a:

De term "nostro" is van oorsprong Italiaans. Het betekent "onze" of "de onze". In de boekhouding en financiën worden nostro-accounts vaak onderscheiden van "vostro" -accounts (dit betekent "jouw" of "van jou"). Deze twee soorten rekeningen - nostro en vostro - dateren van honderden jaren aan het begin van de moderne banksector in Italië.

Renaissance Italië en handelsbanken

Banken bestaan ​​al duizenden jaren; de meeste banken werkten in dienst van een kroon. Het bankfiliaal van de handelsbanken ontwikkelde zich pas in de 14e en 15e eeuw in de handelsrijke steden Florence, Venetië en Genua.

Deze banken uit de vroege Renaissance hadden een boekhoudsysteem nodig om bij te houden welke klanten welke deposito's bij elke bank hadden. Omdat het voor banktransacties mogelijk was om een ​​debet of een credit te creëren, waren er titels nodig om onderscheid te maken tussen de activa van een bank en haar klanten.

De Italiaanse handelaars besloten om voor elke klantrelatie twee accounts te maken: een nostro en een vostro. Deze voorwaarden verschoven uiteindelijk vooral naar deviezen tussen verschillende banken.

Nostro en Vostro

Een account wordt als nostro beschouwd wanneer het geld van de bank wordt bijgehouden, zoals het door een andere partij wordt bewaard. Leningen of andere bankdeposito's zijn activa voor de bank. De claim op die fondsen wordt uiteindelijk door de banken aangehouden, vandaar de beschrijving van "de onze".

Omgekeerd houdt een vostro-account het geld van de andere partij bij, zoals aangehouden door de bank. Dit zijn creditsaldi of verplichtingen in termen van hoe de bank ze ziet. Traditioneel worden vostro-accounts bijgehouden door de externe partij.

Hedendaags gebruik

In modern bankieren ziet u waarschijnlijk een nostro-account voor valutaafwikkelingen tussen financiële instellingen. Deze rekeningen vertegenwoordigen saldi van externe reserves voor valutatransacties.