Levende salarisstrook naar salaris is voor veel Amerikanen een onaangename financiële realiteit. Volgens een onderzoek van GoBankingRates uit 2016 heeft 69% van de Amerikanen minder dan $ 1, 000 aan spaargeld. Terwijl volwassenen die minder verdienen dan $ 25.000 jaarlijks het hardst worstelen met het houden van geld op de bank, komen er ook verrassend veel hogere inkomens om de eindjes aan elkaar te knopen.

Wie leeft er in looncheque naar salaris?

Volgens een Nielsen-onderzoek uit 2015 bijvoorbeeld, heeft 25% van de Amerikaanse gezinnen die $ 150.000 of meer verdienen per jaar een salaris op salaris. Eén op de drie huishoudens tussen $ 50.000 en $ 100.000 bevindt zich in dezelfde hachelijke situatie. Met het schuldenlasten van huishoudens en de kosten van levensonderhoud die in sommige delen van het land omhoog schieten, vertaalt een hoger inkomen zich niet altijd in financiële zekerheid. Nieuw onderzoek werpt enig licht op de vraag in hoeverre een salaris van zes cijfers echt gaat. (Zie voor meer informatie Paycheck to Paycheck? 5 manieren om nu te beginnen met opslaan )

Getting by in the middle class

Volgens de Planning and Progress Study van Northwestern Mutual 2017, identificeert 70% van de Amerikanen zichzelf als middenklasse. Achtenzestig procent van degenen die de status van burgerlijke stand claimden, had een huishoudinkomen variërend van $ 50.000 tot minder dan $ 200.000 per jaar. Vijftig procent had inkomens in de range van $ 50, 000 tot $ 125, 000. Ter vergelijking: volgens de Federal Reserve Bank of St. Louis was het mediane gezinsinkomen in 2015 $ 56, 516.

Interessant is dat uit de studie bleek dat Amerikanen uit de middenklasse een meer optimistische kijk op hun financiën hadden. Vijfenvijftig procent zei dat ze geloofden in de haalbaarheid van de Amerikaanse droom, tegenover 48% van de algemene bevolking, en 58% zei dat ze zich financieel veilig voelden vergeleken met 47% van de algemene bevolking. De vraag is of hun verwachtingen en overtuigingen een juiste weerspiegeling zijn van hun situatie.

Bijvoorbeeld, met meer financiële middelen tot hun beschikking, is het logisch om aan te nemen dat mensen met hogere inkomens aanzienlijk meer zouden besparen, maar dat is niet altijd het geval. Volgens de enquête van GoBankingRates had 23% van de respondenten met inkomens van $ 150, 000 of meer minder dan $ 1, 000 in een noodfonds. Zes procent van die inkomsten had absoluut niets opzij gezet in de reserves.

Uit een ander onderzoek, ook door GoBankingRates, bleek dat één op de drie Amerikanen niets heeft gespaard om met pensioen te gaan. Veel Gen Xers en Baby Boomers, die eerder in hun piekjaren zitten, hebben een sombere kijk op de lange termijn. Meer dan de helft van Generation X heeft minder dan $ 10.000 bespaard voor het pensioen en minder dan een op de vier mensen ouder dan 55 heeft meer dan $ 300.000 bespaard.

Om wat perspectief te bieden, heeft de top 1% van de Amerikanen $ 1.08 miljoen of meer weggestopt voor pensionering, volgens het Economic Policy Institute. Gezinnen met een hoog inkomen hebben 10 keer zoveel kans op pensioen als gezinnen met een laag inkomen. Op basis van de cijfers zou het logisch zijn dat degenen aan de bovenkant en onderkant van de inkomensschaal de extremen zouden vertegenwoordigen als het gaat om besparingen. Het legt echter niet uit waarom degenen die in het midden van de wereld belanden met een inkomen van zes cijfers zo ver achterlopen wat betreft besparing en financiële zekerheid in het algemeen. (Zie voor meer Woont u salaris in looncheque? )

Wat zit er achter de cashcrunch?

Begrijpen waarom zo veel hoogverdieners worstelen begint met het opsporen van mogelijke oorzaken voor hun financiële ellende. Schuld kan een boosdoener zijn. Volgens de Federal Reserve Bank of New York bedroeg de totale schuld van de huishoudens in de VS $ 12. 73 biljoen in het eerste kwartaal van 2017. Dat cijfer overschrijdt de vorige piek in 2008. Het grootste deel van de schuld is hypotheekgerelateerd, hoewel studieleningen een steeds groter deel vertegenwoordigen van wat Amerikanen verschuldigd zijn. Creditcardschuld alleen al was goed voor $ 1 biljoen van het totaal.

Dat betekent niet noodzakelijk dat hogere inkomens schulden opbouwen vanwege slechte bestedingspatronen. Voor sommige Amerikanen die zes cijfers of meer verdienen, kan de oorzaak te hoge kosten voor levensonderhoud zijn.

Home-waarden zijn bijvoorbeeld volgens Zillow met ongeveer een derde toegenomen sinds 2012. In bepaalde markten heeft de vraag naar woningen zowel de koop- als de huurprijzen door het dak gedrukt, waardoor een groter deel van de salarissen van de hoge inkomens is opgebruikt. Een Magnify Money-studie, bijvoorbeeld, vond dat Washington, D.C., de slechtste stad is om te leven met een jaarlijks inkomen van $ 100, 000. Na aftrek van huisvesting en andere maandelijkse uitgaven, eindigen de bewoners met een tekort van $ 315 per maand.

Deze maandelijkse uitgaven omvatten betalingen aan studieleningen en andere schulden, gezondheidszorg, transport en kinderopvang. Naarmate kinderen ouder worden en zich klaarmaken om naar school te gaan, neemt de belasting voor sommige gezinnen met een hoog inkomen toe als studenten alleen in aanmerking komen voor beperkte financiële steun. Voor het academiejaar 2016-17 waren de gemiddelde kosten van collegegeld, honoraria en kost en inwoning bij een openbare vierjarige universiteit $ 35, 370 voor buiten de staat studerende studenten, wat kan bijdragen aan de hoge verdieners van de spanning om een ​​einde te maken ontmoeten.

The Bottom Line

Zoals de gegevens laten zien, is een paycheck-to-paycheck-levensstijl niet exclusief voor mensen met lagere inkomens. Een hoger salaris kan zich niet zo veel uitstrekken voor degenen met een hogere kosten van levensonderhoud, vooral als ze afhankelijk zijn van krediet om de gaten te dichten. Het vinden van manieren om de salaris-naar-looncheckcyclus te verbreken is van vitaal belang voor de financiële gezondheid op lange termijn. Hoewel het verhogen van het gezinsinkomen een oplossing kan zijn, kan het verminderen van kosten en het elimineren van schulden nuttiger zijn in het benutten van wat mensen verdienen.