Kapitaalbudgettering betekent projecten kiezen die waarde toevoegen aan het bedrijf. Dit kan bijna alles zijn, van het verwerven van veel grond tot het kopen van een nieuwe vrachtwagen of het vervangen van oude machines. Bedrijven, met name bedrijven, zijn doorgaans verplicht, of worden op zijn minst aanbevolen, om projecten uit te voeren die de winstgevendheid verhogen en zo de welvaart van de aandeelhouders vergroten.

Tutorial: Financial Concepts en Capital Budgeting

AD:

Wanneer een bedrijf een kapitaalbegrotingsbeslissing krijgt, is een van zijn eerste taken om te bepalen of het project al dan niet winstgevend zal blijken te zijn. De netto huidige waarde (NPV), interne rendementpercentages (IRR) en terugverdientijd (PB) zijn de meest gebruikelijke benaderingen van projectselectie. Hoewel een ideale kapitaalbudgetteringsoplossing zodanig is dat alle drie statistieken dezelfde beslissing zullen aangeven, zullen deze benaderingen vaak tegenstrijdige resultaten opleveren. Afhankelijk van de voorkeuren en selectiecriteria van management, zal meer nadruk worden gelegd op de ene benadering dan op de andere. Niettemin zijn er algemene voor- en nadelen verbonden aan deze algemeen gebruikte waarderingsmethoden.

AD:

Terugverdientijd
De terugverdientijd berekent de tijdsduur die nodig is om de oorspronkelijke investering terug te verdienen. Als een kapitaalbegrotingsproject bijvoorbeeld een initiële contante uitgave van $ 1 miljoen vereist, onthult de PB hoeveel jaar nodig is om de instroom van kasmiddelen gelijk te stellen aan de uitstroom van één miljoen dollar. Een korte PB-periode heeft de voorkeur omdat deze aangeeft dat het project zichzelf zal terugverdienen binnen een kleiner tijdsbestek.

AD:

In het volgende voorbeeld zou de PB-periode drie en een derde van een jaar of drie jaar en vier maanden zijn.

Investering	Instromen
Jaar 0	Jaar 1	Jaar 2	Jaar 3	Jaar 4	Jaar 5
-1, 000, 000	300, 00	300, 000	300, 000	300, 000	300, 000

Terugverdientijden worden meestal gebruikt wanneer liquiditeit een grote zorg is. Als een bedrijf slechts een beperkte hoeveelheid geld heeft, kunnen ze misschien maar één groot project tegelijkertijd uitvoeren. Daarom zal het management zich sterk concentreren op het terugkrijgen van hun initiële investering om vervolgens projecten uit te voeren. Een ander groot voordeel van het gebruik van de PB is dat het gemakkelijk te berekenen is zodra de kasstroomprognoses zijn vastgesteld.

Er zijn twee belangrijke nadelen aan het gebruik van de PB-metriek om kapitaalbegrotingsbeslissingen te bepalen. Ten eerste houdt de terugverdienperiode geen rekening met de tijdswaarde van geld (TVM). Het eenvoudigweg berekenen van de PB levert een metriek die dezelfde nadruk legt op betalingen die in jaar één en jaar twee zijn ontvangen. Zo'n fout schendt een van de fundamentele basisprincipes van financiën. Gelukkig kan dit probleem eenvoudig worden aangepast door een model met terugverdientijd met korting in te voeren.Kortom, de kortingspercentages van de PB-periode in TVM en laat toe om te bepalen hoe lang het duurt voordat de investering op een verdisconteerde kasstroombasis wordt teruggevorderd.

Het tweede probleem is ernstiger. Zowel de terugverdientijden als de terugbetalingsperiodes met korting negeren de kasstromen die zich voordoen aan het einde van het leven van een project, zoals de restwaarde. De PB is dus geen directe maatstaf voor de winstgevendheid. Het volgende voorbeeld heeft een PB-periode van vier jaar, die slechter is dan die van het vorige voorbeeld, maar de grote instroom van $ 15.000.000 in cash in jaar vijf wordt genegeerd voor de doeleinden van deze statistiek.

