Bij ongewenste selectie wordt in het algemeen verwezen naar elke situatie waarin een partij bij een contract of onderhandeling, zoals een verkoper, beschikt over informatie die relevant is voor het contract of over de onderhandeling dat de corresponderende partij, zoals een koper, niet hebben; deze asymmetrische informatie leidt de partij die relevante kennis mist om beslissingen te nemen die ervoor zorgen dat het ongunstige gevolgen ondervindt. In de verzekeringssector verwijst ongunstige selectie naar situaties waarin een verzekeringsmaatschappij de verzekeringsdekking uitbreidt naar een aanvrager wiens werkelijke risico aanzienlijk hoger is dan het risico dat de verzekeringsmaatschappij kent. De verzekeringsmaatschappij ondervindt nadelige effecten door dekking te bieden tegen een kost die de werkelijke risicoblootstelling niet accuraat weergeeft.

De grondbeginselen van verzekeringsdekking en premies

Een verzekeringsmaatschappij biedt verzekeringsdekking op basis van geïdentificeerde risicovariabelen, zoals de leeftijd van de verzekeringnemer, de algemene gezondheidstoestand, beroep en levensstijl. De polishouder ontvangt dekking binnen vastgestelde parameters in ruil voor betaling van een verzekeringspremie, een periodieke kost op basis van de risicobeoordeling door de verzekeringsmaatschappij van de verzekeringnemer in termen van de waarschijnlijkheid dat de verzekeringnemer een claim indient en het waarschijnlijke bedrag in dollars van een ingediende claim. Hogere premies worden in rekening gebracht aan personen met een hoger risico. Een persoon die bijvoorbeeld als bestuurder van een raceauto werkt, betaalt aanzienlijk hogere premies voor levens- of ziektekostenverzekeringen dan een persoon die als accountant werkt.

Voorbeelden van negatieve selectie

De negatieve selectie voor verzekeraars vindt plaats wanneer een aanvrager erin slaagt dekking te verkrijgen tegen lagere premies dan de verzekeringsmaatschappij zou aanrekenen als hij op de hoogte was van het feitelijke risico van de aanvrager, meestal doordat de aanvrager relevante informatie achterhoudt of valse informatie verstrekt die de effectiviteit van het risicobeoordelingssysteem van de verzekeringsmaatschappij belemmert. Potentiële straffen voor het willens en wetens onjuiste informatie geven over een verzekeringsaanvraag variëren van misdragingen tot misdrijven op staats- en federaal niveau, maar de praktijk doet zich niettemin voor.

Een goed voorbeeld van ongunstige selectie met betrekking tot levens- of ziekteverzekeringsdekking is een roker die erin slaagt om een ​​verzekeringsdekking als niet-roker te bemachtigen. Roken is een belangrijke geïdentificeerde risicofactor voor levensverzekeringen of ziekteverzekeringen, dus een roker moet hogere premies betalen om hetzelfde dekkingsniveau te krijgen als een niet-roker. Door zijn gedragskeuze te verbergen voor rook, leidt een aanvrager de verzekeringsmaatschappij om beslissingen te nemen over dekkings- of premiekosten die nadelig zijn voor het beheer van het financiële risico door de verzekeringsmaatschappij.

Een voorbeeld van ongunstige selectie bij het aanbieden van autoverzekeringen is een situatie waarin de aanvrager een verzekeringsdekking verkrijgt op basis van het verstrekken van een woonadres in een gebied met een zeer lage criminaliteit wanneer de aanvrager daadwerkelijk in een gebied woont met een zeer hoge criminaliteit. Het is duidelijk dat het risico dat het voertuig van de aanvrager wordt gestolen, vernield of anderszins beschadigd wanneer het regelmatig op een plaats met veel criminaliteit wordt geparkeerd aanzienlijk groter is dan wanneer het voertuig regelmatig in een gebied met een lage criminaliteit werd geparkeerd. Negatieve selectie kan op een kleinere schaal plaatsvinden als een aanvrager verklaart dat het voertuig elke nacht in een garage geparkeerd staat wanneer het daadwerkelijk op een drukke straat geparkeerd staat.

Hoe verzekeringsmaatschappijen zichzelf beschermen tegen negatieve selectie

Aangezien ongunstige selectie verzekeraars blootstelt aan grote risico's waarvoor zij geen passende vergoeding ontvangen in de vorm van premies, is het van essentieel belang voor verzekeringsmaatschappijen om alle stappen te nemen mogelijk om ongunstige selectiesituaties te voorkomen. Er zijn drie belangrijke acties die verzekeringsmaatschappijen kunnen nemen om zichzelf te beschermen tegen ongunstige selectie. De eerste is het nauwkeurig identificeren en kwantificeren van risicofactoren, zoals leefstijlkeuzes die het risiconiveau van een kandidaat verhogen of verminderen. De tweede is om een ​​goed functionerend systeem te hebben om de informatie van verzekeringsaanvragers te verifiëren. Een derde stap is het plaatsen van limieten of plafonds voor dekking, waarnaar in de branche wordt verwezen als geaggregeerde aansprakelijkheidslimieten, die een plafond vormen voor de totale blootstelling aan het financiële risico van de verzekeringsmaatschappij. Verzekeringsmaatschappijen stellen standaardpraktijken en -systemen in om bescherming te bieden tegen ongunstige selectie in alle drie deze gebieden.