a:

Afschrijvingen zijn een methode voor de boekhouding die de kosten van een materieel actief over de levensduur verdeelt. Bedrijven deponeren meestal niet-huidige of op lange termijn materiële activa voor administratieve doeleinden. Volgens de International Accounting Standards Board wordt de afschrijving van een niet-courant actief beschouwd als een last in de jaarrekening van een bedrijf omdat het de kosten van het actief over de gebruiksduur spreidt. Een eenvoudige afschrijvingsmethode die bedrijven gebruiken, is lineaire afschrijving.

Niet-courante activa zijn de langetermijnmiddelen van een bedrijf, of investeringen, waarbij de volledige waarde van de activa niet binnen één boekjaar wordt gerealiseerd. Het is eerder verdeeld over verschillende perioden. Langlopende activa worden afgeschreven over hun gebruiksduur in plaats van hun volledige kosten toe te rekenen aan het belastingjaar waarin de activa werden gekocht.

Niet-courante activa kunnen lineair worden afgeschreven. De lineaire afschrijvingsmethode wordt berekend door de restwaarde van het actief af te trekken van de kostenbasis en het te delen door het totale aantal jaren in zijn gebruiksduur. Zo zijn de afschrijvingskosten volgens de lineaire methode voor elk jaar van de gebruiksduur gelijk.

Een autofabrikant koopt bijvoorbeeld een machine die deuren voor zijn auto's produceert. De kostenbasis van deze machine is $ 5 miljoen en de verwachte gebruiksduur van de machine is 15 jaar. Het bedrijf gelooft dat het na vijftien jaar de machine kan verkopen voor $ 500, 000. Daarom bedragen de afschrijvingskosten voor de machine $ 300, 000 ($ 5 miljoen - $ 500, 000) / 15) per jaar en het einde van de gebruiksduur van het actief, wordt de machine verantwoord met behulp van de restwaarde van $ 500, 000.