Er zijn verschillende manieren om een ​​portfolio te diversifiëren, zoals de verschillende categorieën van de Morningstar-stijlbox, die verschillende activaklassen bevatten. Maar een andere veel voorkomende manier om te diversifiëren is tussen de verschillende sectoren van de economie. Dit wordt meestal bereikt met beleggingsfondsen die zich concentreren in een van de belangrijkste sectoren, zoals natuurlijke hulpbronnen of nutsbedrijven. Dit artikel onderzoekt de aard en samenstelling van sectorfondsen en de voor- en nadelen die zij aan beleggers bieden. (Voor achtergrondinformatie, zie The Industry Handbook .)

Zelfstudie: Kwaliteit onderlinge beleggingsfondsen kiezen
Wat is een sectorfonds voor de sector? Zoals de naam al aangeeft, is een sectorfonds een beleggingsfonds dat belegt in een specifieke sector van de economie, zoals energie of nutsbedrijven. Sectorfondsen zijn er in veel verschillende smaken en kunnen aanzienlijk variëren in marktkapitalisatie, beleggingsdoelstelling (dat wil zeggen groei en / of inkomsten) en klasse van effecten binnen de portefeuille. Sectorfondsen vallen niet in een bepaalde categorie in de Morningstar-stijldoos, zoals large-cap-waarde of mid-cap-groei; in plaats daarvan rangschikt en analyseert Morningstar sectorfondsen in de volgende acht categorieën. (Lees voor meer informatie over de stijlbox van Morningstar Understanding The Style Box en Morningstar Lights The Way .)

1. Natuurlijke hulpbronnenfondsen
Deze fondsen beleggen in olie en gas en andere energiebronnen, evenals in hout en bosbouw. Deze fondsen zijn meestal geschikt voor investeerders op de lange termijn voor groei.

2. Nutsfondsen
Deze fondsen beleggen in effecten van nutsbedrijven. Ze zijn meestal ontworpen om stabiele dividenden uit te betalen aan conservatieve vastrentende beleggers, hoewel ze mogelijk ook een groeibelement hebben. (Zie Asset Allocation Within Fixed Income voor meer informatie.)

3. Onroerendgoedfondsen
Deze fondsen bieden kleine beleggers een manier om deel te nemen aan de meerwaarde van onroerend goed zonder echt onroerend goed te hoeven kopen. Ze bieden vaak zowel groei als inkomen. (Lees voor meer informatie Een handleiding voor onroerend goed-derivaten .)

4. Financiële fondsen
Deze fondsen beleggen in de financiële sector. De deelnemingen omvatten effecten van beleggings-, verzekerings-, bank-, hypotheek- en accountantskantoren.

5. Gezondheidszorgfondsen
Deze fondsen kunnen alle soorten medische instellingen met winstoogmerk dekken, zoals farmaceutische bedrijven. Veel van deze fondsen richten zich ook op biotechnologie en de bedrijven die baanbrekende vooruitgang boeken in deze sector.

6. Technologiefondsen
Deze fondsen trachten blootstelling te bieden in de technologiesector. Deze sector richt zich primair op computers, elektronica en andere informatietechnologie die wordt gebruikt in een breed scala van toepassingen.
7. Communicatiefondsen
Deze fondsen zijn gericht op de telecommunicatiesector, maar kunnen ook internetgerelateerde bedrijven omvatten.

8. Precious Metals Funds
Deze fondsen bieden blootstelling aan verschillende metalen, zoals goud, zilver, platina, palladium en koper.

Sommige sectorfondsen richten zich op een specifieke subsector van de economie, zoals banken of halfgeleiders. Morningstar classificeert deze fondsen voor analytische doeleinden in grotere peergroups.

Historische prestaties
Beleggers die sectorfondsen overwegen, moeten bereid zijn een groter risico en grotere volatiliteit te accepteren dan wat ze zullen verdragen in de brede fondsen en indexfondsen. De verschillende sectoren van de Amerikaanse economie hadden historisch gezien hogere hoogten en lagere dieptepunten dan de economie als geheel. Subsectoren, zoals biotechnologie, kunnen zelfs nog volatieler zijn. Maar sectoren presteren anders op verschillende punten in de algemene economische cyclus. Sommige sectoren doen het goed in bullmarkten maar slecht in bearmarkten, terwijl andere sectoren de winst kunnen laten stijgen, zelfs tijdens trage periodes en recessies. Sectorfondsen hebben ook de neiging om een ​​hogere omzet te hebben dan andere soorten fondsen, dus moeten belastingbewuste beleggers goed letten op de verdeling van de vermogenswinsten. (Lees voor meer informatie over kapitaalwinsten Een langetermijndenken voldoet aan de belasting op vervroegde kapitaalwinst .)

