a:

Flexible Spending Accounts (FSA's) zijn door de werkgever gesponsorde spaargelden met speciale voorkeur voor de toekomstige terugbetaling van in aanmerking komende medische of tandheelkundige kosten; afhankelijke zorguitgaven; of specifieke andere vergoedingen die de werknemer ten goede komen, zoals parkeer- en vervoerskosten, adoptiekosten of vergoeding voor bepaalde ziektekostenpremies. Elke werkgever FSA moet schriftelijke richtlijnen hebben die betrekking hebben op de geschiktheid van de werknemer, soorten terugbetaalbare kosten, bijdragemaxima en dekkingsperiode.

FSA-bijdragen

Bijdragen aan een FSA kunnen worden gedaan door de werkgever, de werknemer of een combinatie van beide. Alle bijdragen worden gedaan vóór belastingen en zijn dus niet onderworpen aan federale inkomstenbelasting of aan werkgelegenheidsbelastingen zoals sociale zekerheid en Medicare. In tegenstelling tot onttrekkingen aan andere fiscaal aantrekkelijke spaarplannen, zoals individuele pensioenrekeningen (IRA's) of door de werkgever gesponsorde pensioenregelingen, zijn vergoedingen van een FSA niet opgenomen als inkomsten voor de werknemer. Dit maakt FSA's uniek doordat de bijdragen en toekomstige terugbetalingen of opnames nooit worden belast.

Vanwege de belastingvrije behandeling van FSA-bijdragen en opnames, zijn de in aanmerking komende medische of tandheelkundige kosten, kosten van zorgverle- ning of andere gedekte onkostenvergoedingen niet aftrekbaar voor de werknemer op zijn persoonlijke belastingaangifte. Om dit te doen is een dubbel voordeel voor de werknemer, wat de Internal Revenue Service (IRS) uitdrukkelijk verbiedt.

In aanmerking komende medische kosten of kosten voor zorg die niet worden betaald of slechts gedeeltelijk worden betaald door FSA-vergoeding, zijn fiscaal aftrekbaar aan de werknemer in het jaar waarin deze door de werknemer worden betaald, op voorwaarde dat dit "gekwalificeerde" uitgaven zijn zoals beschreven in IRS-publicatie 502.