a:

De S & P 500-index bevat dividenden. Vanaf maart 2015 bedroeg het dividendrendement voor de S & P 500 1. 91%. Dit ligt onder het historisch gemiddelde van 4. 41% en dichtbij het dieptepunt van 1.11% in augustus 2000. Het recordniveau voor de dividendrendementen was in 1932 op 13.8%.

In de eerste helft van de 20e eeuw daalden de dividenden in een vergelijkbaar tempo als de aandelenmarkt. Deze relatie veranderde beslissend in de jaren zestig, omdat de koerswinst niet noodzakelijk in dezelfde mate resulteerde in stijgende dividenden. In de bullmarkt van de jaren tachtig liep deze relatie verder uiteen toen het dividendrendement dramatisch daalde, omdat de dividenden vlak bleven en de bredere markt hoger werd.

Een deel van de reden voor deze verandering in houding ten opzichte van dividenden was de verminderde inflatiedruk en lagere rentetarieven, waardoor de druk op bedrijven werd verminderd om te concurreren met de risicovrije rentabiliteit.

Lage rentetarieven maken zelfs lage dividenden aantrekkelijk, en hoge rentetarieven kunnen zelfs hoge dividenden onaantrekkelijk maken. In 1982 bedroeg het dividendpercentage bijvoorbeeld 6% voor de S & P 500, maar de rente op de 10-jaars schatkist was hoger dan 15%. Met ingang van maart 2015 bedroeg het dividendrendement voor de S & P 500 echter 1. 91%, terwijl het rendement op de 10-jarige schatkist 1. 95% bedroeg.

Er is veel meer vraag naar dividendaandelen in dit type omgeving. Een van de resultaten van het beleid van de centrale bank bij het vergroten van de geldhoeveelheid via lage rentetarieven en kwantitatieve verruiming, maakt dividendaandelen aantrekkelijker. Dividenden zijn in de loop van de tijd lager omdat veel bedrijven ervoor kiezen om contanten aan de aandeelhouders terug te betalen in de vorm van terugkopen van aandelen in plaats van dividenden; deze techniek krijgt een gunstiger fiscale behandeling.