Analyse van de bedrijfsresultaten van een bedrijf is vaak het belangrijkste aspect van aandelenanalyse. Hoe goed een bedrijf cashflow genereert, dicteert hoe goed het kan voldoen aan de claims van crediteuren en waarde creëren voor gewone aandeelhouders. Om deze waardecreatie te beoordelen, doen beleggers het goed door het bedrijfsresultaat, de operationele cashflow en de operationele marges van een bedrijf te analyseren.

Waarom zijn operationele marges belangrijk? Het bedrijfsresultaat is de omzet minus bedrijfskosten gedurende een bepaalde periode, zoals een kwartaal of een jaar. De operationele marge is een percentage dat gewoonlijk wordt gegeven als bedrijfsresultaat gedurende een bepaalde periode gedeeld door de omzet voor dezelfde periode. Operationele marge is het percentage van de omzet dat een bedrijf genereert dat kan worden gebruikt om de investeerders van het bedrijf (zowel aandelenbeleggers als schuldinvesteerders) en de belastingbeheerder te betalen. Het is een belangrijke maatstaf voor het analyseren van de waarde van een aandeel. Als andere dingen gelijk zijn, hoe hoger de operationele marge, hoe beter. Het gebruik van een percentage is ook erg handig om bedrijven te vergelijken met of om de bedrijfsresultaten van één bedrijf te analyseren in verschillende omzetscenario's.

De omzet kan op verschillende manieren worden afgeleid, afhankelijk van het type bedrijf. Evenzo zijn de exploitatiekosten afkomstig van verschillende bronnen. Afhankelijk van de bron gedragen de bedrijfskosten zich op verschillende manieren.

Analisten typeren uitgaven vaak als 'vast' of 'variabel' van aard. Een vaste kost is een prijs die relatief stabiel blijft naarmate de bedrijfsactiviteit en omzet veranderen. Een huurkost is een voorbeeld. Als een bedrijf een woning huurt of huurt, betaalt het meestal een vast bedrag per maand of kwartaal. Dit bedrag verandert niet, ongeacht of het bedrijf op dat moment goed of slecht is. Een variabele kosten is daarentegen een variabele die verandert als de bedrijfsactiviteit verandert. Een voorbeeld is de kosten van het kopen van grondstoffen voor een productie-operatie. Productiebedrijven moeten meer grondstoffen kopen als de zaken versnellen; daarom stijgen de kosten voor het kopen van grondstoffen naarmate de omzet toeneemt.

Analyse van de mix van vaste en variabele kosten van een bedrijf, de operationele hefboom van een bedrijf, is vaak belangrijk bij het analyseren van operationele marges en kasstromen. Wanneer de omzet stijgt, kunnen de operationele marges van bedrijven met een vaste kostenintensiteit sneller stijgen dan die van minder-intensieve bedrijven met een vaste prijs (het omgekeerde is ook waar). Omdat aandelenanalyse toekomstige operationele resultaten projecteert, is inzicht in de intensiteit van vaste kosten van vitaal belang. Analisten moeten begrijpen hoe de operationele marges in de toekomst zullen veranderen, rekening houdend met bepaalde veronderstellingen over de groei van de omzet.

Factoring in de kosten van goederen Een speciale en belangrijke vorm van kosten is de kostprijs van verkochte goederen (COGS).Voor bedrijven die producten verkopen die zij produceren, waarde toevoegen of gewoon distribueren, worden de kosten van verkochte producten administratief verwerkt op basis van voorraadberekeningen.

De basisformule voor COGS is:

COGS = BI + P - EI Waar: BI begint met inventaris P is voorraadaankopen voor de periode EI beëindigt voorraad < COGS streeft ernaar de kostprijs van verkochte voorraden in een periode te meten; het werkelijke bedrag dat wordt gemaakt om de voorraad te kopen, kan aanzienlijk hoger of lager zijn. Door begin- en eindinventarisatie te salderen, proberen bedrijven de kosten te meten van het werkelijke volume verkocht product gedurende de periode. Merk ook op dat een aanzienlijk deel van de overheadkosten - zoals de energierekening voor een fabriek - vaak wordt belichaamd in voorraadbedragen en dus in COGS zelf.

