Video delen // www. Investopedia. com / terms / c / Commercialbank. asp

Wat is een 'Commercial Bank'

AD:

Een commerciële bank is een type financiële instelling die stortingen aanvaardt, biedt aan het controleren van rekeningdiensten, zakelijke, persoonlijke en hypothecaire leningen aan te bieden, en biedt eenvoudige financiële producten zoals depositocertificaten (CD's) en spaarrekeningen voor particulieren en kleine bedrijven. Een commerciële bank is waar de meeste mensen hun bankzaken doen, in tegenstelling tot een investeringsbank.

BREKEN VAN 'Commercial Bank'

AD:

Commerciële banken verdienen geld door het verstrekken van leningen en het verdienen van rente-inkomsten uit deze leningen. De soorten leningen die een commerciële bank kan uitgeven, variëren en kunnen hypotheken, autoleningen, zakelijke leningen en persoonlijke leningen omvatten. Een commerciële bank kan zich specialiseren in slechts een of enkele soorten leningen.

Klantdeposito's, zoals het controleren van rekeningen, spaarrekeningen, geldmarktrekeningen en CD's, bieden banken het kapitaal om leningen te verstrekken. Klanten die geld storten op deze rekeningen lenen effectief geld aan de bank en ontvangen rente. De rente die de bank betaalt voor het geld dat ze lenen, is echter lager dan het tarief dat ze betalen voor geld dat ze lenen.

AD:

Hoe een commerciële bank geld verdient

De hoeveelheid geld verdiend door een commerciële bank wordt bepaald door het verschil tussen de rente die het betaalt op deposito's en de rente die het op leningen verdient, wat bekend is als nettorentebaten.

Klanten vinden commerciële bankinvesteringen, zoals spaarrekeningen en cd's, aantrekkelijk omdat ze verzekerd zijn door de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) en geld gemakkelijk kan worden opgenomen. Echter, deze beleggingen betalen traditioneel zeer lage rentetarieven in vergelijking met beleggingsfondsen en andere beleggingsproducten. In sommige gevallen betalen commerciële bankdeposito's geen rente, zoals het controleren van bankdeposito's.

Wanneer een commerciële bank geld leent aan een klant, rekent het een rentevoet aan die hoger is dan wat de bank zijn deposanten betaalt. Stel dat een klant een vijfjarige cd koopt voor $ 10.000 van een commerciële bank tegen een jaarlijkse rente van 2%. Op dezelfde dag ontvangt een andere klant een vijfjarige autolening voor $ 10.000 van dezelfde bank tegen een jaarlijkse rente van 5%. Uitgaande van eenvoudige rente, betaalt de bank de CD-klant $ 1, 000 over vijf jaar, terwijl het $ 2, 500 van de klant van de autolening ontvangt. Het verschil van $ 1, 500 is een voorbeeld van spread- of nettorentebaten - en vertegenwoordigt de inkomsten voor de bank.

Naast de rente die het op zijn leningportefeuille verdient, kan een commerciële bank inkomsten genereren door haar klanten vergoedingen aan te rekenen voor hypotheken en andere bankdiensten. Sommige banken kiezen er bijvoorbeeld voor om kosten in rekening te brengen voor het controleren van rekeningen en andere bankproducten.Ook bevatten veel leningproducten vergoedingen naast rentekosten.

Een voorbeeld is de initiëringsvergoeding voor een hypotheeklening, die over het algemeen tussen 0,5% en 1% van het geleende bedrag ligt. Als een klant een hypotheeklening van $ 200.000 ontvangt, heeft de bank de mogelijkheid om $ 2,000 met een startgeld van 1% te verdienen bovenop de rente die het over de looptijd van de lening verdient.

Hoe een commerciële bank geld creëert

In een fractioneel reservebankensysteem mogen commerciële banken geld creëren door meerdere claims op tegoeden toe te staan. Banken creëren kredieten die voorheen niet bestonden toen ze leningen verstrekten. Dit wordt ook wel het geldmultiplicatoreffect genoemd.

Er is een limiet aan het bedrag dat instellingen voor kredietverlening op deze manier kunnen creëren. Banken zijn wettelijk verplicht om een ​​bepaald minimumpercentage van alle aanbetalingen als liquide middelen te behouden. Dit wordt de reserveratio genoemd.

De reserveratio in de Verenigde Staten is 10%. Dit betekent dat voor elke $ 100 die de bank in deposito's ontvangt, $ 10 door de bank moet worden ingehouden en niet uitgeleend, terwijl de andere $ 90 kan worden uitgeleend of belegd.

Op elk willekeurig moment hebben fractionele commerciële reservebanken meer contante passiva dan contanten in hun kluizen. Wanneer te veel deposanten aflossing van hun geldtitels eisen, vindt er een bankrun plaats. Dit is precies wat er gebeurde tijdens de bankenpaniek van 1907 en in de jaren dertig van de vorige eeuw.

Er is geen verschil tussen het type geldcreatie dat resulteert uit de commerciële geldmultiplicator of een centrale bank, zoals de Federal Reserve. Een dollar die is gecreëerd op basis van een soepel monetair beleid is uitwisselbaar met een dollar die is gecreëerd op basis van een nieuwe commerciële lening.

Het meeste nieuw gecreëerde centrale bankgeld komt de economie binnen via banken of de overheid. De Federal Reserve kan nieuwe activa creëren die op de bankbalansen moeten worden bijgehouden, en vervolgens verstrekken banken nieuwe commerciële leningen van die nieuwe activa. De meeste geldschepping door centrale banken wordt en exponentieel verhoogd door de creatie van commercieel bankgeld.

Evolutie van de handelsbank

Traditioneel bevinden commerciële banken zich fysiek in gebouwen waar klanten gebruikmaken van toonbankdiensten, geldautomaten en kluisjes. Maar een toenemend aantal commerciële banken opereert uitsluitend online, waarbij alle transacties met de handelsbank elektronisch moeten worden gemaakt. Deze "virtuele" commerciële banken betalen vaak een hogere rente aan hun inleggers. Dit komt omdat ze meestal lagere servicekosten en accountkosten hebben, omdat ze geen fysieke vestigingen hoeven te onderhouden en alle bijkomende kosten die ermee gepaard gaan, zoals huur, onroerendgoedbelasting en hulpprogramma's.

Gedurende vele jaren werden commerciële banken gescheiden gehouden van een ander type financiële instelling die een investeringsbank wordt genoemd. Investeringsbanken bieden underwritingdiensten, fusies en overnames en reorganisatie van ondernemingen en andere soorten brokeragediensten voor institutionele en vermogende cliënten.

Deze scheiding was onderdeel van de Glass-Steagall Act van 1932, die werd aangenomen tijdens de Grote Depressie.Men dacht dat de financiële markten stabieler zouden zijn als commercieel bankieren en investeringsbankieren apart zouden worden gehouden. De Glass-Steagall Act werd ingetrokken door de Gramm-Leach-Bliley-wet van 1999.

Sommige commerciële banken, zoals Citibank en JPMorgan Chase, hebben nu ook divisies voor investeringsbanken, terwijl andere, zoals Ally, strikt opereren op de commerciële kant van het bedrijf.