Verkoopbelastingen zijn een gecompliceerder probleem dan de meeste mensen zich realiseren. Ze zijn moeilijk te beheren en het verzamelen van omzetbelastingen is een last die de meeste bedrijven liever niet hebben. Op economisch vlak zijn mensen niet eens zeker dat verkoopbelastingen een goed idee zijn of dat ze in het algemeen of alleen voor specifieke goederen moeten worden toegepast. De meest controversiële van alle is echter de wettelijke behandeling van verkoopbelastingen met betrekking tot verdeling en jurisdictie, wat betekent dat wie omzetbelasting kan heffen en wanneer / aan wie ze kunnen worden geheven.

Het Amerikaanse Hooggerechtshof behandelt verkoopbelastingen anders dan andere belastingen. Vanaf november 2015 heeft het Hooggerechtshof tweemaal de kwestie van de jurisdictie voor de verkoopbelasting behandeld, waarbij beide keren de veel verguisde 'fysieke aanwezigheidsnorm' werd gehandhaafd. Aanvankelijk oordeelde het Hooggerechtshof dat bedrijven te maken kregen met overmatige belasting als ze moesten voldoen aan met verschillende omzetbelastingvereisten in de 9, 500 plus belastingjurisdicties in de Verenigde Staten. Het is bijvoorbeeld heel moeilijk voor een bedrijf in Colorado om skimateriaal te verkopen om gelijke tred te houden met de verkoopbelastingregels in staten in de Rocky Mountains en de Appalachen, die allemaal vol zitten met potentiële consumenten die in honderden, zo niet duizenden, leven van verschillende rechtsgebieden.

In juridische kringen heeft de unieke en voorkeursbehandeling van verkoopbelastingen door de rechtbank de titel van "Sales Tax Exceptionalism" verdiend. In zakelijke kringen blijven de opvattingen van de Hoge Raad over de omzetbelasting controversieel, omdat online retailers soms bepaalde belastingen kunnen vermijden die concurrerende fysieke bedrijven niet kunnen vermijden.

Hoe commerciële verkopen worden belast in de VS

Het Amerikaanse Congres is verantwoordelijk voor het ontwerpen en heffen van belastingen op federaal niveau, een bevoegdheid opgesomd in artikel 1, afdeling 8 van de Amerikaanse grondwet. Dergelijke belastingen moeten "zorgen voor de verdediging en het algemeen welzijn van de natie", wat een uitdrukking is die breed genoeg is voor vele soorten belastingen, waaronder omzetbelasting. Lagere wetgevende organen kunnen ook belastingen heffen op het niveau van de staat en op lokaal niveau.

Het Amerikaanse rechtssysteem heeft echter soms belastingen die door het Congres werden doorgegeven, ingeperkt of opnieuw gedefinieerd. Het Hooggerechtshof oordeelde bijvoorbeeld in de Verenigde Staten tegen Butler (1933) dat het Congres de belastingen niet kon doorberekenen in een poging om de overheidsactiviteiten te reguleren. Dit was ongeveer dezelfde tijd dat de eerste algemene algemene verkoopbelastingen, in tegenstelling tot specifieke verkoopbelastingen, werden ingevoerd door Kentucky en Mississippi.

De federale overheid heeft nooit een nationale omzetbelasting op alle algemene goederen geheven, hoewel specifieke verkoopbelastingen worden geheven op het verbruik van benzine, sigaretten en andere producten.Het is echter een ander verhaal voor de deelstaatregeringen. Vanaf 2015 leggen slechts vijf staten geen algemene omzetbelasting op: Alaska, Delaware, Montana, New Hampshire en Oregon.

Voltooiing van Auto Transit, Inc. v. Brady (1977)

Volgens de handelsclausule in de Amerikaanse grondwet hebben wetgevers de macht om de handel tussen staten te reguleren, oftewel "interstate commerce". Gedurende vele jaren was er geen bepaald proces waarbij de rechtspraak één soort van interstatelijke belastinggrondwet of ongrondwettig regeerde. Dat veranderde met Complete Auto Transit v. Brady in 1977.

