Video delen // www. Investopedia. com / terms / f / fiduciaire. asp

Wat is een 'Fiduciair'

In wezen is een fiduciair een persoon of organisatie die de plichten van goede trouw en vertrouwen te danken heeft aan een ander. De hoogste juridische plicht van de ene partij tegenover de andere, het houdt ook in dat je ethisch gebonden bent om in het beste belang van de ander te handelen. Een fiduciair kan verantwoordelijk zijn voor algemeen welzijn, maar vaak gaat het om financiën: het beheren van de activa van een andere persoon of van een groep mensen bijvoorbeeld. Geldmanagers, bankiers, accountants, executives, bestuursleden en corporate officers kunnen allen als fiduciaires worden beschouwd.

UITBREIDING 'Fiduciair'

De taken of plichten van een fiduciair zijn zowel ethisch als legaal. Wanneer een partij willens en wetens een fiduciaire plicht namens een andere partij aanvaardt, moet hij of zij handelen in het beste belang van de principaal, de partij wiens vermogen zij beheren. Van de fiduciair wordt verwacht dat hij de activa beheert ten voordele van de andere persoon in plaats van voor zijn of haar eigen winst, en hij kan niet persoonlijk profiteren van het beheer van zijn vermogen. Dit staat bekend als een zorgvuldige zorgstandaard, een norm die oorspronkelijk voortkomt uit een uitspraak uit 1830. Deze formulering van de prudent-person-regel vereiste dat een persoon die als fiduciaire optreedt, eerst en vooral moet handelen met de behoeften van de begunstigden in gedachten.

Er wordt nauwlettend op toegezien dat er geen belangenconflict ontstaat tussen de fiduciaire en zijn principaal. Fiduciaires kunnen niet profiteren van hun positie, volgens een uitspraak van het Engelse Hooggerechtshof, Keech vs. Sandford (1726), en in de meeste gevallen wordt geen winst gemaakt uit de relatie tenzij er expliciete toestemming wordt verleend op het moment dat de relatie begint. Als de principaal toestemming geeft, kan de fiduciaire het ontvangen voordeel behouden; deze voordelen kunnen zowel monetair zijn of breder worden gedefinieerd als een 'kans'.

Typen vertrouwensrelaties

Fiduciaire plichten komen voor in een breed scala aan gemeenschappelijke zakelijke relaties. De meest voorkomende vormen van fiduciaire relaties zijn tussen een trustee en een begunstigde. Andere soorten relaties waarbij sprake is van fiduciaire taken zijn:

• Bestuurders en aandeelhouders
• Uitvoerders en legatarissen
• Bewakers en afdelingen
• Promoters en aandelenabonnees
• Advocaten en cliënten
• Investeringsbedrijven en investeerders

Trustee / Beneficiary

Bij estate-arrangementen en geïmplementeerde trusts zijn een trustee en een begunstigde betrokken. Een persoon met de naam trust of estate trustee is de fiduciaire en de begunstigde is de principal. Onder een trustee / begunstigde plicht, heeft de fiduciaire het juridische eigendom van het onroerend goed of de activa en heeft het de macht die nodig is om activa die in naam van de trust worden aangehouden te verwerken.De gevolmachtigde moet echter beslissingen nemen die in het belang van de begunstigde zijn, aangezien deze laatste een billijke eigendomstitel aan het onroerend goed toekent. De relatie trustee / begunstigde is een belangrijk aspect van uitgebreide vermogensplanning en er moet speciale aandacht worden besteed aan het bepalen wie als trustee is aangewezen.

Politici zetten vaak blinde vertrouwensrelaties op om belangenconflicten te voorkomen. Een blind vertrouwen is een relatie waarbij een trustee de leiding heeft over de investering van het corpus van een begunstigde zonder dat de begunstigde weet hoe het corpus wordt geïnvesteerd. Zelfs als de begunstigde geen kennis heeft, heeft de trustee een fiduciaire plicht om het corpus te beleggen volgens de gedragsnorm van de prudent persoon.