Waarom beleggen in sectorfondsen?
Sectorfondsen zijn bedoeld om marktparticipatie te bieden aan beleggers wier portefeuilles in een bepaalde sector niet zijn blootgesteld. Ze kunnen ook een grotere mate van diversificatie binnen een bepaalde sector bieden dan op een andere manier mogelijk is. De belangrijkste reden dat een belegger een sectorfonds zou willen overwegen, is hetzelfde als voor een bepaalde individuele aandelen: de belegger is van mening dat de sector op het punt staat een periode van sterke groei te ervaren. In plaats van direct te beleggen in de aandelen van een bedrijf dat zojuist een revolutionaire nieuwe technologie heeft uitgebracht, zou de belegger kunnen overwegen om activa toe te wijzen aan een technologiefonds dat de aandelen van dat bedrijf in portefeuille heeft. Sectorfondsen kunnen ook dienen om een ​​portefeuille af te dekken, omdat sommige sectoren de neiging hebben om tegenover de economie als geheel te bewegen. Hoge energieprijzen kunnen bijvoorbeeld de rest van de economie aantasten, maar een zegen voor de energiebedrijven zelf. Beleggers die van deze voorwaarde willen profiteren, zouden baat hebben bij het beleggen van een klein deel van hun portefeuilles in een energiefonds. (Zie gerelateerde strategieën voor Asset Allocation Strategies .)

Beleggers met verstandige sector Fonds
Belangrijke drempels voor beleggers die overwegen weddenschappen voor gerichte sectoren te beleggen, zijn een gediversifieerde mainstream-portefeuille bezitten. Om efficiënt te diversifiëren, moeten planners de mogelijke overlap tussen elk mogelijk sectorfonds en de huidige portefeuille van de klant zorgvuldig onderzoeken, zodat elk sectorfonds dat wordt gekozen, de minste mogelijke aandelen bevat die al worden aangehouden of in een ander fonds worden gehouden.

Veel van de beveiligingsposities binnen een sectorfonds zijn ook vaak te vinden in de reguliere fondsen van die fondsfamilie.Grote olievoorraden, zoals Exxon Mobil (NYSE: XOM), zullen bijvoorbeeld waarschijnlijk niet alleen in het fonds voor energiesector van een bepaald fonds worden aangetroffen, maar ook in het vlaggenschip met een grote kapitalisatiefonds. Daarom kunnen sectorfondsen die in een specifieke subsector investeren, zoals alternatieve energiebronnen, in sommige gevallen meer diversificatie bieden dan een breder fonds.

Middelen voor sectorfondsen
Beleggers die sectorfondsen aan hun portefeuilles toevoegen, moeten zich er ook van bewust zijn dat timingspecifieke sectoren van de markt riskanter en moeilijker kunnen zijn dan de markt in zijn geheel te timen. Zoals eerder vermeld, zijn subsectorfondsen zelfs meer volatiel van aard dan bredere fondsen, omdat hun kleinere focus hen nog kwetsbaarder zal maken voor de economische cycli die een specifieke sector kunnen treffen, zoals bankieren of hypotheken.

Morningstar beveelt aan dat beleggers hun blootstelling aan een bepaalde sector beperken tot 5% van hun portefeuille. Het gebruik van dergelijke asset- en sectorallocatiestrategieën als dollar-cost middeling of periodiek opnieuw in evenwicht brengen van de portfolio wordt ten zeerste aanbevolen. Deze methoden kunnen effectief de volatiliteit verminderen die inherent is aan sectorfondsen. Sectorfondsen zijn over het algemeen echter geschikt voor meer agressieve beleggers die in de loop van de tijd een hoger rendement wensen.

Misschien wel het belangrijkste is dat beleggers in sectorfondsen bereid moeten zijn om minimaal 5-10 jaar te blijven investeren, zodat ze de volledige cyclische opkomst en ondergang van de sector kunnen ervaren. Beleggers met een looptijd korter dan vijf jaar hebben te maken met substantiële marktrisico's.

Sectorfondskosten en -vergoedingen
Sectorfondsbeleggers moeten nauwlettend volgen wat zij betalen in termen van verkoopkosten en jaarlijkse uitgaven voor sectorfondsen, die doorgaans hoger zijn dan fondsen in meer algemene categorieën. De reden hiervoor is dat sectorfondsen (in welke categorie dan ook) vaak de asset base missen die wordt aangetroffen in reguliere fondsen, zoals een vlaggenschip groei- of inkomstenfonds. Als gevolg hiervan genieten zij niet van de daaropvolgende economische schaalbepaling die grotere fondsen kunnen bieden.

Beleggers die deelnemen aan market-timing-strategieën zouden verstandig zijn om de wereld van sectorspiders (SPDR's) en exchange-traded funds (ETF's) die beschikbaar zijn te verkennen, die een gelijkaardige diversificatie bieden voor beleggingsfondsen, maar handelen als aandelen, en kan veel goedkoper worden gekocht dan traditionele open-end fondsen. Veel van deze kunnen ook worden kortgesloten voor beleggers die short sales gebruiken als onderdeel van een algemene strategie voor hedging of beleggen. (Lees voor meer informatie Wat is een spin en waarom zou ik er een kopen ?)

De Bottom Line
Sectorfondsen zijn geschikt voor agressieve beleggers die willen beleggen in een hele sector van de economie of een specifieke subsectie daarvan. Overmatige blootstelling aan een bepaalde marktsegment kan beleggers blootstellen aan buitensporige risico's en volatiliteit, en passende maatregelen moeten worden genomen om dit te voorkomen.