a:

De statische afwegingstheorie en de pikorde-theorie zijn twee financiële principes die een bedrijf helpen bij het kiezen van zijn kapitaalstructuur. Beide spelen een gelijke rol in het besluitvormingsproces, afhankelijk van het type kapitaalstructuur dat het bedrijf wil bereiken. De pecking-ordertheorie is echter empirisch gezien het meest gebruikt bij het bepalen van de kapitaalstructuur van een bedrijf.

De statische afwegingstheorie is een financiële theorie gebaseerd op het werk van economen Modigliani en Miller. Met de statische afwegingstheorie, en omdat de schuldbetalingen van een bedrijf fiscaal aftrekbaar zijn en er minder risico is verbonden aan het afsluiten van schulden dan eigen vermogen, is schuldfinanciering aanvankelijk goedkoper dan aandelenfinanciering. Dit betekent dat een bedrijf zijn gewogen gemiddelde vermogenskostenvoet (WACC) kan verlagen via een kapitaalstructuur met schulden over het eigen vermogen. Het verhogen van het bedrag van de schuld verhoogt echter ook het risico voor een bedrijf, wat de daling van de WACC enigszins compenseert. Daarom identificeert de statische afwegingstheorie een combinatie van schulden en eigen vermogen waarbij de afnemende WACC het toenemende financiële risico compenseert voor een bedrijf.

De peckingorder-theorie stelt dat een bedrijf zichzelf het eerst intern moet financieren via ingehouden winsten. Als deze financieringsbron niet beschikbaar is, moet een bedrijf zichzelf via schulden financieren. Ten slotte, en als laatste redmiddel, zou een onderneming zichzelf moeten financieren door de uitgifte van nieuwe aandelen. Deze rangorde is belangrijk omdat deze aan het publiek duidelijk maakt hoe het bedrijf presteert. Als een bedrijf zichzelf intern financiert, betekent dit dat het sterk is. Als een bedrijf zichzelf via schulden financiert, is dit een signaal dat het management ervan overtuigd is dat het bedrijf zijn maandelijkse verplichtingen kan nakomen. Als een bedrijf zichzelf financiert door nieuwe aandelen uit te geven, is dit normaal gesproken een negatief signaal, omdat het bedrijf denkt dat het aandeel overgewaardeerd is en het probeert geld te verdienen voordat de aandelenprijs daalt.