Omzet minus COGS staat bekend als brutowinst en is een belangrijk onderdeel van het bedrijfsresultaat. Brutowinst meet de hoeveelheid gegenereerde winst vóór algemene overheadkosten die niet kunnen worden geïnventariseerd, zoals verkoop-, algemene en administratieve (SG & A) kosten. SG & A-kosten kunnen bijvoorbeeld posten zijn als salarissen van administratief personeel of kosten om een ​​beursnotering te behouden.

De brutowinst gedeeld door de omzet is een procentuele waarde die de brutomarge wordt genoemd. Het analyseren van de brutomarge is van het grootste belang bij aandelenanalyseprojecten, omdat COGS vaak het belangrijkste kostenelement is voor een bedrijf, en te vinden is op hun resultatenrekening. Analisten kijken vaak naar de brutomarge bij het vergelijken van bedrijven of het beoordelen van de prestaties van een enkel bedrijf in een historische context.

Andere overwegingen

Beleggers moeten ook het verschil begrijpen tussen contante uitgaven en niet-contante uitgaven bij het analyseren van bedrijfsresultaten. Een niet-contante uitgave is een bedrijfskost op de resultatenrekening waarvoor geen contante uitgaven vereist zijn. Een voorbeeld zijn afschrijvingskosten. Volgens algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (GAAP), wanneer een bedrijf een langetermijnactief (zoals zwaar materieel) koopt, wordt het bedrag dat wordt uitgegeven om dat activum te kopen niet op kosten verantwoord als huurlasten of grondstofkosten. In plaats daarvan worden de kosten gespreid over de gebruiksduur van de apparatuur en daarom wordt een klein deel van de totale kosten gedurende een aantal jaren toegerekend aan de winst-en-verliesrekening in de vorm van afschrijvingskosten, hoewel er geen contanten meer zijn de uitgave heeft plaatsgevonden. Houd er rekening mee dat niet-contante uitgaven vaak worden toegewezen aan andere kostenposten in de winst- en verliesrekening. Een goede manier om het effect van niet-contante uitgaven te vatten, is door goed te kijken naar het operationele gedeelte van het kasstroomoverzicht.

Het is grotendeels vanwege de niet-contante uitgaven dat het bedrijfsresultaat verschilt van de operationele kasstroom. Beleggers zijn verstandig om het aandeel van het bedrijfsresultaat dat te wijten is aan niet-contante uitgaven te overwegen. Analisten berekenen vaak de winst vóór rente, belastingen, afschrijvingen en amortisatie (EBITDA) om het op contant geld gebaseerde bedrijfsresultaat te meten. Omdat het non-cash uitgaven uitsluit, kan EBITDA de hoeveelheid kasstroom gegenereerd uit operaties die beschikbaar is voor beleggers, beter meten dan het bedrijfsresultaat.Immers, dividenden moeten worden betaald uit contanten, niet uit inkomen. Analoog aan brutomarge en operationele marge gebruiken analisten EBITDA om de EBITDA-marge te berekenen en gebruiken ze dit cijfer om bedrijfsvergelijkingen en historische bedrijfsanalyses uit te voeren.

De bottom line

Om de meeste aandelen goed te kunnen beoordelen, moeten beleggers het vermogen van de emittent begrijpen om kasstroom uit operationele activiteiten te genereren. Het is daarom van vitaal belang om de begrippen bedrijfsresultaat en EBITDA te begrijpen. Zoals met de meeste aspecten van financiële analyse, kunnen numerieke vergelijkingen meer vertellen over een bedrijf dan de werkelijke financiële parameters. Door marges te berekenen, kunnen beleggers het vermogen van een bedrijf om bedrijfsinkomsten te genereren in competitieve en historische contexten beter meten.