Als één ding duidelijk is uit de talrijke bedrijfsschandalen die de afgelopen decennia zijn waargenomen, van Enron tot WorldCom, is een flagrante tekortkoming in de boekhoudpraktijk het niveau en het gebruik van toelichtingen. Natuurlijk zijn jaarlijkse en driemaandelijkse rapporten lang, maar het vermogen om bepaalde corporate actions te 'begraven' heeft beleggers tot een diepgaand wantrouwen in het management en bang voor het onbekende gemaakt. In feite pleitte 95% van de respondenten in een beleggersonderzoek door het CFA-instituut in 2013 voor een effectiever en geïntegreerd informatiekader van de Financial Accounting and Standards Board (FASB). En als verlangen voor bedrijven om de informatieverschaffing te verbeteren, worden vermogensbeheerders opgeroepen om hetzelfde te doen. (Zie gerelateerd: Normen en ethiek voor financiële professionals)

Klanten vertrouwen op vermogensbeheerders om financiële diensten van hoge kwaliteit te leveren. Zoals te zien is bij schandalen die vergelijkbaar zijn met de verschillende bedrijfsverslagen van de financiële administratie, waarbij onder andere het Bernie Madoff-schema in het oog wordt gehouden, zijn klanten huiverig om hun vertrouwen en zuurverdiende activa in handen te geven van managers. Het CFA Institute, een handelsorganisatie die hoog aangeschreven staat in de financiële dienstverlening, heeft aanbevelingen gedaan over specifieke soorten openbaarmakingen en hoe managers deze informatie aan klanten moeten communiceren. Deze aanbevelingen bieden managers een kader waaraan ze zich moeten houden om hun klanten effectievere service te kunnen bieden.

Informatieverschaffing

Het doel van informatieverschaffing is om klanten bewust te maken van hoe hun activa worden beheerd en wat de prestaties werkelijk zijn. Het is daarom noodzakelijk dat managers:

1. Verstrek tijdig informatie aan klanten. Het duidelijk en frequent communiceren met klanten is een integraal onderdeel van de relatie manager-klant en stelt klanten in staat om weloverwogen beslissingen te nemen over hun vermogen. Hoewel er geen aanwijzingen zijn over de mate van frequentie, bieden managers in het algemeen schriftelijke communicatie op maand- of kwartaalbasis en mondelinge communicatie minstens jaarlijks. Naast geplande discussies moeten managers altijd een open communicatielijn houden voor ad-hocverzoeken, om een ​​vraag te beantwoorden of om commentaar te geven wanneer een gebruikelijke gebeurtenis plaatsvindt. Een voorbeeld hiervan is tijdens de grote financiële crisis (GFC) toen de aandelenmarkt een recordvolatiliteit trof. Op dat moment hadden klanten behoefte aan geruststellingen over hun portefeuilles, hoe de manager door die periode heen was en wat zijn of haar specifieke strategieën en doelen waren.

2. Zorg ervoor dat openbaarmakingen gemakkelijk te vinden, nauwkeurig en begrijpelijk zijn .Eerst en vooral moeten managers eerlijk zijn in hun communicatie (zowel schriftelijk als mondeling) en mogen ze hun kwalificaties, diensten of prestaties niet verkeerd voorstellen. Ook moeten onthullingen eenvoudig te vinden en in duidelijke taal geschreven zijn om door "Main Street" -klanten te worden begrepen. Met andere woorden, openbaarmaking moet gemakkelijk worden begrepen door elke persoon die geld heeft geïnvesteerd bij de manager, van de kapper in de stad tot de CEO van een Fortune 500-bedrijf. (Zie ook: Wilt u weten wat meldingen zijn … in het Engels?)

3. Openbaarmaking moet alle informatie over het materiaal bevatten. Dit omvat alle informatie een rationele belegger zou een goed geïnformeerde beleggingsbeslissing over zijn vermogen moeten nemen Managers moeten alle informatie met betrekking tot het beleggingsproces, het personeel en de prestaties bespreken, bijvoorbeeld als de beleggingsresultaten het gevolg waren van het houden van een type activa dat niet normaal is wordt gehouden, dan moet de beheerder de reden voor de prestaties en de verwachtingen voor toekomstige prestaties bekendmaken met betrekking tot dit soort deelnemingen. Een ander voorbeeld is het bekendmaken van de prestaties in verband met een specifiek bedrijf. persoon, vooral als die persoon het bedrijf heeft verlaten.

4. itembeheerders moeten openbaar maken, inclusief belangenconflicten, tegen hen ingestelde wettelijke of disciplinaire maatregelen, beleggingsproces, inclusief soorten effecten die mogen worden aangehouden, risico's, hefboomeffecten, lock-upperioden waarbij activa niet kunnen worden opgenomen, beheerskosten en andere investeringskosten, prestaties van de investeringen van klanten, waarderingsmethodes die worden gebruikt om beleggingsbeslissingen te nemen en waardepapieren van klanten, proxy-stemmingsbeleid, handelsallocatiebeleid en een jaarlijkse financiële beoordeling of audit van het fonds of de rekeningen van de beheerder. Elk van deze kan van grote invloed zijn op de beslissing van een klant om met de manager te beleggen. Waarderingsmethoden van klantbelangen kunnen bijvoorbeeld van invloed zijn op het niveau van bijdragen die een klant kan leveren om een ​​bepaald niveau van activa te behouden. Als de waardering van de activa van de klant niet nauwkeurig is of als de methode verandert, kan de klant de noodzaak van een bijdrage of niet identificeren.

The Bottom Line

De schandalen die maar al te vaak lijken op te lopen uit de financiële sector, die grote schade aanricht aan pensionering en andere besparingen, hebben klanten angstig gemaakt en oneerbiedig gemaakt over hun vermogen, bang dat ze een van de volgende schandaalslachtoffers zullen zijn. Effectieve communicatie en onthullingen helpen de geest van de klant aanzienlijk te verlichten en zorgen voor blijvende en vertrouwende symbiotische relaties, zodat de cliënt goed geïnformeerd is en goed geïnformeerde beslissingen kan nemen over de manier waarop hun activa worden beheerd. Vermogensbeheerders moeten proactief zijn in communicatie en moeten ook streven naar rolmodellen voor ethische bedrijfspraktijken.