a:

Aan de oppervlakte zijn futures-contracten een instrument van prijsspeculanten die een prijsrisico of winst van komende wijzigingen willen afdekken. In het jargon van de termijnmarkt kunnen deze deelnemers respectievelijk 'hedgers' en 'speculanten' worden genoemd. Er zijn echter andere, meer significante sociale en economische functies die futures-contracten spelen. Deze immateriële financiële instrumenten dragen bij aan een grotere specialisatie die alle consumenten ten goede komt door efficiënter middelen toe te wijzen en een verzekeringsbeleid voor bedrijven te bieden.

Futures-contracten hebben al vanaf het begin veel kritiek gekregen. Deze critici beweren vaak dat termijncontracten een belangrijk doel dienen, maar gestandaardiseerde en verhandelde termijncontracten zijn inherent speculatief en voegen daarom onnodig risico toe aan de financiële markten. Deze zorgen zijn zinvol in een vacuüm maar zijn slecht vertegenwoordigd onder dynamische en fluctuerende futures-contractprijzen.

Geen nulsomspel

De aard van zowel futures als termijncontracten is dat de ene partij "lang" en de andere "kort" gaat. Wanneer veranderingen in relevante toekomstige prijzen optreden, heeft de ene partij er recht op en de andere partij wordt gestraft. Dit maakt speculatie lijkt gesanctioneerd financiële gokken. De verliezende partij in een futurescontract heeft echter niet noodzakelijkerwijs spijt van haar beslissing. Dit komt omdat één partij het contract aangaat om risico's af te dekken, terwijl de andere partij het toekomstige risico op potentiële winst accepteert. De negatieve of positieve marktwaarde compenseert de verliezen of winsten uit andere bronnen, ogenschijnlijk.

Neem bijvoorbeeld een luchtvaartmaatschappij. De winstgevendheid is nauw verbonden met de spotprijs van olie, die nodig is om het luchtvervoer te stimuleren. Wanneer de olieprijzen sterk stijgen, schieten de bedrijfskosten omhoog en wordt de solvabiliteit van de luchtvaartmaatschappij in gevaar gebracht. De olieprijzen worden echter niet gecontroleerd door vliegtuigen; het risico van stijgende olie is consistent, ongeacht managementbeslissingen. Dus de oliemaatschappijen kunnen de rationele beslissing nemen om grote hoeveelheden termijncontracten in olie te kopen. Op deze manier, als de prijzen stijgen, worden de kosten gecompenseerd door de groeiende waarde van de futures. De olieprijs kan in plaats daarvan dalen. Het vliegtuig profiteert van lagere brandstofprijzen, ook al zijn de futures in deze context een verliesgevende propositie. Hoe dan ook, de luchtvaartmaatschappij "wint".

Coördinatie doorheen de tijd

In economische zin is er geen echt onderscheid tussen interregionale prijsverschillen, of de tarweprijs in Oekraïne versus zijn prijs in Japan, en intertemporele prijsverschillen, of de prijs van tarwe op een dag versus de prijs een maand later.

Overweeg een arbitrager die merkt dat tarwe goedkoop kan worden gekocht in Oekraïne en voor een grote winst in Japan wordt verkocht.Dit helpt bij het overbrengen van middelen van mensen die het minder hoog waarderen, zoals de met tarwe verzadigde consumenten in Oekraïne, voor degenen die er meer waarde aan hechten. Dit proces gaat door totdat alle arbitraire winsten zijn geëlimineerd.

Op deze manier sturen futures-contracten signalen over de waarde en helpen ze de productie te coördineren. Overweeg een wereld waarin de meeste beleggers verwachten dat de wereldvoorraad van tarwe de volgende dag zal dalen. Er is een stimulans om lang op tarwe te gaan, in de verwachting dat de prijs zal stijgen. Met andere woorden, hoge toekomstige waarde wordt gecommuniceerd. Tarweproducenten, of potentiële producenten, zouden in een maand kunnen kijken naar de hoge waarde van tarwe en hun toekomstige productie kunnen verhogen, wat helpt om het toekomstige tekort te compenseren.