Toen ik las over een succesvolle schadevergoeding, onlangs, merkte ik een andere lezer op die cynisch commentaar gaf op het feit dat 'een kleine oude dame' een genereuze prijs had gekregen van de rechtbank. Ze had het erover gehad om af te zien van haar spaargeld om te investeren in een tweede huis in Spanje, op het hoogtepunt van de vastgoedhausse. Kort daarna sloeg het noodlot toe toen de bodem uit de markt viel en de investeerder een aanzienlijke vergoeding kreeg toegekend. Hoewel ze inderdaad nalatig advies kreeg en het verdiende om te worden vergoed, viel me meteen op dat niet alleen kleine oude dames bescherming nodig hebben, en dat ze soms beter geïnformeerd zijn dan grote jonge mannen.

De stereotypen en hun connotaties
De kleine oude dame, die per definitie een "onervaren belegger" is en dus naïef en goedgelovig is, is het omgekeerde stereotype van de goed opgeleide man die verwacht wordt om een ​​"ervaren belegger" te zijn, en dus weinig sympathie verdient, ongeacht welke afschuwelijke waarde of portefeuille hij werd verkocht.

Hoewel het noodzakelijk is mensen enigszins te categoriseren om hiermee om te gaan, blijven stereotypen generalisaties. Beleggingsstereotypen kunnen leiden tot misverstanden, spelfouten en onrechtvaardigheid in schadevorderingen.

Hoeveel mensen echt begrijpen over hun investeringen hangt af van verschillende factoren, waaronder hoeveel geld ze hebben geïnvesteerd en voor hoe lang, hoeveel ze zijn geïnformeerd over hun investeringen en hoeveel ze de moeite hebben genomen om zichzelf te leren .

Het is belangrijk om de problemen na afloop van een investering niet te verminderen tot wat de belegger wel of niet wist. Ook hier zijn te grote vereenvoudigingen gevaarlijk en oneerlijk. Het is gemakkelijk voor verkopers om bijna alles te rationaliseren op basis van het feit dat de belegger wist waar hij of zij mee bezig was.

De aard van de investering is even belangrijk of zelfs belangrijker. Niet alleen zijn sommige beleggingen veel gemakkelijker te begrijpen dan andere, men moet kijken of de investering ooit echt goed is geweest, en als de omstandigheden in de loop van de tijd veranderen, wat heeft de verkoper of makelaar dan ook gedaan met dergelijke veranderingen?

Eén ding is duidelijk. Het is niet meer aannemelijk dat de gelijknamige kleine oude dame werd meegenomen, dan te veronderstellen dat een 40-jarige zakenman, met een diploma in economie, wist wat hij verkocht werd. Een oudere dame heeft misschien een man gehad die haar 40 jaar lang vertelde om geen effectenmakelaars te vertrouwen en op te passen dat ze te veel geld in aandelen had.De afgestudeerde afgestudeerde hbo-bedrijf daarentegen kan nu op marketinggebied werken, nooit de praktische aspecten van investeringen onder de knie krijgen, afhankelijk van advies en permanent management van de verkoper.

Elke situatie is uniek en moet op zijn eigen verdiensten worden beschouwd
Oververtegenwoordigde generalisaties komen vaak voor in de branche, maar vormen geen goede basis voor het geven of nemen van beleggingsadvies of voor het toekennen van schadevergoeding. Iedereen en elke situatie heeft unieke kenmerken, die in hoge mate bepalen wat mensen willen of nodig hebben en wat een goede kans heeft om een ​​goede investering te zijn.

Op het moment van investeren kan men zeker tot op zekere hoogte generaliseren in de trant van hoog, gemiddeld en laag risico, of een voorkeur voor bijvoorbeeld Amerikaanse of buitenlandse aandelen; maar zo'n generalisatie heeft zijn voorzichtige grenzen.

Wat is er nu aan de hand?
Vooral als er iets misgaat, moet je dieper graven en uitvinden wat er werkelijk is gebeurd, inclusief de wisselwerking tussen wat de belegger had moeten ontvangen en daadwerkelijk heeft gedaan. Harde feiten tellen mee, geen simplistische ideeën gebaseerd op leeftijd, geslacht, formele opleiding of zelfs vermeende ervaring.

De basis van goede investering, die nooit is veranderd en waarschijnlijk nooit zal zijn, is dat men een geschikte, goed gespreide portefeuille nodig heeft die regelmatig wordt gecontroleerd en aangepast. Geschiktheid betekent het juiste risiconiveau in termen van leeftijd, voorkeuren, inkomsten, complexiteit, enzovoort. Diversificatie betekent een verstandige mix van activaklassen. Of dit scenario de overhand heeft gehad, is echt de kern van de zaak, veel meer dan de leeftijd en het geslacht van de belegger. Inderdaad, de geschiktheid zal sowieso rekening houden met de laatste factoren, maar er zou geen automatische en stereotype-gebaseerde sympathie moeten zijn voor één groep en omgekeerd.

Wat redelijk is om aan te nemen is dat, ongeacht leeftijd, geslacht en andere dergelijke factoren, geen normale belegger een ongeschikte investering wil. Daarnaast is het redelijk om te veronderstellen dat mensen geen bigtracks willen nemen met veel of geen geld, tenzij er harde bewijzen zijn voor het tegendeel. Daarom moet in de omgang met verkopers, of met een belegger die grote verliezen heeft geleden, de nadruk liggen op de aard van de beleggingen en objectieve geschiktheidfactoren, in plaats van op een stereotype dat op gespannen voet kan staan ​​met de realiteit van het specifieke situatie.

De bottom line
Bij de verkoop van beleggingen, of het nu gaat om kleine oude dames of grote jonge mannen, is het zeker nodig om te weten hoeveel ze weten over investeringen in het algemeen en specifiek over die in kwestie. Maar het is belangrijker om ervoor te zorgen dat de investering geschikt is voor de persoon in termen van de gebruikelijke criteria zoals leeftijd, algemeen welvaartsniveau, risicoprofiel enzovoort.

Na het feit, als er dingen fout gaan, kan niets ongepaster en oneerlijker zijn dan te springen naar stereotype-gebaseerde conclusies over wat de belegger destijds kende, en vervolgens te veel nadruk leggen op het belang van dergelijke vermeende kennis.Niet alleen is een dergelijke simplistische benadering op zichzelf gebrekkig, wat er echt het meest toe doet in dergelijke ongelukkige situaties, is of de investering in de eerste plaats goed was en geschikt voor de belegger.