Bestuurslid / Aandeelhouder

Een soortgelijke fiduciaire plicht kan worden vervuld door bedrijfsdirecteuren, aangezien ze kunnen worden beschouwd als beheerders voor aandeelhouders in het bestuur van een onderneming, of beheerders van inleggers als service als bestuurder van een bank. Specifieke taken zijn:

• de zorgplicht, die van toepassing is op de manier waarop het bestuur beslissingen neemt die van invloed zijn op de toekomst van het bedrijf. Het bestuur heeft de plicht om alle mogelijke beslissingen en hoe deze van invloed kunnen zijn op het bedrijf volledig te onderzoeken; Als het bestuur bijvoorbeeld stemt om een ​​nieuwe CEO te kiezen, mag de beslissing niet alleen gebaseerd zijn op de kennis of mening van het bestuur van een mogelijke kandidaat; het is de verantwoordelijkheid van het bestuur om alle haalbare aanvragers te onderzoeken om ervoor te zorgen dat de beste persoon voor het werk wordt gekozen.
• de plicht om te goeder trouw te handelen. Zelfs nadat alle beschikbare opties redelijkerwijs zijn onderzocht, heeft het bestuur de verantwoordelijkheid om de optie te kiezen die volgens hem de belangen van het bedrijf en zijn aandeelhouders het best dient.
• de loyaliteitsplicht. Dit betekent dat het bestuur geen andere doelen, belangen of voorkeuren dan zijn loyaliteit aan het bedrijf en de investeerders van het bedrijf moet stellen. Bestuursleden moeten zich onthouden van persoonlijke of professionele transacties die hun eigenbelang of die van een andere persoon of onderneming boven het belang van het bedrijf zouden kunnen stellen.

Als een lid van een raad van bestuur zijn fiduciaire plicht niet nakomt, kan hij door de onderneming zelf of door zijn aandeelhouders juridisch aansprakelijk worden gesteld.

Executor / Legatee

Fiduciaire activiteiten kunnen ook van toepassing zijn op specifieke of eenmalige transacties. Een fiduciaire akte wordt bijvoorbeeld gebruikt om eigendomsrechten in een verkoop over te dragen wanneer een fiduciaire als uitvoerder van de verkoop namens de eigenaar van het onroerend goed moet optreden. Een fiduciaire daad is nuttig wanneer een eigenaar van het pand wil verkopen maar niet in staat is om zijn zaken te behandelen vanwege ziekte, incompetentie of andere omstandigheden, en heeft iemand nodig die in zijn plaats handelt. Een fiduciaire is wettelijk verplicht om aan de potentiële koper de werkelijke toestand van het verkochte onroerend goed bekend te maken en hij kan geen financiële voordelen van de verkoop ontvangen. Een fiduciaire daad is ook handig wanneer de eigenaar van de woning is overleden en zijn eigendom deel uitmaakt van een nalatenschap die toezicht of beheer behoeft.

Guardian / Ward

In een relatie tussen een voogd / wijk wordt de wettelijke voogdij over een minderjarige overgedragen aan een aangewezen volwassene. De voogd, als fiduciair, heeft tot taak ervoor te zorgen dat het minderjarige kind of de afdeling passende zorg heeft, waaronder het bepalen waar de minderjarige naar school gaat, dat hij passende medische zorg heeft, dat hij op een redelijke manier wordt gedisciplineerd en dat zijn dagelijkse welzijn blijft intact. Een voogd wordt aangesteld door de rechtbank wanneer de natuurlijke voogd van een minderjarig kind niet meer in staat is om voor het kind te zorgen. In de meeste staten blijft een relatie tussen de voogd en de afdeling intact totdat het minderjarige kind de meerderjarigheid bereikt.

Advocaat / Cliënt

De fiduciaire relatie tussen advocaat en cliënt is aantoonbaar een van de strengste. Het Supreme Court van de Verenigde Staten stelt dat het hoogste niveau van vertrouwen tussen een advocaat en zijn cliënt moet bestaan ​​en dat een advocaat, als fiduciaire, moet handelen in volledige eerlijkheid, loyaliteit en trouw bij elke vertegenwoordiging van en het omgaan met klanten. Advocaten worden aansprakelijk gehouden voor schendingen van hun fiduciaire plichten door de klant en zijn verantwoordelijk voor de rechtbank waarin die cliënt wordt vertegenwoordigd wanneer een inbreuk plaatsvindt.

Opdrachtgever / Agent

Een meer algemeen voorbeeld van fiduciaire plicht ligt in de relatie tussen hoofd en agent. Elke individuele persoon, bedrijf, partnerschap of overheidsinstantie kan optreden als een principal of agent zolang de persoon of het bedrijf de wettelijke bevoegdheid heeft om dit te doen. Op grond van een hoofdsom / agentplicht is een agent wettelijk benoemd om namens de principaal te handelen zonder belangenconflict. Een veel voorkomend voorbeeld van een principal / agent-relatie die fiduciaire plicht impliceert, is een groep aandeelhouders als directeurs die management of C-suite-individuen verkiezen om als agenten op te treden. Evenzo fungeren beleggers als principals bij het selecteren van beheerders van beleggingsfondsen als agenten om activa te beheren.

