In het verleden waren risicobeheer en compliance nauwelijks getolereerd voor overlast in de wereld van beleggingsbeheer. Managers en adviseurs werden "aangemoedigd" om deel te nemen aan processen die volgens hen zowel elementair als vervelend waren. Na de grote financiële crisis van 2008 werden deze procedures en processen echter een integraal onderdeel van het beleggingsproces. Met de recente ontwikkelingen met de Fiduciary Rule van het ministerie van Arbeid werden de richtlijnen voor naleving en risicobeheer verder uitgewerkt tot de basis van alle adviespraktijken, en het lijkt erop dat ze hier blijven. (Zie ook: De financiële crisis van 2007-08 in overzicht voor gerelateerde literatuur.)

AD:

De grote financiële crisis: een game-wisselaar

Vóór de financiële crisis had de markt geïsoleerde dislocaties en incidentele bedrijfsverslaving door slecht management of illegale activiteiten ervaren. Hoewel deze incidenten verwoestend waren en de levens van velen hadden beïnvloed, liet de omvang van de huisvestingscrisis in 2008 niemand in het land onberoerd. Degenen die dachten dat hun portefeuilles gediversifieerd waren, vonden hun investeringen gecorreleerd. Degenen die aannamen dat hun risicoprocedures goed waren voor hen en ze beschermden tegen zelfs de meest onwaarschijnlijke scenario's, vonden dat ze ernstig incorrect waren.

AD:

Sommige vermogensbeheerders en financieel adviseurs kunnen beweren dat deze crisis uniek was, dat we ervan hebben geleerd en dat de kans op een herhaling klein is. Voor klanten is zelfs de kleinste kans op een vergelijkbare gebeurtenis te groot wanneer de veroorzaakte schade zo groot is. Daarom eisen klanten meer zekerheid dat hun activa zo veilig mogelijk worden behandeld. Geldmanagers en -adviseurs moeten op hun beurt risico- en complianceprocessen ontwerpen die effectiever zijn in het handhaven en beperken van risico's, terwijl ze zich ook niet beperken in het op gepaste wijze beheren van activa. (Zie voor meer informatie: De Enron Collapse: A Look Back.)

AD:

Risico- en compliancerichtlijnen

Het CFA Institute, een professionele organisatie, heeft samen met de Securities and Exchange Commission (SEC) verschillende richtlijnen opgesteld om compliance-richtlijnen zo effectief mogelijk te maken. Procedures voor naleving en risicobeheer moeten het volgende doen:

