De Mexicaanse peso (MXN) wordt gerangschikt als de 8 ^e meest verhandelde valuta ter wereld en de 3 ^rd op het westelijk halfrond, achter de VS dollar (USD) en Canadese dollar (CAD). MXN-kruisen met USD trekken minder deelnemers aan dan grote paren, inclusief de euro (EUR / USD) en yen (USD / JPY), maar de valuta biedt nog steeds zeer liquide toegang tot Latijns-Amerika, evenals kansen gecreëerd door groei van opkomende markten en zwakheid.

MXN is de afgelopen decennia getransformeerd van een slaperige valuta in ontwikkelingslanden naar een internationaal financieel instrument. (Zie ook: Emerging Markets: Analyzing Mexico's GDP.) Terwijl forex trading wereldwijd een enorme vlucht heeft genomen in deze periode, hebben drie specifieke katalysatoren de grootste groei van de valuta van de valuta gedreven. Laten we deze macro-troepen bekijken en kijken naar de grote uitdagingen die de peso-liquiditeit de komende jaren zouden kunnen ondermijnen.

1. Ruwe olie

Als 9 999 grootste olieproducent ter wereld koppelt Mexico zijn valuta aan energieprijzen omdat zijn enorme reserves onderpand bieden voor lenen, wat zich vertaalt in uitgavenprogramma's van de overheid. Internationale geldschieters zijn meer bereid om risico te nemen in door aardolie gedomineerde landen wanneer de prijzen van ruwe olie hoog zijn, wat zich vertaalt in lagere financieringskosten. Dit zorgde voor een economische bloei in heel Latijns-Amerika toen ruwe olie midden in het afgelopen decennium een ​​recordhoogte bereikte.

De olieproductie vertegenwoordigt meer dan 10% van de exportopbrengsten van het land en intensiveert de valutaschommelingen wanneer ruwe olie sterk stijgt of daalt. Daarnaast int de overheid hoge belastingheffingen op Pemex, de olie-gigant van de staat, die bijna een derde van alle in het land geïnde belastingen vertegenwoordigt. Dit draagt ​​aanzienlijk bij aan de afhankelijkheid van MXN van energieprijzen.

Als niet-leden-olieproducent is Mexico hard geraakt door de opbouw van een OPEC-voorraad, wat bijdraagt ​​tot de druk die is ontstaan ​​door een meerjarige daling van de olieproductie. Terwijl nieuwe reserves suggereren dat het tij kan keren en een toename van de productie ondersteunen die de waarde van zijn valuta ondersteunt, kunnen uitdagingen van de vlucht van opkomende markten die winst wegnemen. (Zie ook: Is Mexico een opkomende markteconomie?)

2. Nabijheid met Verenigde Staten

Mexico en de Verenigde Staten hebben een lange grens en een speciale relatie die zich uitstrekt tot brede handelsovereenkomsten en chronische politieke onenigheid, opgewekt door immigratie en drugshandel. Fysieke nabijheid genereert een extra effect op de waarde van de peso, met sterk bevolkte grensregio's die grote commerciële interacties aangaan die aanzienlijk bijdragen aan MXN-liquiditeit, terwijl continue resets worden gedwongen op de relatieve waarde van de valuta ten opzichte van de U.S. dollar.

Het USD / MXN-forexpaar biedt het natuurlijke valutaspel Mexico-VS en is ook het meest liquide MXN-paar. De Verenigde Staten voerden in 2014 $ 240 miljard aan goederen naar Mexico uit, terwijl ze $ 294 miljard importeerden, wat een aanzienlijke liquiditeit opleverde. Deze Balance of Trade (BOT) vertoont een grote fluctuatie in het afgelopen decennium, waarbij de verschuivingsratio van invloed is op de relatieve waarde. MXN bevindt zich aan het einde van deze vergelijking en daalt ten opzichte van USD gedurende meer dan 20 jaar.

3. Centrale banken en de jacht op hoge rente

Centrale bank stimuleert na de economische ineenstorting van 2008, te beginnen met de eerste ronde van kwantitatieve versoepeling (QE) in de VS in maart 2009, de rendementen op obligatie-instrumenten in economische centra van de eerste wereld, waaronder de Verenigde Staten en de eurozone. Hot money-fondsen reageerden door hun aandacht te richten op opkomende markten en derdewereldlanden waar hogere rendementen werden gelijkgesteld aan hogere winsten. Dit is algemeen bekend als de carry-handel.

Deze onbalans leidde tot een meerjarige golf van kapitaal naar opkomende markten, waaronder Mexico en Latijns-Amerika. Tegelijkertijd explodeerde de industriële groei in China, toenemend de vraag naar grondstoffen die verdere liquiditeit toevoegden aan valuta's in deze locaties, waaronder MXN. Deze krachten combineerden om een ​​historische groeispurt ten zuiden van de grens van de VS teweeg te brengen.

Uitdagingen in komende jaren

Dalende prijzen voor ruwe olie en grondstoffen hebben de groei van Mexico ondermijnd, terwijl de olieproductie blijft dalen, waardoor het negatieve effect wordt verdubbeld. Dit heeft bijgedragen aan een historische ineenstorting van de peso vergeleken met de Amerikaanse dollar en de euro. Dit remt op zijn beurt de liquiditeit van MXN op hetzelfde moment dat de kapitaalstromen zijn omgekeerd, met het geld dat de Latijns-Amerikaanse economieën verlaten.

Ondertussen is de kwantitatieve verruiming in de VS ten einde gekomen, waarbij de obligatierendementen afliepen van dieptecijfers en het kapitaal aanmoedigde om terug te keren naar lokale locaties. Voortdurende versterking van de Amerikaanse dollar draagt ​​bij aan de uittocht, die de macht heeft om in de komende jaren liquiditeit uit de peso te zuigen. Mexico heeft getracht het tij te keren door Amerikaanse dollars te verkopen, maar het beleid heeft beperkte impact.

Mexico's bedrijven hebben de liquiditeitsuitdaging verhoogd omdat ze veel lenen in US dollar, wat goedkoper is dan de lokale valuta. Dit heeft de afgelopen jaren de schuldniveaus aanzienlijk verhoogd, waarbij de onderhoudskosten zijn gestegen als gevolg van de daling van de peso. Hiermee worden tranches van kapitaal verwijderd die aan producten en diensten zouden kunnen zijn toegewezen, waardoor de liquiditeit van de valuta werd onderbouwd.

De bottom line

De Mexicaanse peso vertoont om drie redenen een hoge liquiditeit. Ten eerste heeft het enorme oliereserves die bijdragen aan de internationale handel. Ten tweede moedigt de fysieke nabijheid van het land met de Verenigde Staten miljarden dollars aan commerciële activiteiten aan. Ten derde trekt het internationale kapitaal aan vanwege hogere opbrengsten dan gevonden in landen van de eerste wereld.