Beleggingsfiduciary

Hoewel het lijkt alsof een beleggingsfiduciary een financiële professional zou zijn (geldmanager, bankier, enz.), Is een beleggingsfiduciaire een persoon die de wettelijke verantwoordelijkheid heeft voor het beheren van het geld van iemand anders. Dat betekent dat als u vrijwillig deelneemt aan een investeringscomité van het bestuur van uw lokale liefdadigheidsinstelling of andere organisatie, u ook een fiduciaire verantwoordelijkheid hebt: u bent geplaatst in een vertrouwenspositie en er kunnen gevolgen zijn voor verraad van dat vertrouwen. Het inhuren van een financiële of beleggingsdeskundige ontslaat de commissieleden niet van al hun taken. Ze zijn nog steeds verplicht om zorgvuldig de activiteiten van de expert te selecteren en op te volgen.

Geschiktheid versus Fiduciaire normen

Als uw beleggingsadviseur een Register-investeringsadviseur is, deelt hij of zij fiduciaire verantwoordelijkheid met het investeringscomité. Aan de andere kant, een makelaar, die voor een makelaar-dealer werkt, misschien niet. Sommige beursvennootschappen willen of laten hun makelaars geen fiduciairen zijn.

Beleggingsadviseurs, die meestal een vergoeding hebben, zijn gebonden aan een fiduciaire standaard die is ingesteld als onderdeel van de Investment Advisors Act van 1940.Ze kunnen worden gereguleerd door de SEC of de toezichthouders van de staatsobligaties. De handeling is vrij specifiek in het definiëren van wat een fiduciair betekent, en het bepaalt een plicht van loyaliteit en zorg, wat simpelweg betekent dat de adviseur de belangen van zijn cliënt boven die van hemzelf moet plaatsen. De adviseur kan bijvoorbeeld geen effecten voor zijn of haar account kopen voordat deze voor een klant worden gekocht en het is verboden om transacties te verrichten die kunnen resulteren in hogere commissies voor de adviseur of zijn of haar beleggingsonderneming.

Het betekent ook dat de adviseur zijn of haar best moet doen om ervoor te zorgen dat beleggingsadvies wordt gegeven aan de hand van nauwkeurige en volledige informatie, of in feite dat de analyse grondig en zo nauwkeurig mogelijk is. Het vermijden van belangenconflicten is belangrijk wanneer u handelt als een fiduciair en het betekent dat een adviseur potentiële conflicten moet bekendmaken om de belangen van de klant te plaatsen vóór die van de adviseur. Bovendien moet de adviseur transacties in een "best execution" -standaard plaatsen, wat betekent dat hij of zij moet trachten effecten te verhandelen met de beste combinatie van lage kosten en efficiënte uitvoering.

De geschiktheidsregel

Broker-dealers, die vaak worden gecompenseerd door provisies, hoeven over het algemeen alleen te voldoen aan een geschiktheidsverplichting, die wordt gedefinieerd als het doen van aanbevelingen die consistent zijn met de belangen van de onderliggende klant. Makelaarshandelaren worden gereguleerd door de Financial Industry Regulatory Authority (FINRA) onder normen die vereisen dat zij passende aanbevelingen doen aan hun klanten. In plaats van zijn of haar interesses onder die van de klant te hoeven plaatsen, vermeldt de geschiktheidsnorm alleen dat de makelaar-dealer redelijkerwijs moet geloven dat eventuele aanbevelingen geschikt zijn voor klanten, in termen van de financiële behoeften, doelstellingen en unieke omstandigheden van de klant . Een belangrijk onderscheid in termen van loyaliteit is ook belangrijk, in die zin dat de makelaar de plicht is van de broker-dealer waar hij of zij voor werkt, niet noodzakelijkerwijs de klant bediend.

Andere omschrijvingen van geschiktheid zijn onder meer erop toezien dat transactiekosten niet overdreven zijn of dat aanbeveling niet ongeschikt is voor een klant. Voorbeelden die mogelijk in strijd zijn met de geschiktheid, zijn onder meer excessieve handel, het karnen van het account om eenvoudig meer commissies te genereren of om vaak van account te wisselen om transactie-inkomsten te genereren voor de makelaar-dealer. Ook is de noodzaak om potentiële belangenconflicten bekend te maken niet zo strikt een vereiste voor tussenpersonen; een investering moet alleen geschikt zijn, deze hoeft niet noodzakelijk in overeenstemming te zijn met de doelstellingen en het profiel van de individuele belegger.