1. Voldoen aan wettelijke en regelgevende vereisten: allereerst moeten nalevingsbeleid en -procedures worden ontwikkeld om ervoor te zorgen dat alle investeringsactiviteiten voldoen aan wet- en regelgeving. Federale wetten die van toepassing zijn op vermogensbeheerders zullen resulteren in vergelijkbare rapportageprogramma's voor naleving, maar de specifieke interne controles van het programma van elke manager kunnen enigszins verschillen. Tools die bijvoorbeeld vereisen dat elk lid van het beleggingsteam hun compliance 'zelf beoordeelt', worden soms speciaal voor die manager of adviseur ontwikkeld.Deze programma's zullen variëren op basis van de grootte van het bedrijf en het soort investeringen dat elk bedrijf aangaat; de meeste bedrijven zullen echter door de recente wetgeving van het ministerie van Arbeid aan dezelfde richtlijnen worden gehouden.
2. Afzonderlijke functie: het creëren van een onafhankelijke functie voor een compliance-team of manager, los van het investeringsteam, is een goede manier om een ​​compliance-team de meest effectieve procedures te laten implementeren. Een compliance officer moet verantwoordelijk zijn voor het ontwerpen, implementeren en controleren van de procedures en het beleid. De compliance officer moet er bijvoorbeeld voor zorgen dat de klant de hoogste prioriteit geniet door alle persoonlijke en zakelijke transacties te beoordelen. Een risicomanager moet een effectieve risicotoepassing ontwikkelen die risicogrenzen of richtlijnen kan creëren, de investeringen kan bewaken, de risicogebieden kan bepalen en corrigerende maatregelen kan nemen. Het nalevigingsteam en de procedures moeten "regelmatig aan alle werknemers duidelijk maken dat het naleven van compliancebeleid en -procedures cruciaal is en dat iedereen die ze schendt, aansprakelijk wordt gesteld", aldus het CFA-instituut. (Zie voor meer informatie ook: Compliance: de prijsbedrijven betalen.)
3. Verificatie door derden: informatie over de klantenportefeuille moet worden geverifieerd door een derde partij om te controleren of deze correct en volledig is. Het verbetert niet alleen de geloofwaardigheid van de manager, maar het kan ook helpen potentiële risicogebieden te identificeren. Verificatie door derden kan plaatsvinden in de vorm van een jaarlijkse audit of door handelsbevestigingen van een bewaarder.
4. Bijhouden van gegevens: het bijhouden van nauwkeurige en gemakkelijk te beoordelen gegevens is om verschillende redenen een belangrijke vereiste. Met het oog op compliance- en risicotoepassingen stelt het CFA-instituut voor dat "Managers records moeten bewaren die hun investeringsactiviteiten, de reikwijdte van hun onderzoek, de basis voor hun conclusies en de redenen voor acties ten behoeve van hun klanten ondersteunen. "Zorgvuldige registratie en transparantie van informatie worden beide benadrukt in de Fiduciary Rule van het Department of Labor. Bovendien kunnen accurate records het implementatierisicobeheer ondersteunen bij het back-testen van verschillende risicoscenario's om niveaus van correlatie of andere risicometrieken te bepalen.
5. Passende middelen: Gekwalificeerd personeel en voldoende technologische middelen zijn nodig om investeringsacties te monitoren. Dit omvat de mogelijkheid om investeringsbeslissingen en acties grondig te analyseren en te volgen. Deze trackingtools moeten vaststellen dat klantbelangen een prioriteit zijn en dat de services die klanten ontvangen binnen de reikwijdte van hun overeenkomst vallen. Interne controles zijn ook vereist om illegale activiteiten met betrekking tot de klantrelatie te voorkomen, zoals overmatig geven van geschenken en andere dubieuze processen. De term "passende middelen" is niet alleen van toepassing op het aantal personeelsleden, maar ook op de kwalificaties van het personeel. Adviespraktijken hebben de verantwoordelijkheid om medewerkers met ervaring en kennis in dienst te nemen, volledige bekendheid te geven en geldbeheertools te implementeren die zijn goedgekeurd door regelgevende instanties.Wat het risicobeheer betreft, hebben adviseurs voldoende middelen nodig, zowel menselijk kapitaal als technologie, om op bekwame wijze onderzoek en analyses uit te voeren die worden uitgevoerd om geïnformeerde beleggingsbeslissingen te nemen. Technologische hulpmiddelen kunnen software omvatten om analyses uit te voeren zoals Value at Risk (VaR) of stochastische modellen. Een risicobeheerproces moet ook regelmatige portefeuillemonitoring omvatten - op het niveau van het bezit en voor de totale portefeuille - om ervoor te zorgen dat het binnen de richtlijnen van de klant wordt beheerd. Dit wordt steeds belangrijker omdat meer verfijnde effecten, zoals derivaten of andere alternatieve beleggingen worden gebruikt.
6. Rampenplanning: de financiële crisis van 2008 benadrukte het feit dat een plan voor beheer tijdens een ramp en herstel essentieel is. Procedures die worden ontwikkeld om de belangen van de klant te beschermen, kunnen onder meer een back-up van een offsite-faciliteit, secundaire bewakings- en handelssystemen en communicatieplannen voor werknemers zijn. Deze plannen moeten door iedereen binnen het bedrijf worden ontwikkeld, regelmatig worden beoordeeld en periodiek en op bedrijfsniveau worden getest.

The Bottom Line

Gebeurtenissen zoals natuurrampen, terroristische aanslagen of een marktcrash lijken onwaarschijnlijk, maar door het mondiale karakter van de markten is de kans op ongebruikelijke gebeurtenissen groter geworden, waardoor de noodzaak van een sterk risico groot is en compliance-processen in elke organisatie. Deze processen, die de zorgvuldigheid en zorgvuldigheid zullen verbeteren waarmee managers de activa van klanten beleggen, moeten procedures vaststellen die regelmatig worden herzien en getest.