Investering	Instromen
Jaar 0	Jaar 1	Jaar 2	Jaar 3	Jaar 4	Jaar 5
-1, 000, 000	250, 000	250, 000	250, 000	250, 000	15, 000, 000

Aangezien de terugbetalingsperiode niet de toegevoegde waarde van een kapitaalbegrotingsbeslissing weerspiegelt, is het meestal beschouwd als de minst relevante benadering van de waardering. Als liquiditeit echter een cruciale overweging is, zijn PB-periodes van groot belang. (Voor meer informatie, refereer je naar De tijdswaarde van geld begrijpen .)

Interne rentevoet
De interne rentevoet (IRR) is de disconteringsvoet die zou resulteren in een netto-opbrengst waarde van nul. Omdat de NPV van een project omgekeerd gecorreleerd is met de disconteringsvoet - als de disconteringsvoet de toekomstige kasstromen onzekerder maakt en dus minder waard wordt - is de benchmark voor IRR-berekeningen de feitelijke rente die door het bedrijf wordt gebruikt om cashflows na belastingen te verdisconteren . Een IRR die hoger is dan de gewogen gemiddelde kapitaalkost suggereert dat het kapitaalproject een winstgevende onderneming is en omgekeerd.

De IRR-regel is als volgt:

IRR> kapitaalkosten = project accepteren

IRR

In het onderstaande voorbeeld is de IRR 15%. Als de feitelijke disconteringsvoet van het bedrijf die zij gebruiken voor contantewaardecurves met minder dan 15%, moet het project worden geaccepteerd.

Investering	Instromen
Jaar 0	Jaar 1	Jaar 2	Jaar 3	Jaar 4	Jaar 5
-1, 000, 000	300, 00	300, 000	300, 000	300, 000	300, 000

Het belangrijkste voordeel van het implementeren van het interne rendement als beslissingsinstrument is dat het een benchmark voor elk project dat kan worden beoordeeld in relatie tot de kapitaalstructuur van een bedrijf. De IRR zal gewoonlijk dezelfde soorten beslissingen produceren als de modellen van de netto contante waarde en stelt bedrijven in staat om projecten te vergelijken op basis van het rendement op geïnvesteerd kapitaal.

Ondanks dat de IRR eenvoudig te berekenen is met een financiële calculator of softwarepakketten, zijn er enkele nadelen aan het gebruik van deze statistiek. Net als bij de PB-methode, geeft de IRR geen duidelijk beeld van de waarde die een project aan een bedrijf zal toevoegen - het geeft eenvoudigweg een benchmarkcijfer voor welke projecten moeten worden geaccepteerd op basis van de kapitaalkosten van het bedrijf. Het interne rendement laat niet toe om een ​​passende vergelijking te maken van elkaar uitsluitende projecten; daarom kunnen managers misschien vaststellen dat project A en project B beide gunstig zijn voor het bedrijf, maar ze zouden niet kunnen beslissen welke het beste is als er maar één wordt geaccepteerd.

Een andere fout bij het gebruik van IRR-analyse doet zich voor wanneer de kasstroomstromen uit een project onconventioneel zijn, wat betekent dat er extra kasuitstromen zijn na de initiële investering. Ongebruikelijke kasstromen zijn gebruikelijk bij het budgetteren van kapitaal, omdat veel projecten toekomstige kapitaaluitgaven voor onderhoud en reparaties vereisen. In een dergelijk scenario bestaat er mogelijk geen IRR of zijn er meerdere interne rendementspercentages. In het onderstaande voorbeeld bestaan ​​er twee IRR's: 12. 7% en 787. 3%.