De geschiktheidsnorm kan conflicten veroorzaken tussen een makelaar-dealer en klant. Het meest voor de hand liggende conflict heeft te maken met compensatie. Volgens een fiduciaire norm is het een beleggingsadviseur ten strengste verboden om een ​​beleggingsfonds of een andere belegging te kopen, omdat dit hem of haar hogere kosten of provisie oplevert. Onder de geschiktheidsvereiste is dit niet noodzakelijk het geval, want zolang de investering geschikt is voor de klant, kan deze voor de klant worden gekocht.Dit kan makelaars ook aanmoedigen om hun eigen producten te verkopen voorafgaand aan concurrerende producten die tegen lagere kosten kunnen zijn.

Hoewel de term 'geschiktheid' eerder de standaard was voor transactierekeningen of brokerage-rekeningen, heeft het nieuwe Fiduciaire Department of Labor Fiduciary Rule de zaken voor makelaars aangehaald. Nu, iedereen met pensioengeld onder beheer, die aanbevelingen of verzoeken doet voor een IRA of ander belastingsvriendelijk pensioenaccount, is een fiduciair en moet zich aan die norm houden. De nieuwe wet is echter niet van toepassing op andere soorten rekeningen, inclusief beleggingsrekeningen voor belastingen na belastingen die kunnen worden geoormerkt als pensioensparen.

Fiduciaire risico's en verzekeringen

De mogelijkheid dat een trustee / agent niet optimaal presteert in het belang van de begunstigde, wordt 'fiduciair risico' genoemd. Dit betekent niet noodzakelijk dat de trustee de middelen van de begunstigde gebruikt voor zijn eigen voordeel; dit kan het risico zijn dat de trustee niet de beste waarde voor de begunstigde verkrijgt. Bijvoorbeeld, een situatie waarin een fondsbeheerder (agent) meer transacties doet dan noodzakelijk is voor de portefeuille van een klant, is een bron van fiduciair risico, omdat de fondsmanager de winsten van de klant langzaam uitholt door hogere transactiekosten te maken dan nodig is.

Daarentegen gebruikt een persoon of entiteit die wettelijk is aangewezen om de activa van een andere partij te beheren, zijn of haar macht om financieel voordeel te behalen, of zijn of haar eigenbelang op een andere manier te dienen, in een onethische of illegale vorm. mode wordt 'fiduciair misbruik' of 'fiduciaire fraude' genoemd.

Een bedrijf kan de personen verzekeren die optreden als fiduciairs van een gekwalificeerde pensioenregeling, zoals de directeuren, functionarissen, werknemers en andere natuurlijke personen die als trustees optreden. Bedoeld om de hiaten op te vullen die bestaan ​​in de traditionele dekking die wordt geboden door aansprakelijkheid voor werknemersaanspraken of beleidslijnen van bestuurders en functionarissen, biedt fiduciary liability insurance financiële bescherming wanneer de behoefte aan rechtszaken zich voordoet - als gevolg van scenario's zoals vermeende verkeerde fondsen of investeringen, administratieve fouten of vertragingen bij overdrachten of uitkeringen, een wijziging of verlaging van de uitkeringen, of onjuist advies over de investeringsallocatie binnen het plan.

Fiduciaire beleggingsrichtlijnen

In antwoord op de behoefte aan begeleiding voor fiduciaires, is de Stichting voor Fiduciaire Studies zonder winstoogmerk opgericht om de volgende voorzichtige investeringspraktijken te definiëren:

Stap 1: Organiseren

Het proces begint met fiduciaires zichzelf informeren over de wetten en regels die op hun situatie van toepassing zijn. Fiduciaires van pensioenregelingen moeten bijvoorbeeld begrijpen dat de Wet inzake de pensioen- en inkomenszekerheid (ERISA) de primaire wetgeving is die hun handelen regelt. Zodra fiduciairs hun spelregels vaststellen, moeten ze vervolgens de rollen en verantwoordelijkheden definiëren van alle partijen die bij het proces betrokken zijn. Als er beleggingsdienstverleners worden gebruikt, moeten alle dienstverleningsovereenkomsten schriftelijk worden vastgelegd.

Stap 2: Formaliseren

Formaliseren van het beleggingsproces begint met het opstellen van de doelstellingen en doelstellingen van het investeringsprogramma. Fiduciaires moeten factoren identificeren zoals de beleggingshorizon, een aanvaardbaar risiconiveau en het verwachte rendement. Door deze factoren te identificeren, creëren fiduciaires het raamwerk voor het evalueren van investeringsopties.