De Due Process-clausule van het veertiende amendement op de grondwet bepaalt dat geen enkele staat "iemand van leven, vrijheid of eigendom mag beroven, zonder behoorlijke rechtsgang". Dit lijkt misschien onschuldig, maar het Hooggerechtshof heeft consequent geoordeeld dat belastingplichtigen buiten de eigen staat zonder fysieke aanwezigheid geen eerlijk proces krijgen met betrekking tot verkoopbelastingen.

In zijn beslissing oordeelde het Hooggerechtshof dat de staat Mississippi in staat was omzetbelasting te heffen op Complete Auto Transit, Inc., waarbij auto's via een spoorweg over de Mississippi werden vervoerd. Omdat de auto's in Michigan werden gemaakt, betoogde Complete Auto dat het product zich niet in de jurisdictie van Mississippi bevond. Deze regel vormde een precedent voor het beoordelen van toekomstige belastingen op interjurisrupties, die bekend werd als de Complete Auto-test.

De "vier uitsteeksels" van de test omvatten:

1. Er moet een "wezenlijke nexus" zijn tussen de staat en potentiële belastingbetalers die voldoende duidelijk is om een ​​belasting op te leggen, wat betekent dat de belastingbetaler consument of bedrijf een fysieke aanwezigheid in de staat moet hebben.

2. Belastingen kunnen de ene staat niet discrimineren of anderszins bevoordelen ten opzichte van de andere.

3. Belastingen kunnen alleen worden verdeeld voor activiteiten die plaatsvinden binnen het rechtsgebied.

4. Betrokken bedrijven moeten overheidsdiensten ontvangen of hebben deze "eerlijke betrekkingen", zoals politiebescherming.

Quill Corp. v. North Dakota (1992)

In een verreikende beslissing die grote, maar onbedoelde, implicaties heeft gehad voor het opleggen van online verkoopbelastingen, oordeelde het Hooggerechtshof in Quill tegen North Dakota dat een staat mag geen omzetbelastingen toepassen op activiteiten die in die staat geen nexus of fysieke aanwezigheid hebben.

In overweging was de inning van omzetbelastingen door 'een belastingbetaler wiens enige connectie met klanten in de staat is via een gewone maatschappij of de post van de Verenigde Staten'. In een unaniem besluit bevestigde het Hooggerechtshof de fysieke aanwezigheidsnorm van de Complete Auto-test.

Quill v. North Dakota leek sterk op een eerdere beslissing van National Bellas Hess v. Illinois (1967), waarin het Hof oordeelde dat Illinois niet van op afstand gelegen detailhandelaren kon eisen om verkoopbelastingen te innen omdat het de Due Process-clausule en de handelsclausule. Het besluit Quill vernietigde een deel van deze uitspraak, waarbij de latere rechtbank vond dat de Due Process-clausule te eng geïnterpreteerd werd in Bellas Hess.

Deze zaak blijft controversieel. In 2015 schreef de Supreme Court Justice Anthony Kennedy dat het Supreme Court in Quill "slecht misleid" was en de zaak was "twijfelachtig" zelfs wanneer beslist."Justice Kennedy gelooft dat de beslissing in Quill" de staten schaadt in een mate die veel groter is dan eerder verwacht. "

Gevolgen voor 2015

Tegen 2014 hadden zeven opeenvolgende congressen wetgeving voorgesteld om wettelijke precedenten te schrappen en belastingaangifte in staten, sponsors zijn afkomstig van zowel Republikeinse als Democratische partijen In het algemeen zijn er twee redenen om algemeen belasting te heffen op alle internetactiviteiten. <> Ten eerste zijn staten bezorgd dat online winkels belastinginkomsten onderdrukken door sommige economische activiteiten vrijstellen van belastingheffing. Critici van deze theorie wijzen erop dat staten in de 21e eeuw recordinkomsten hebben gezien, en het bedrag aan niet geïnde verkoopbelasting van online verkoop is schromelijk overdreven.
Ten tweede geloven fysieke bedrijven in online concurrenten uit de staat kunnen lagere effectieve prijzen hanteren omdat ze verkoopbelastingen vermijden, wat een oneerlijk concurrentievoordeel vormt. n Straatwinkeliers bieden online verkoop aan klanten buiten de staat; het is niet duidelijk dat de hoofdstraat gekwetst is door de Complete Auto of Quill rulings.