a:

Hoewel er inherente problemen zijn met investeerders die vertrouwen op ofwel de pro-forma financiële overzichten uitgegeven door bedrijven of algemeen aanvaarde accounting principles statements, kunnen pro forma verklaringen vaak directer van pas komen voor beleggers bij de evaluatie van aandelen. en analyse.

U. S.-vennootschappen zijn wettelijk verplicht om jaarrekeningen uit te geven in overeenstemming met GAAP, maar de meeste bedrijven geven ook pro forma-verklaringen af ​​die een alternatieve presentatie van het financiële plaatje van een bedrijf vormen, met de nadruk op wat het management van het bedrijf als de belangrijkste cijfers beschouwt. De meest voorkomende pro forma-uitspraken zijn winstbewijzen die eenmalige of eenmalige kosten uitsluiten wanneer het management van het bedrijf van mening is dat dergelijke kosten een vertekend beeld geven van het feitelijke niveau van winstgevendheid van de onderneming en toekomstige omzet- en groeivooruitzichten. Zaken die gewoonlijk worden uitgesloten in pro forma overzichten omvatten herstructureringskosten en afschrijving van immateriële vaste activa, zoals goodwill.

De Financial Accounting Standards Board heeft de GAAP-grondslagen voor financiële verslaggeving vastgelegd om beleggers betrouwbare informatie te bieden waarop zij hun beleggingsbeslissingen kunnen baseren. Er is echter veel onvrede met bepaalde elementen van de GAAP-normen, en veel analisten en beleggers vertrouwen meer op pro forma verklaringen. Een aantal van de vaakst bekritiseerde elementen van de GAAP-vereisten voor financiële rapportage hebben betrekking op hoe ze omgaan met immateriële activa en de verwerking van aandelenopties.

Bijvoorbeeld, in een kwartaalrapport van 2012 over 2012 voor Facebook, was het verschil tussen de winst volgens GAAP en de pro forma winstcijfers van het bedrijf groter dan $ 1 miljard, waarbij GAAP een verlies van $ 743 miljoen ten opzichte van pro forma vertoonde verklaringen met een winst van $ 500 miljoen. Dit enorme verschil was grotendeels te danken aan GAAP accounting, die de Black Scholes-modelwaarderingsmethode gebruikte om de kosten van aandelen en opties voor werknemers te bepalen. Het bedrijf en vele marktanalisten bekritiseerden de waardering en voerden aan dat het een ongepaste maatregel was voor dergelijke aandelen en opties die over het algemeen gedurende zeer lange perioden worden aangehouden.

Het is duidelijk dat dergelijke grote verschillen erg belangrijk zijn in de manier waarop beleggers die het ene of het andere rapport lezen, waarschijnlijk zullen reageren. Het gebruik van pro forma-vermelde operationele resultaten in plaats van GAAP-gerapporteerde nettowinst resulteert in zeer verschillende waarden voor een van de meest gebruikte aandelenwaarderingsstatistieken, de koers-winstverhouding (P / E). GAAP-gerapporteerde inkomsten resulteren vaak in een K / W-ratio die bijna tweemaal zo hoog is als de K / W-ratio berekend met behulp van proforma winstverklaringen.

De algemene consensus onder marktanalisten is dat pro forma winstcijfers een beter beeld geven dan de GAAP-verklaringen van de toekomstige groei en omzetverwachtingen van een bedrijf, voornamelijk als gevolg van de pro forma praktijk om eenmalige kosten uit te sluiten. De meeste analisten van Wall Street voorspellen winstverwachtingen op basis van pro forma verklaringen, ondanks het feit dat GAAP-verklaringen de officiële financiële overzichten zijn.

Het belangrijkste bezwaar tegen de pro forma-uitspraken van bedrijven is dat een bedrijf eenvoudig cijfers kan manipuleren om een ​​positiever beeld te geven van zijn financiële gezondheid en prestaties. Ondanks deze tekortkoming worden pro forma-uitspraken over het algemeen beschouwd als meer accurate cijfers voor beleggers om te gebruiken bij het berekenen van verschillende aandelenwaarderingsstatistieken.