Obligaties moeten een belangrijk ingrediënt zijn in zowat elke pensioenrekening, en met name in die van oudere, meer conservatieve beleggers. Maar wanneer u in deze vastrentende instrumenten belegt, is het belangrijk om het renterisico te begrijpen.

Laten we zeggen dat u een Schatkist koopt van US $ 5, 000, die binnen 10 jaar vervalt en 2% rente betaalt. Als de rente in de tussentijd omhoog gaat, ziet u af van de mogelijkheid om die $ 5, 000 in hoger renderende bankbiljetten te investeren. Als u de obligatie vóór de vervaldatum verkoopt, zult u dit vrijwel zeker met verlies doen, omdat de obligatiekoersen dalen wanneer de rente toeneemt: waarom zou iemand een obligatie moeten kopen die 2% aanbiedt, terwijl 3% de gokopbrengst is?

De ladderstrategie

Veel mensen kiezen ervoor om een ​​obligatieladder te bouwen als een manier om dit risico te beheersen. In plaats van de hele $ 5, 000 in een enkele, langlopende obligatie te plaatsen, kopen ze afzonderlijke effecten met verschillende looptijden. In dit voorbeeld zou een belegger, in plaats van de hele $ 5, 000 in één T-obligatie te stoppen, een biljet van $ 1, 000 kopen dat in twee jaar rijpt, een andere die binnen vier jaar rijpt, enzovoort.

In een stijgende renteomgeving hoeft deze persoon niet langer 10 jaar te wachten om te profiteren van de verbeterde opbrengsten. Om de twee jaar kan hij of zij de $ 1 000 terugkrijgen van de volwassen obligatie en deze herinvesteren in een die een hogere rente betaalt. Als de markt in de andere richting beweegt wanneer het tijd is om te herinvesteren, ervaart de belegger minder succes: hij of zij hoeft slechts 20% van de obligatie-allocatie van de portefeuille om te zetten in instrumenten met een lagere opbrengst.

Een wankele ladder

Het is moeilijk om te argumenteren met de logica in het diversifiëren van uw vervaldatums. Het probleem is dat de meeste beleggers een ladder bouwen met individuele obligaties in plaats van obligatiefondsen. En dat heeft een aantal nadelen:

• Verminderde liquiditeit: In een stijgende renteklimaat, wil je je obligaties vasthouden tot ze volwassen zijn - anders zul je gedwongen worden ze met verlies te verkopen . Maar wat als u nu extra geld nodig heeft? Vanwege de vloeiende aard van obligatiefondsen, die regelmatig problemen kopen en verkopen, mag u niet zo'n drastische slag slaan. Dat komt omdat het fonds waarschijnlijk hoger renderende obligaties heeft gekocht sinds de prijzen zijn gedaald. En de waarde van uw aandelen weerspiegelt die extra rentebaten.
• Hoger risico op wanbetaling: Een doorsnee belegger kan twee dozijn afzonderlijke obligaties bezitten - misschien minder. Als zelfs een van de issuers in gebreke blijft, neem je een grote hit. Daarentegen hebben obligatiefondsen een groot aantal obligatie-emissies. Daarom kunnen ze de impact van een of twee standaardinstellingen met relatief weinig schade absorberen.
• Verhoogde kosten: Wanneer u een klein aantal obligaties koopt of verkoopt, krijgt u geen gunstige prijs.Fondsenbeheerders hebben daarentegen meer invloed, omdat ze te maken hebben met grote hoeveelheden. Het is net zoiets als het kopen van een rol keukenpapier in plaats van naar een groothandelswinkel te gaan en een gigantisch pakket te kopen - je zult per eenheid veel meer uitgeven. Bovendien moet u misschien een commissie betalen aan de makelaar die de order voor u indient - en die kan gemakkelijk overstag gaan op nog eens 2% aan de deal. Een uitzondering is een bankbiljet of bankbiljet in de VS, dat u zelf bij de overheid kunt kopen, bij TreasuryDirect. gov.

Strategieën voor het kopen van fondsen

Over het algemeen zullen de meeste individuen, met name die met kleinere portefeuilles, meer flexibiliteit en een betere prijsstelling krijgen wanneer zij fondsen kopen in plaats van individuele obligaties. Dat betekent echter niet dat alle principes van het ladderen moeten worden weggegooid.

Om het renterisico te beperken, wilt u uw vervaldatums nog steeds verspreiden. Je kunt dit op verschillende manieren doen. U kunt bijvoorbeeld een obligatiefonds met verschillende looptijd selecteren, bijvoorbeeld een fonds dat de Barclays U. S. Aggregate Bond Index volgt.

Omgekeerd kunt u een paar verschillende fondsen kopen die als geheel een combinatie van duur bieden. U zou kunnen beleggen in een die zich richt op kortetermijnobligaties (voor specifieke informatie zijn hier Sommige kortlopende obligaties die uw aandacht waard zijn ), een die op zoek is naar tussenliggende obligaties en een die zich richt op langetermijnkwesties.

Hier is nog een andere benadering. iShares biedt een reeks ETF's die zijn gegroepeerd per vervaldatum, dus u kunt eigenlijk "ladder" met fondsen in plaats van individuele obligaties. Wat hun iBonds bijzonder aantrekkelijk maakt, zijn de lage kostenratio's en de focus op effecten van beleggingskwaliteit. (Zie onze Speciale functie: Exchange Traded Funds voor alles wat u moet weten over ETF's.)

De bottom line

Het gebruik van een ladderbenadering klinkt misschien als een verstandig idee, maar het kopen van individuele obligaties heeft inherente nadelen, vooral voor gepensioneerden. De meeste beleggers zullen zich willen houden aan obligatiefondsen, die lagere kosten en grotere liquiditeit bieden. En de ladderingstechniek kan tot op zekere hoogte worden toegepast op fondsen, zodat beleggers het beste van beide werelden kunnen hebben.