Wanneer een economie een deflatoire schok doormaakt, kunnen de implicaties zowel positief als negatief zijn voor consumenten en bedrijven. Er is een groot verschil tussen de termen desinflatie en deflatie, die we eerst zullen bespreken voordat we ingaan op de oorzaken en gevolgen van deflatoire schokken en hoe deze schokken de economie, consumenten en bedrijven kunnen beïnvloeden.

ZIE: Alles over inflatie
Disinflatie vindt meestal plaats tijdens een periode van recessie en manifesteert zich door het tempo waarmee de prijzen stijgen te vertragen; dit gebeurt als gevolg van een daling in consumentenverkopen. Als de inflatie naar een lager niveau dan voorheen daalt, is dat verschil technisch gezien desinflatie.

Deflatie daarentegen kan worden gezien als het tegenovergestelde van inflatie, of als negatieve inflatie, en het treedt op als de levering van goederen of diensten sneller stijgt dan de geldvoorraad.

Deflatie en de oorzaken daarvan Deflatie manifesteert zichzelf als een gelijktijdige aanhoudende krimp of achteruitgang in: Het algemene niveau van prijzen voor goederen en diensten waaruit de consumentenkorf bestaat (consumentenprijsindex)

• Bedrijven en consumenten beschikbaarheid van krediet (krediet- / uitleenpraktijken)
• Consumentenvraag veroorzaakt door een afname van de geldhoeveelheid
• Overheidsuitgaven
• Bedrijfsinvesteringen
• Investeringsactiva

De voorloper of preconditie van deflatie kan een recessieperiode zijn (die kan verslechteren tot een economische depressie), waarbij er sprake is van een excessieve uitbreiding van het krediet of een enorme schuldovername.

Deflatie kan worden geactiveerd door een combinatie van de volgende factoren:

Een afname van de geldhoeveelheid

• Een toename van het aanbod van goederen of diensten die de situatie verergeren en de prijzen verder verlagen
• Een daling in de vraag naar goederen
• Een toename van de vraag naar geld

Ofwel een toename van de vraag naar, of een afname van het aanbod van geld zal resulteren in mensen die meer geld willen, wat zal resulteren in een hogere rente (prijs van geld). De verhoogde rentetarieven zullen resulteren in een afnemende vraag, omdat consumenten en bedrijven het lenen van geld zullen verminderen om aankopen te doen.

Als deflatie wordt verergerd, kan dit een economie in een deflatoire spiraal doen belanden. Dit gebeurt wanneer prijsdalingen leiden tot lagere productieniveaus, wat op zijn beurt leidt tot lagere lonen, wat leidt tot een lagere vraag van bedrijven en consumenten, wat tot verdere prijsdalingen leidt. Twee sectoren van de economie die van oudsher goed geïsoleerd bleven van economische neergang, zijn onderwijs en gezondheidszorg, omdat hun kosten en prijzen zelfs kunnen stijgen, terwijl het algemene prijsniveau voor de meeste goederen en diensten afneemt.

Geldhoeveelheid en deflatie

Laten we de factoren en componenten van deflatie, de werking van elk ervan en hun invloed op de economie onderzoeken.We beginnen met het leveren van geld en het verstrekken van leningen en kredieten. De geldhoeveelheid wordt gedefinieerd als het totale bedrag dat op een bepaald moment beschikbaar is in een economie; het omvat valuta en de verschillende soorten deposito's aangeboden door banken en andere bewaarinstellingen. Hoewel geld niet langer een intrinsieke waarde heeft, heeft het wel vier zeer waardevolle functies die het functioneren van een economie en een samenleving vergemakkelijken: het dient als een ruilmiddel, rekeneenheid, winkel van waarde en standaard van uitgestelde betaling.

Soorten kredieten

Krediet en de uitbreiding van het krediet is het vermogen van een debiteur tot contant geld om doelen van financiële of niet-financiële aard te bereiken. Krediet kent twee verschillende vormen en elke vorm werkt en beïnvloedt de debiteur anders.
De twee soorten kredieten zijn zelfliquiderend en het niet-zelfliquiderende krediet. Zelfliquiderend krediet is meestal een lening die nodig is voor de productie van (kapitaal) goederen of het leveren van diensten, en het is voor een vrij korte tot tussentijdse periode. Vanwege zijn aard genereert het gebruik van dergelijk krediet het financiële rendement en de kasstroom die de aflossing van de lening mogelijk maakt en waarde toevoegt aan een economie. Het niet-zelf-liquiderende type krediet is een lening die wordt gebruikt voor de aankoop van consumptiegoederen (consumptie); het is niet gebonden aan de productie van goederen of diensten, het vertrouwt op andere bronnen van inkomsten of contanten om te worden terugbetaald en het heeft de neiging om gedurende een lange periode in het systeem te blijven omdat het geen inkomsten of contanten genereert om zichzelf te liquideren . Dit type kredietverlening en kredietverlenging is meestal contraproductief en voegt aanzienlijke kosten (inclusief alternatieve kosten) toe aan een economie in plaats van waarde, omdat dit de productie kan belasten.

Kredietverlening is gebaseerd op een tweeledig principe: de bereidheid van de kredietgever om krediet te verstrekken en fondsen te verstrekken aan consumenten en bedrijven, en het vermogen van de leningnemer om de lening terug te betalen met rente tegen een bepaalde rentevoet op basis van credit scores en ratings (prijs van geld). Beide principes zijn gebaseerd op het vertrouwen van de kredietverstrekkers en de consumenten in elkaar en een positieve en opwaartse productietrend waardoor de debiteuren hun leningsverplichtingen kunnen terugbetalen. Wanneer die opwaartse groei van de productietrend vertraagt ​​of stopt, neemt het vertrouwen ook af, wat van invloed is op de wens om te lenen en het vermogen om leningen terug te betalen.