Investering	Instromen
Jaar 0	Jaar 1	Jaar 2	Jaar 3	Jaar 4	Jaar 5
-1, 000, 000	10, 000, 000	-10, 000, 000	0	0	De IRR is een nuttige waarderingsmaatstaf bij het analyseren van individuele kapitaalbegrotingsprojecten, niet bij projecten die elkaar uitsluiten. Het biedt een beter waarderingsalternatief voor de PB-methode, maar schiet tekort op een aantal belangrijke vereisten. (Gebruik deze methode om te kiezen welk project of welke investering geschikt voor u is. Bekijk

Interne rendement: een inside-look .) Netto contante waarde

De netto huidige-waardebenadering is de meest intuïtieve en nauwkeurige waardering van kapitaalbegrotingsproblemen. Discontering van de kasstromen na belasting door de gewogen gemiddelde vermogenskostenkapitaal stelt managers in staat te bepalen of een project winstgevend zal zijn of niet. En in tegenstelling tot de IRR-methode onthullen NPV's precies
hoe winstgevend een project zal zijn in vergelijking met alternatieven. De NPV-regel stelt dat alle projecten met een positieve netto contante waarde moeten worden geaccepteerd, terwijl de projecten die negatief zijn, moeten worden afgewezen. Als de middelen beperkt zijn en niet alle positieve NPV-projecten kunnen worden gestart, moeten degenen met de hoge contante waarde worden geaccepteerd. In de onderstaande twee voorbeelden geldt dat, uitgaande van een discontovoet van 10%, project A en project B, respectievelijke NPV's hebben van $ 126.000 en $ 1, 200.000. Deze resultaten geven aan dat beide projecten voor kapitaalbegroting de waarde van het bedrijf verhogen , maar als het bedrijf op dit moment slechts $ 1 miljoen heeft om te investeren, is project B superieur.

Investering

Instromen	Jaar 0
Jaar 1	Jaar 2	Jaar 3	Jaar 4	Jaar 5	-1, 000, 000
300, 000	300, 000	300, 000	300, 000	300, 000	Investering

Instroom	Jaar 0
Jaar 1	Jaar 2	Jaar 3	Jaar 4	Jaar 5	-1, 000, 000
300, 000	-300, 000	300, 000	300, 000 < 3, 000, 000	Enkele van de belangrijkste voordelen van de NPV-aanpak zijn onder meer het algemene nut en de eenvoudige begrijpelijkheid van het cijfer, in die zin dat de NPV een directe maatstaf is voor de toegevoegde winstgevendheid, het maakt het mogelijk om meerdere onderling exclusieve exclusief te vergelijken projecten en hoewel de discontovoet die het onderhevig is aan verandering, een gevoeligheidsanalyse van de NPV typisch een overweldigende potentiële toekomstige bezorgdheid kan signaleren. Hoewel de NPV-aanpak onderhevig is aan eerlijke kritiek dat het cijfer voor de toegevoegde waarde geen rol speelt in de algehele omvang van het project, kan de winstgevendheidindex (PI), een metriek die is afgeleid van contante waardeberekeningen, deze bezorgdheid gemakkelijk oplossen.	De winstgevendheidindex wordt berekend door de contante waarde van toekomstige kasstromen te delen door de initiële investering. Een PI groter dan 1 gaf aan dat de NPV positief is, terwijl een NPV van minder dan 1 een negatieve NPV aangeeft. (Gewogen gemiddelde kosten van kapitaal zijn mogelijk moeilijk te berekenen, maar het is een solide manier om de investeringskwaliteit te meten. Zie

Beleggers hebben een goede WACC

nodig.) Conclusies Verschillende bedrijven zullen verschillende waarderingsmethoden gebruiken om kapitaalbudgetteringsprojecten te accepteren of af te wijzen. Hoewel de NPV-methode als de gunstige van analisten wordt beschouwd, worden de IRR en PB ook vaak gebruikt onder bepaalde omstandigheden. Managers kunnen het meeste vertrouwen hebben in hun analyse wanneer alle drie de benaderingen dezelfde handelwijze aangeven.