worden gebruikt. professionals.

Terminalderivatencontractoverzicht

Als één type derivaatproduct, kunnen termijncontracten als voorbeeld dienen om een ​​algemeen inzicht te verschaffen in complexere derivaten zoals futurescontracten, optiecontracten en swaps. contracten. Termijncontracten zijn erg populair omdat ze niet gereguleerd zijn door de overheid, ze bieden privacy aan zowel de koper als de verkoper en ze kunnen worden aangepast aan zowel de specifieke behoeften van de koper als de verkoper. Helaas is vanwege de ondoorzichtige kenmerken van termijncontracten de omvang van de termijnmarkt in principe onbekend. Dit maakt op zijn beurt termijnmarkten het minst begrepen van de verschillende soorten afgeleide markten.

Vanwege het overweldigende gebrek aan transparantie dat samenhangt met het gebruik van termijncontracten, kunnen zich veel potentiële problemen voordoen. Zo zijn partijen die gebruikmaken van termijncontracten onderhevig aan het risico van wanbetaling, kan hun handelsvoltooiing problematisch zijn vanwege het ontbreken van een geformaliseerd clearinghouse en worden ze blootgesteld aan mogelijk grote verliezen als het derivatencontract verkeerd is gestructureerd. Dientengevolge is er het potentieel voor ernstige financiële problemen op de termijnmarkten om over te lopen van de partijen die zich bezighouden met dit soort transacties naar de samenleving als geheel. Tot op heden zijn ernstige problemen, zoals systemisch verzuim tussen de partijen die zich bezighouden met termijncontracten, niet tot stand gekomen. Desalniettemin zal het economische concept van 'too big to fail' altijd een zorg blijven, zolang langetermijncontracten door grote organisaties mogen worden uitgevoerd. Dit probleem wordt een nog grotere zorg wanneer zowel de opties als de swapsmarkten in aanmerking worden genomen.

Handels- en afwikkelingsprocedures voor een termijnafwijkingscontract

Termijncontractenhandel op de OTC-markt. Ze handelen niet op een beurs zoals de NYSE, NYMEX, CME of CBOE. Wanneer een termijncontract afloopt, wordt de transactie op twee manieren afgehandeld. De eerste manier is via een proces dat bekend staat als 'levering'."Bij dit type vereffening betaalt de partij die lang is de termijncontractpositie de partij die short is de positie wanneer het activum wordt geleverd en de transactie wordt afgerond. Hoewel het transactionele concept van "levering" eenvoudig te begrijpen is, kan de implementatie van het leveren van de onderliggende waarde erg moeilijk zijn voor de partij die de shortpositie heeft. Als gevolg hiervan kan een termijncontract ook worden voltooid via een proces dat "contante betaling" wordt genoemd. "

Een afwikkeling in contanten is ingewikkelder dan een leveringsregeling, maar het is nog steeds betrekkelijk eenvoudig te begrijpen. Stel dat aan het begin van het jaar een graanbedrijf het eens is via een termijncontract om 1 miljoen bushels maïs te kopen voor $ 5 per bushel van een boer op 30 november van hetzelfde jaar. Denk aan het einde van november dat maïs voor $ 4 per bushel op de vrije markt verkoopt. In dit voorbeeld moet het graanbedrijf, dat lang de termijncontractpositie heeft, van de boer een activum ontvangen dat nu $ 4 per bushel waard is. Omdat echter aan het begin van het jaar was afgesproken dat het graanbedrijf $ 5 per bushel zou betalen, kon het graanbedrijf eenvoudigweg eisen dat de boer de mais op de open markt voor $ 4 per bushel zou verkopen, en zou het graanbedrijf een contante betaling van $ 1 per bushel aan de boer. Volgens dit voorstel zou de boer nog steeds $ 5 per korenmaat graan ontvangen. In termen van de andere kant van de transactie, zou het graanbedrijf dan eenvoudig de noodzakelijke bushels van maïs in de open markt kopen voor $ 4 per bushel. Het netto-effect van dit proces is een betaling van $ 1 per bushel maïs van het graanbedrijf aan de boer. In dit geval werd een contante schikking gebruikt met als enige doel het leveringsproces te vereenvoudigen.

