Zal het voor de derde keer ongelukkig zijn voor Argentinië?

De Zuid-Amerikaanse natie heeft de afgelopen dertien jaar twee keer achterstallige rentebetalingen gedaan voor haar staatsschuld. Het kan opnieuw gebeuren. In een uitspraak van oktober herhaalde rechter Thomas Greisa in Manhattan de geldigheid van de "Pari Passu" -clausule in obligaties van Argentinië, die het land verbiedt om alleen geselecteerde obligatiehouders van zijn schuld te betalen. De zaak werd ingediend door obligatiehouders die niet zijn betaald na het in gebreke blijven van het land. Als Argentinië ervoor kiest om zich te houden aan de uitspraak van de rechtbank, dan kan het voor ongeveer $ 6 aan de haak zijn. 1 miljard aan deze obligatiehouders. Wat nog belangrijker is, het zou de sluisdeuren van andere obligatiehouders kunnen openen die vergelijkbare bedragen als herstelrechten zoeken.

AD:

Argentinië's standaardverhaal

Argentinië kwam in 2001 in de buurt van ongeveer $ 93 miljard als gevolg van een economische depressie, en een harde koppeling met de Amerikaanse dollar resulteerde in een valutacrash. Het land werd vervolgens uitgesloten van internationale financiële markten en het IMF stopte met het verstrekken van leningen aan het land. In 2005 en 2010 was de regering er echter in geslaagd om ongeveer 93% van haar schuld te herstructureren via een veelomvattende deal met zes valuta's en verspreid over acht rechtsgebieden.

AD:

Volgens de nieuwe voorwaarden zou de Argentijnse overheid $ 0 betalen. 30 per dollar van de obligatieschuld, en bieden ook BBP-geïndexeerde obligaties (of obligaties die het bruto binnenlands product van het land volgen). Maar de resterende 7% van de Argentijnse schuldeisers, die voornamelijk bestond uit particuliere obligatiehouders die naar huis waren getrokken na het verzuim om Argentinië-obligaties goedkoop te kopen, weigerden de nieuwe voorwaarden. Ze bleven voor een groter bedrag.

AD:

Elliott Associates, een van de hold-out obligatiehouders, kocht in 1995 voor $ 20 miljoen aan verontruste Peruaanse schulden. Na verscheidene rechtszaken vocht de beleggingsonderneming de fondsen van de Peruaanse overheid werd in 1998 door een Europees financieel clearing house geleid. Uiteindelijk besloot de Peru-regering met Elliott Associates voor 58 miljoen dollar. (Zie ook: Waarom en wanneer landen in gebreke?)

Omdat de schuld gedekt was onder de wet van New York, hebben de hedgefondsen de Argentijnse regering betrokken bij een reeks processen en rechtszaken met betrekking tot de schuld. Hun tactieken beginnen hun vruchten af ​​te werpen op de internationale markten. De rendementen op in 2015 luidende obligaties in Argentijnse dollar die onafhankelijk van de schulduitwisselingen zijn uitgegeven, zijn sinds 12 maart met 0. 6 procentpunten gestegen. Dat is ongeveer zes keer de gemiddelde toename in opkomende markten.

Het heersende gevaar voor het land is echter het spillover-effect van rechtszaken met gierfondsen op andere schuldhouders.Als de andere 93% van de schuldhouders, die instemden met de herstructurering, soortgelijke voorwaarden en condities zouden eisen, zou het land uiteindelijk meer dan $ 140 miljard kunnen bedragen of ongeveer een schuld van $ 3, 500 per burger. De situatie werd in maart van dit jaar verergerd toen Griesa zei dat obligaties die onder de Argentijnse wetgeving vallen en die in herstructurering worden uitgegeven, als buitenlandse schuld moeten worden beschouwd.

Zal Argentinië standaard zijn?

Waarschijnlijk niet.

Vorig jaar werd de default door de Argentijnse overheid voornamelijk ingegeven door twee factoren. Ten eerste adviseerde Cleary Gottlieb, het advocatenkantoor in dienst van de Argentijnse overheid, de regering om een ​​verzuim te 'forceren' om de redenen voor herstructurering te bepalen. Op basis van recente rechterlijke uitspraken lijkt het echter dat de strategie is mislukt. Ten tweede, het besluit om in gebreke te blijven werd genomen door Axel Kicillof, de toenmalige minister van Economie van Argentinië. Hij zei dat de opties ondenkbaar waren, eraan toevoegend dat de regering haar obligaties zou omleiden naar Argentinië, buiten Amerikaans bereik. (Zie ook: Is Argentinië een socialistisch land?) Maar vorige maand, Argentinië verkoos een nieuwe regering.

De nieuwe verkozen president, Mauricio Macri, wil ook "moeilijke onderhandelingen" voeren met Amerikaanse hedgefondsen. Voordat dat gebeurt, heeft hij echter economische hervormingen beloofd.

In de afgelopen jaren heeft Argentinië, het op twee na grootste land van Zuid-Amerika, de economische groei zien vertragen en een uitstroom van kapitaal uit het land. Volgens de Organisatie voor Economische Ontwikkeling verliet vorig jaar $ 2 miljard de Argentijnse kusten, een stijging van 75 procent ten opzichte van voorgaande jaren. Mauci wil kapitaalcontroles elimineren. Dit zou kunnen resulteren in meer buitenlandse reserves voor het land.

Zijn BBP-groei is vertraagd. Maar de internationale gemeenschap is optimistisch over de vooruitzichten van Argentinië. Argentijnse aandelen en obligaties zijn de afgelopen twee jaar gestegen, met zelfs opmerkelijke beleggers zoals Dan Loeb en George Soros die in Argentijnse schulden investeerden. Na dertien jaar lang buiten de internationale markten te zijn gehouden, herstelt het land ook hekken met de financiële gemeenschap en maakt het schulden terug.

Gezien de samenloop van positieve omstandigheden lijkt de kans dat Argentinië voor de derde keer in gebreke blijft bij zijn schuldenlast gering. Het meest waarschijnlijke scenario is dat de regering zal instemmen om te onderhandelen met de houders van de holdout-obligaties en de kwestie te regelen om de toenemende goede positie in de internationale gemeenschap te behouden. (Zie ook: Wat Griekenland kan leren van de fouten van Argentinië.)

De eerdere gebreken in Argentinië werden veroorzaakt door economische depressie en een linkse politieke houding tegenover hedgefondsen. De nieuwe regering lijkt meer vatbaar voor internationale markten. Dit vergroot de kans op een afrekening in plaats van een standaard.