Fiduciaires moeten vervolgens geschikte activaklassen selecteren die hen in staat stellen om een ​​gediversifieerde portefeuille te creëren via een of andere te rechtvaardigen methodologie. De meeste fiduciaires doen dit door gebruik te maken van moderne portefeuilletheorie (MPT), omdat MPT een van de meest geaccepteerde methoden is om beleggingsportefeuilles te creëren die zich richten op een gewenst risico / rendementsprofiel.

Tot slot moet de fiduciaire deze stappen formaliseren door een verklaring voor het beleggingsbeleid te creëren, die de nodige details verstrekt om een ​​specifieke investeringsstrategie te implementeren. Nu is de fiduciaire klaar om door te gaan met de implementatie van het investeringsprogramma zoals geïdentificeerd in de eerste twee stappen.

Stap 3: Implementeren

In de implementatiefase worden specifieke investeringen of investeringsmanagers geselecteerd om te voldoen aan de vereisten die zijn beschreven in de verklaring over het beleggingsbeleid. Een due diligence-proces moet worden ontworpen om potentiële investeringen te evalueren. Het due diligence-proces moet de criteria identificeren die worden gebruikt om de pool van potentiële investeringsopties te evalueren en te filteren.

De implementatiefase wordt meestal uitgevoerd met de hulp van een beleggingsadviseur, omdat veel fiduciaires niet over de vaardigheden en / of middelen beschikken om deze stap uit te voeren. Wanneer een adviseur wordt gebruikt om te helpen bij de implementatiefase, moeten fiduciairs en adviseurs communiceren om ervoor te zorgen dat een overeengekomen due diligence-proces wordt gebruikt bij de selectie van beleggingen of beheerders.

Stap 4: Monitor

De laatste stap kan het meest tijdrovende en ook het meest verwaarloosde deel van het proces zijn. Sommige fiduciaires voelen de urgentie voor het monitoren niet als ze de eerste drie stappen correct hebben. Fiduciaires mogen hun verantwoordelijkheden niet verwaarlozen, omdat ze bij elke stap even aansprakelijk kunnen zijn voor nalatigheid.

Om het beleggingsproces goed te kunnen volgen, moeten fiduciaires periodiek rapporten beoordelen die de prestaties van hun beleggingen vergelijken met de betreffende index, de referentiegroep en of de doelstellingen van de beleggingsbeleidstekst worden gehaald. Het eenvoudig bijhouden van prestatiestatistieken is niet genoeg. Fiduciaires moeten ook kwalitatieve gegevens bewaken, zoals veranderingen in de organisatiestructuur van beleggingsbeheerders die in de portefeuille worden gebruikt. Als de besluitvormers voor investeringen in een organisatie zijn vertrokken of hun autoriteitsniveau is gewijzigd, moeten beleggers overwegen hoe deze informatie van invloed kan zijn op toekomstige prestaties.

Naast prestatiebeoordelingen moeten fiduciaires de gemaakte kosten bij de implementatie van het proces beoordelen. Fiduciaires zijn niet alleen verantwoordelijk voor de manier waarop geld wordt geïnvesteerd, maar zij zijn ook verantwoordelijk voor de manier waarop geld wordt besteed.Investeringskosten hebben een directe impact op de prestaties en fiduciaires moeten ervoor zorgen dat de betaalde vergoedingen voor het beleggingsbeheer eerlijk en redelijk zijn.

Fiduciaire regels en voorschriften

Het ministerie van Financiën beheert het Bureau van de Comptroller of the Currency voor het reguleren van federale spaarinstellingen en hun fiduciaire activiteiten. Meerdere fiduciaire plichten kunnen soms in conflict zijn met elkaar, een probleem dat vaak voorkomt bij makelaars en advocaten. Twee tegengestelde belangen kunnen op zijn best in evenwicht worden gebracht; belangenafweging is echter niet hetzelfde als het dienen van het beste belang van een klant.

Fiduciaire certificeringen worden verspreid op het niveau van de staat en kunnen door de rechtbank worden herroepen als blijkt dat een persoon zijn of haar taken niet nakomt. Om gecertificeerd te worden, is een fiduciaire verplicht een examen af ​​te leggen dat zijn of haar kennis van wetten, praktijken en beveiligingsgerelateerde procedures test, zoals achtergrondcontroles en screening.