Overzicht valutadermijncontracten

Derivatencontracten kunnen zodanig worden aangepast dat ze complexe financiële instrumenten worden. Een valutatermijncontract kan worden gebruikt om dit punt te illustreren. Voordat een valutatermijncontracttransactie kan worden uitgelegd, is het eerst belangrijk om te begrijpen hoe valuta's worden genoteerd aan het publiek, in tegenstelling tot hoe ze worden gebruikt door institutionele beleggers om financiële analyses uit te voeren.

Als een toerist Times Square in New York City bezoekt, vindt hij waarschijnlijk een valutawissel die wisselkoersen van vreemde valuta per Amerikaanse dollar vermeldt. Dit type conventie wordt vaak gebruikt. Het staat bekend als een indirect citaat en is waarschijnlijk de manier waarop de meeste retailbeleggers denken in termen van geld wisselen. Bij het uitvoeren van financiële analyses maken institutionele beleggers echter gebruik van de directe offertemethode, die het aantal eenheden van binnenlandse valuta per eenheid vreemde valuta specificeert. Dit proces is opgezet door analisten in de effectenbranche, omdat institutionele beleggers vaak denken in termen van het bedrag aan binnenlandse valuta dat nodig is om een ​​eenheid van een gegeven aandeel te kopen, in plaats van hoeveel aandelen in aandelen kunnen worden gekocht met één eenheid van de aandelen. binnenlandse valuta.Gegeven deze conventie standaard zal de directe quote worden gebruikt om uit te leggen hoe een termijncontract kan worden gebruikt om een ​​gedekte rentearbitragestrategie te implementeren.

Stel dat een Amerikaanse valutahandelaar werkt voor een bedrijf dat routinematig producten in Europa verkoopt voor euro's, en dat die euro's uiteindelijk moeten worden terug geconverteerd naar Amerikaanse dollars. Een handelaar in dit type positie kent waarschijnlijk de contante koers en termijnkoers tussen de Amerikaanse dollar en de euro op de open markt, evenals het risicovrije rendement voor zowel de Amerikaanse dollar als de euro. De valutahandelaar weet bijvoorbeeld dat de spotkoers van de Amerikaanse dollar per euro op de open markt $ 1 is. 35 Amerikaanse dollars per euro, de geannualiseerde risicovrije rentevoet op jaarbasis is 1% en de Europese jaarlijkse risicovrije rentevoet is 4%. Het eenjarig valutatermijncontract op de open markt wordt genoteerd aan een koers van $ 1. 50 Amerikaanse dollars per euro. Met deze informatie is het mogelijk voor de valutahandelaar om te bepalen of een gedekte rentearbitrage mogelijk is en hoe een positie kan worden gecreëerd die een risicovrije winst voor het bedrijf zal opleveren door een termijncontracttransactie te gebruiken.

Voorbeeld van een gedekte rente Arbitragestrategie

Om een ​​gedekte rentearbitragestrategie te initiëren, zou de valutahandelaar eerst moeten bepalen wat het termijncontract tussen de Amerikaanse dollar en de euro moet zijn in een efficiënte renteklimaatomgeving. Om deze vaststelling te maken, zou de handelaar de spotkoers van de US dollar verdelen per euro plus de Europese jaarlijkse risicovrije rentevoet, en vervolgens dat resultaat vermenigvuldigen met één plus de jaarlijkse risicovrije rentevoet.

[1. 35 / (1 + 0. 04)] x (1 + 0. 01) = 1. 311

In dit geval moet het eenjarig termijncontract tussen de Amerikaanse dollar en de euro voor $ 1 worden verkocht. 311 Amerikaanse dollar per euro. Aangezien het eenjarig termijncontract op de open markt voor $ 1 verkoopt. 50 Amerikaanse dollar per euro, zou de valutahandelaar weten dat het termijncontract op de open markt te duur is. Daarom zou een scherpzinnige valutahandelaar weten dat alles wat te duur is, verkocht moet worden om winst te maken, en daarom zou de valutahandelaar het termijncontract verkopen en de euro op de spotmarkt kopen om een ​​risicovrij rendement te behalen op de investering.

