a:

De Latijnse uitdrukking magna cum laude vertaalt naar "met veel lof." Letterlijk betekent "magna" dat het "geweldig", "cum", "met" en "laude" is om te prijzen. De uitdrukking kan ook worden vertaald als "met grote eer." Het wordt gebruikt om het onderscheid te beschrijven waarmee een afgestudeerde de cursus voor zijn diploma heeft voltooid.

Populair gebruikt in het Amerikaanse onderwijssysteem, werd de benaming magna cum laude voor het eerst uitgereikt aan Harvard-afgestudeerden in 1869. Het is inmiddels door veel academische instellingen overgenomen, waaronder middelbare scholen, hogescholen en universiteiten. Onderwijsinstellingen in Indonesië en de Filippijnen gebruiken deze onderscheidingen ook, en veel Europese landen gebruiken ze ook, maar vertalen ze naar hun moedertaal in plaats van het Latijn te gebruiken.

De taken die nodig zijn om een ​​magna cum laude diploma te behalen, variëren van instelling tot instelling, maar de meeste instellingen bieden magna cum laude honours en summa cum laude en cum laude onderscheidingen.

'Cum laude' betekent eenvoudigweg 'met eer' en het wordt beschouwd als minder onderscheidend dan 'magna cum laude'. "Summa" betekent "hoogste", en summa cum laude honours zijn meestal moeilijker te behalen dan magna cum laude honours. In zeldzame gevallen worden de onderscheidingen egregia cum laude ("met uitstekende onderscheidingen") en maxima cum laude ("met zeer grote eer") ook gebruikt door sommige academici.

"Magna" is afgeleid van het zelfstandig naamwoord "magnaat", een woord uit de vijftiende eeuw dat "nobele man" of "man van rijkdom" betekent. Het woord stamt af van het Latijnse 'magnus', wat 'groot', 'groot' of 'overvloedig' betekent en deelt een etymologische geschiedenis met het woord 'grootmoedig'.