a:

De overgrote meerderheid van traders die renteswaps uitvoeren op de obligatiemarkt, is doorgaans een grote financiële instelling, geen individu. Dit geldt in het algemeen voor de algemene rentederivatenmarkt; bijna 85% van de derivatenhandel komt van minder dan 300 mondiale instellingen. Swaps zijn privé-overeenkomsten, dus er is geen georganiseerde uitwisseling die hen opgeeft voor individuele beleggers. Ze zijn ook specifiek afgestemd op de twee betrokken tegenpartijen, waardoor ze moeilijk te waarderen en door te verkopen zijn.

De voordelen van swaps zijn ook afgestemd op de emittenten van schuldverplichtingen. De mechanismen van een standaard vanilla rentevoetswap houden in dat een emittent zijn betalingsverplichtingen ruilt met een andere betalingsstroom. Swaps kunnen het renterisico, de financieringskosten, de financieringsbronnen diversifiëren of ruimte laten voor speculaties over toekomstige tarieven.

Deze swaps kunnen plaatsvinden tussen individuele beleggers, maar de kosten en baten komen zelden op een zodanige manier samen dat het de uitwisseling waard is. Soms zetten banken swaps op voor hun klanten, maar de handel zelf wordt uitgevoerd tussen twee instellingen.

Hoe een Interest Rate Swap werkt

Een swap is een in contanten afgewikkeld over-the-counter derivaat waarbij twee tegenpartijen twee geldstromen uitwisselen. Deze kasstromen zijn meestal afkomstig van uitgiftes van bedrijfsleningen. De meest populaire interest rate swaps zijn fixed-for-floating interest rate swaps; één kasstroom uit een lening met vaste rente wordt ingewisseld voor kasstromen uit leningen met variabele rentevoet, normaal gesproken gekoppeld aan de LIBOR.

Instellingen versus Individuele beleggers

Typisch, een bedrijf met een hogere kredietwaardigheidsbeurs bij een bedrijf met een lagere kredietwaardigheid. Beide partijen dekken hun risico af en maken mogelijk kleine winst op basis van leningen. Dit is de voornaamste reden waarom swaps optreden tussen instellingen en niet individuele obligatiebeleggers; debetrentetarieven en financieringsvolumes zijn verschillend voor grote entiteiten.

Een verschil van twee basispunten op een lening van $ 10.000, - voor een individuele obligatiehouder zou waarschijnlijk niet significant genoeg zijn om de kosten en moeilijkheden van het coördineren van een swapuitwisseling te compenseren. Wanneer instellingen echter honderden miljoenen dollars lenen, is elk verschil in financieringskosten zinvol.