De strategie voor gedekte interessearbitrage kan in vier eenvoudige stappen worden gerealiseerd:

Stap 1: De valutahandelaar zou $ 1 moeten nemen. 298 dollar en gebruik het om € 0 te kopen. 962 euro.

Om het bedrag aan Amerikaanse dollars en euro's te bepalen dat nodig is om de gedekte rentearbitragestrategie te implementeren, zou de valutahandelaar de spotcontractprijs van $ 1 verdelen. 35 U. S. dollars per euro met één plus de Europese jaarlijkse risicovrije rentevoet van 4%.

1. 35 / (1 + 0. 04) = 1. 298

In dit geval $ 1. 298 US dollar zou nodig zijn om de transactie te vergemakkelijken. Vervolgens zou de valutahandelaar bepalen hoeveel euro's nodig zijn om deze transactie te vergemakkelijken, die eenvoudigweg wordt bepaald door één voor één te delen, plus de Europese jaarlijkse risicovrije rente van 4%.

1 / (1 + 0. 04) = 0. 962

Het benodigde bedrag is € 0. 962 euro.

Stap 2: De handelaar zou een termijncontract moeten verkopen om € 1 te kunnen leveren. 0 euro aan het einde van het jaar voor een prijs van $ 1. 50 Amerikaanse dollars.

Stap 3: De handelaar zou de euro-positie voor het jaar moeten behouden en rente moeten verdienen aan de Europese risicovrije rentevoet van 4%. Deze europositie zou in waarde stijgen van € 0. 962 euro tot € 1. 00 euro.

0. 962 x (1 + 0. 04) = 1. 000

Stap 4: Uiteindelijk, op de vervaldatum van het termijncontract, zou de handelaar de € 1 leveren. 00 euro en ontvang $ 1. 50 Amerikaanse dollars. Deze transactie zou gelijk staan ​​aan een risicovrij rendement van 15%, wat kan worden bepaald door $ 1 te delen. 50 Amerikaanse dollars met $ 1. 298 US dollar en vervolgens een van het antwoord aftrekken om de snelheid van terugkeer in de juiste eenheden te bepalen.

(1.50 / 1. 298) - 1 = 0. 156

De mechanismen van deze gedekte strategie voor rentearbitrage zijn erg belangrijk voor beleggers om te begrijpen, omdat ze illustreren waarom pariteit van rentepercentages te allen tijde waar moet zijn om te voorkomen dat beleggers onbeperkte risicoloze winsten maken.

De koppeling tussen doorlopende contracten en andere derivaten

Zoals dit artikel illustreert, kunnen termijncontracten worden aangepast als zeer complexe financiële instrumenten. De breedte en diepte van dit soort contracten neemt exponentieel toe wanneer rekening wordt gehouden met de verschillende soorten onderliggende financiële instrumenten die kunnen worden gebruikt om een ​​strategie voor termijncontracten te implementeren. Voorbeelden hiervan zijn het gebruik van doorlopende termijncontracten op individuele effecten of indexportefeuilles, vastrentende termijncontracten op effecten zoals schatkistpapier en rentetermijncontracten op rentetarieven zoals LIBOR, die in de sector meer algemeen bekend staan ​​als forward-rate overeenkomsten.

Ten slotte moeten beleggers begrijpen dat termijncontractderivaten doorgaans worden beschouwd als de basis voor futurescontracten, optiecontracten en swapcontracten. Dit komt omdat futures-contracten in principe gestandaardiseerde termijncontracten zijn met een geformaliseerd uitwisselings- en clearinghouse. Optiecontracten zijn in principe termijncontracten die een belegger een optie, maar geen verplichting, bieden om op enig moment een transactie te voltooien. Swaps-contracten zijn in feite een gekoppelde-ketenovereenkomst van termijncontracten die vereisen dat beleggers periodiek actie ondernemen.

De bottom line

Zodra de koppeling tussen termijncontracten en andere derivaten is begrepen, kunnen beleggers snel beginnen met het realiseren van de financiële instrumenten die zij tot hun beschikking hebben, de implicaties die derivaten hebben voor risicobeheer en hoe potentieel grote en belangrijk is de derivatenmarkt voor een groot aantal overheidsinstanties, bankinstellingen en bedrijven over de hele wereld.