Elke discussie over levensverzekeringen als een investering nadat u met pensioen bent gegaan, zal zeker een sterk oordeel vormen aan beide zijden van het argument. Voorstanders van het idee wijzen op de unieke eigenschappen van levensverzekeringen, zoals de gegarandeerde contante waarde, uitgestelde groei, belastingvrije overlijdensuitkering en belastingvrije toegang tot contant geld. Tegenstanders beweren dat levensverzekeringen geen goede investering kunnen zijn, omdat er te veel kosten zijn en het rendement minuscuul. Beide partijen hebben misschien enige verdienste, maar hun argumenten gelden niet in gelijke mate voor alle financiële situaties. Het antwoord hangt echt af van wat je wilt bereiken. In sommige gevallen kan levensverzekeringen de enige oplossing zijn, waardoor het een slimme investering zou zijn.

U wilt uw pensioen maximaliseren

Als u bij pensionering een pensioen ontvangt, krijgt u een paar verschillende opties aangeboden. De optie single-life betaalt het hoogste maandelijks inkomen, maar er zou geen inkomen zijn voor uw echtgenoot als u sterft. De optie voor gezamenlijk leven zou een inkomen aan uw echtgenoot betalen, maar u zou een lagere huidige maandelijkse uitbetaling ontvangen. U zou een pensioenmaximalisatiestrategie met behulp van levensverzekeringen kunnen gebruiken om uw huidige pensioeninkomen te maximaliseren en tegelijkertijd een forfaitair voordeel te bieden dat kan worden omgezet in levensinkomen voor uw echtgenoot. Als uw uitkering voor eenmalig leven op de leeftijd van 65 jaar bijvoorbeeld $ 5, 000 per maand is en uw optie voor een gezamenlijk leven $ 4, 000 per maand is, kiest u de optie voor een hogere single-life. U kunt dan het maandelijkse verschil van $ 1, 000, geheel of gedeeltelijk, toepassen op een levensverzekering. De uitkering bij overlijden zou groot genoeg moeten zijn om op zijn minst de lagere uitbetalingsoptie van $ 4, 000 per maand te vervangen. Omdat de opbrengst van de overlijdensuitkering belastingvrij wordt ontvangen, zou uw echtgenoot baat hebben bij een hoger inkomen na belasting.

De pensioenmaximaliseringsstrategie is enigszins complex om te bepalen of u beter af zou zijn met de optie één leven of gezamenlijk leven. Een aantal factoren moet worden overwogen, zoals de leeftijd van uw partner en uw echtgenoot, uw verwachte levensverwachting, uw gezondheid, uw belastingschijf en het verschil in dollar tussen de twee opties. Als u gezondheidsproblemen heeft en niet in aanmerking kunt komen voor voorkeurstarieven, zal de strategie waarschijnlijk niet werken. Het is belangrijk om te werken met een gekwalificeerde levensverzekeringsprofessional die de complexe berekeningen kan uitvoeren.

U wilt uw landgoed maximaliseren

Als uw landgoed groter is dan $ 5. 43 miljoen in 2015, zou het kunnen worden onderworpen aan successierechten. Met successierechten van 40% kunnen uw erfgenamen activa moeten verkopen om de belastingen en eventuele andere kosten in verband met de afwikkeling van de nalatenschap te betalen. Dat zou vooral verwoestend kunnen zijn als het zou leiden tot de gedwongen verkoop van een bedrijf of een waardevol bezit.Levensverzekering is de enige oplossing die direct kapitaal kan verschaffen om de kosten van de verrekening van onroerend goed te betalen. Werk samen met een advocaat voor vermogensplanning die de meest geschikte regeling kan bepalen, waaronder het creëren van een onherroepelijke levensverzekering (ILIT) om de levensverzekering te bezitten. Een ILIT verwijdert de waarde van uw levensverzekering van de boedel, dus deze is niet opgenomen voor belastingdoeleinden.

U wilt een erfenis maximaliseren

Gebruik een levensverzekering om uw financiële erfenis te maximaliseren, vooral als deze waarschijnlijk door belastingen wordt verminderd. Deze strategie wordt vaak gebruikt om de overdracht van een gekwalificeerde pensioenregeling (QRP) bij overlijden te maximaliseren. Stel bijvoorbeeld dat u een individuele pensioenrekening (IRA) hebt met een saldo van $ 500.000, en dat u over voldoende andere activa en inkomsten beschikt om aan uw behoeften te voldoen. U overweegt de IRA door te geven aan uw kinderen, maar als u de leeftijd van 70 jaar wordt, moet u beginnen met het maken van de vereiste minimale distributies (RMD), ongeacht of u ze nodig hebt. Dat zal de waarde van het actief verminderen, en het feit dat u belastingen op de uitkeringen moet betalen, vermindert hun waarde nog verder. Als uw kinderen de IRA ontvangen, moeten zij bovendien inkomstenbelasting betalen over uitkeringen.

Als de IRA een legacy aanwinst is, kunt u deze in een belastingvoordeel brengen door momenteel uitkeringen te doen en deze te gebruiken om een ​​levensverzekering te kopen. U zou belasting op de distributie moeten betalen, maar wanneer u het geld gebruikt om de premie op de levensverzekering te betalen, zou dit de waarde van uw nalatenschap aanzienlijk verhogen. Na uw overlijden zouden uw kinderen de belastingvrije overlijdensuitkering en het resterende saldo van de IRA ontvangen. Iedereen wint met deze strategie.

Termijnverzekering of permanente contante waarde-verzekering?

De langetermijnverzekering wordt bijna altijd gebruikt om een ​​tijdelijke behoefte op te lossen. Daarom kopen jongeren en mensen van middelbare leeftijd het in plaats van een permanente levensverzekering. Als ze de verzekering niet meer nodig hebben, kan deze gewoon verdwijnen. Een langetermijnverzekering is niet de beste optie voor gepensioneerden die proberen een pensioen, een nalatenschap of een erfenis te maximaliseren; het kan onbetaalbaar worden en oudere mensen komen meestal niet in aanmerking voor dekking op langere termijn na 10 of 15 jaar. Als u de rest van uw leven een levensverzekering nodig hebt, is de beste optie een permanente levensverzekering met contante waarde. Hoewel de premies veel hoger zijn dan het termijnbeleid, worden ze vastgesteld voor de duur van het beleid; en naarmate de polis ouder wordt, wordt een groter bedrag van de jaarlijkse premie toegepast op de contante waarde. Hoe dan ook, de bron van de premiedollars die voor deze levensverzekeringsoplossingen worden gebruikt, is over het algemeen geld dat van het ene activum naar het andere wordt overgeschreven, maar dan op een andere manier wordt toegepast.