Dergelijke omstandigheden verleggen de focus van alle deelnemers in een economie van groei naar behoud en overleving. Dit komt erop neer dat crediteuren conservatiever en zorgvuldiger omgaan met hun leenpraktijken en -toepassingen, wat leidt tot een daling van consumenten- en bedrijfsuitgaven; dit heeft vervolgens gevolgen voor de productie omdat de vraag naar goederen en diensten is afgenomen. De daling van de bedrijfs- en consumentenbestedingen oefent een neerwaartse druk uit op de prijzen van goederen en diensten en leidt tot deflatie.

Deflatie heeft invloed op een economie

Wat gebeurt er eigenlijk tijdens deflatoire schokken? Mensen verhogen hun spaargeld en geven minder geld uit, vooral als ze bang zijn hun baan of andere inkomstenbronnen te verliezen.De aandelenmarkt ervaart turbulente fluctuaties en wijst op een dalende trend, terwijl tegelijkertijd sprake is van een afname van bedrijfsovernames, fusies en vijandige overnames. Overheden herzien of bewerkstelligen steeds strenger wordende reguleringswetgeving en implementeren structurele veranderingen van de overheid. Als gevolg van dit gedrag zullen beleggingsstrategieën overschakelen naar minder risicovolle en conservatievere beleggingsvehikels. Bovendien zullen beleggingsstrategieën de voorkeur geven aan tastbare investeringen (onroerend goed, goud / edelmetalen, verzamelobjecten) of kortetermijninvesteringen die ertoe neigen hun waarden te behouden en de consument een stabielere koopkracht te bieden.
Macro-economisch perspectief

Vanuit een macro-economisch perspectief wordt deflatie veroorzaakt door een verschuiving in de vraag (beleggings- en spaarevenwicht) en aanbod (liquiditeitsvoorkeur en geldtoevoerevenwicht) curves voor finale goederen en diensten en een afname van het aggregaat vraag (bruto binnenlands product), die het monetaire beleid kan beïnvloeden en wijzigen.
Wanneer het volume van geld- en krediettransacties daalt ten opzichte van het volume aan beschikbare goederen en diensten, stijgt de relatieve waarde van elke geldeenheid, waardoor de prijzen van goederen dalen. In werkelijkheid is het de waarde van geld zelf die fluctueert en niet de waarde van de goederen die wordt weerspiegeld in hun prijzen. De prijseffecten van deflatie treden meestal op en snijden over de hele linie in zowel goederen als beleggingsactiva.

Micro-economisch perspectief

Vanuit micro-economisch oogpunt beïnvloedt deflatie twee belangrijke groepen: consumenten en bedrijven.
Gevolgen voor de consument

Dit zijn enkele van de manieren waarop consumenten voorbereidingen kunnen treffen voor deflatie:
Alle niet zelfvereffende schulden betalen, zoals persoonlijke leningen, creditcardleningen etc.

• Verhogen het bedrag van de besparingen op elk salaris
• Bijdragen aan pensioen handhaven ondanks schommelingen op de aandelenmarkt
• Koopjes zoeken en onderhandelen over duurzame goederen die moeten worden aangeschaft of vervangen
• Als er een gevoel van onzekerheid bestaat over werk voortzetting en stabiliteit of inkomstengenererende activa, begin met het zoeken naar alternatieve inkomstenbronnen
• Ga terug naar school of werk vaardigheden bij om de persoonlijke verkoopbaarheid te vergroten
• gevolgen voor het bedrijfsleven

Hieronder vindt u enkele manieren waarop een bedrijf kan voorbereiden voor deflatie:
een actieplan ontwikkelen dat alternatieven biedt voor alle bedrijfsaspecten, sectoren of kosten die beïnvloed worden door deflatie

• Zorgvuldige planning van de productie van goederen en diensten en voorraadbeperking <9 99> Investeringsplanning moet zich richten op goederen of diensten met een hogere waarde en hogere kosten / lagere waarde vermijden
• Meer investeringen doen die de productiviteit verhogen en kosten verlagen
• Alle kosten en contractuele overeenkomsten met klanten en leveranciers opnieuw evalueren en passende maatregelen nemen actie zo nodig
• De bottom-line
• deflatie kan gunstig zijn als producenten of leveranciers meer goederen tegen lagere kosten kunnen produceren, wat tot lagere prijzen voor consumenten leidt.Dit kan te maken hebben met kostenbesparende technieken of efficiëntere productie dankzij verbeterde technologie. Deflatie kan ook als gunstig worden ervaren omdat het de koopkracht van de valuta, die meer goederen en diensten koopt, kan vergroten.

Deflatie kan echter ook schadelijk zijn voor een economie omdat het bedrijven dwingt prijzen te verlagen om consumenten aan te trekken en de vereiste hoeveelheid te stimuleren, wat verdere schadelijke effecten heeft. Deflatie heeft ook een schadelijk effect op kredietnemers omdat ze leningen in dollars moeten terugbetalen die meer goederen en diensten (hogere koopkracht) zullen kopen dan de dollars die ze hebben geleend. Consumenten of bedrijven die nieuwe leningen verstrekken, zullen de reële of op de inflatie gecorrigeerde kredietkosten verhogen, wat precies het tegenovergestelde effect is van wat het monetaire beleid probeert te bereiken om de dalende vraag te bestrijden. Deflatie dwingt de centrale bank van een land om zijn munteenheid te herwaarderen en zijn economisch en regelgevend beleid aan te passen om deflatoire schokken het hoofd te bieden.