De nieuwe fiduciaire regel van het Department of Labor, die op 6 april 2016 in zijn definitieve vorm werd vrijgegeven, belooft grote veranderingen in de bedrijfstak voor pensioensparen aan te brengen. Het zal makelaars en planners raken die commissies voor hun diensten krijgen, vooral hard, omdat ze aanzienlijke aanvullende onthullingen aan hun klanten zullen moeten geven die aangeven hoeveel geld ze verdienen bij elke transactie.

Geregistreerde beleggingsadviseurs (RIA's) zullen een aantal veranderingen moeten aanbrengen in de manier waarop zij zaken doen. Een van de belangrijkste bepalingen van dit wetsvoorstel vereist dat alle makelaars, planners en adviseurs die werken met pensioenregelingen, hun diensten tegen redelijke kosten aan hun klanten leveren. Het wetsvoorstel geeft echter niet precies aan hoe dit moet worden berekend, waardoor veel professionals uit de industrie in het ongewisse blijven over hoe aan dit criterium te voldoen.

Lees verder voor meer informatie over de nieuwe regel. (Zie voor meer informatie: Wat het Fiduciary-beleid van DoL betekent voor adviseurs. )

De reikwijdte van de regel

De nieuwe regel is bedoeld om de kosten en vergoedingen te verlagen die door de consument worden gedragen die pensioenplannen en -rekeningen hebben. Dit wordt gedeeltelijk bereikt door de status van alle financiële professionals die met pensioenrekeningen werken te verhogen of advies over hen te geven aan de status van een fiduciair. Deze status vereist dat professionals onvoorwaardelijk de belangen van hun cliënten voorop stellen.

Het bepaalt ook dat professionals de kosten die hun klanten betalen naar een redelijk niveau houden. Natuurlijk rijst de vraag wat een "redelijke" kost is. Dit concept werd oorspronkelijk geschreven in de taal van de ERISA-bepaling toen het in 1974 werd ingevoerd en adviseurs die werken met pensioenplannen en die fungeren als fiduciaires volgens de definitie van de SEC, hebben de afgelopen decennia onder deze norm moeten werken.

Maar makelaars en degenen die in opdracht werken, kunnen op zijn minst in eerste instantie struikelen over deze definitie, omdat hun voorkeursmethode voor compensatie in veel gevallen niet aan deze definitie voldoet. En de harde waarheid van de zaak is dat er nergens in de taal van de nieuwe regel een formele definitie van redelijke kosten bestaat. Voormalig adjunct-assistent-secretaris van de DoL Michael Davis bevestigt dit feit. "Er is geen vaste regel," zei hij. "Wat redelijk is voor één verloving kan voor een ander volledig onredelijk zijn. De afdeling schrijft doorgaans geen numerieke doelen voor. Davis voegt er ook aan toe dat de DoL met opzet dit element van de regel opzettelijk heeft verlaten om zichzelf te beschermen tegen tegenstanders die de geldigheid van deze definitie voor de rechtbank willen betwisten.(Zie voor verwante literatuur:

Hoe adviseurs Fiduciaire regelwijzigingen kunnen plannen en Hoe adviseurs technologie voor fiduciaire regel moeten opdringen. ) Een lopend probleem

Hoewel de De nieuwe regel van DoL brengt deze kwestie voor veel makelaars en planners op de voorgrond. Het idee om klanten te veel te laten betalen voor geleverde diensten is nauwelijks nieuw in de financiële sector. Een hele reeks rechtszaken gericht op 401 (k) -plannerverschaffers zijn momenteel aan de gang en planaanbieders worden beschuldigd van het niet nakomen van hun fiduciaire verantwoordelijkheden door te veel aan te rekenen voor hun diensten of door het bieden van slechte investeringskeuzes met hoge vergoedingen en verkoopkosten.

De vergoedingen die veel annuïteitencontracten in rekening brengen, samen met de hoge commissies die makelaars verdienen door ze te verkopen, zijn extra redenen waarom de DoL-factuur werd geïntroduceerd, hoewel het gebruik van deze instrumenten in veel gevallen geschikt was. (Zie voor gerelateerde literatuur:

Hoe de fiduciaire regel de verkoop van lijfrentes zal beïnvloeden. ) Wat planners kunnen doen

Planners die willen zorgen dat hun compensatie voldoet aan de redelijke norm van het DoL regel kan beginnen met het maken van een concreet, stappenplan dat ze gebruiken om te bepalen wat ze klanten vragen en hoe. Een beknopte uitsplitsing van hun vergoedingenstructuur kan toezichthouders laten zien dat adviseurs specifieke diensten aanbieden voor specifieke kosten die zij in rekening brengen.

Planners moeten ook zorgvuldig het planningsproces documenteren dat ze hebben gebruikt om hun vergoedingsschema te bepalen, zodat ze dit kunnen laten zien aan zowel klanten als toezichthouders die zich afvragen waarom ze vragen wat ze doen. Waar het op neer komt is dat planners altijd in staat moeten zijn om aan cliënten uit te leggen waarom hun vergoedingen redelijk zijn en waarom het in het belang van de klant is om ze te betalen in plaats van hun geld in hun 401 (k) -plan of elders achter te laten.

Factoren zoals de kwaliteit en hoeveelheid advies die wordt verstrekt, kunnen worden gebruikt om vergoedingen te bepalen, evenals de aard en het niveau van de service die de klant ontvangt. Andere kwesties zijn onder meer het niveau van deskundigheid van de adviseur en hoe vaak hij of zij de klant ontmoet.

De bottom line

Het zal waarschijnlijk enige tijd duren voordat makelaars en planners ontdekken wat de DoL beschouwt als redelijke kosten voor klanten. Dit probleem kan uiteindelijk in verschillende instanties voor de rechtbank worden beslist en adviseurs moeten klaar zijn om hun bedrijfsmodellen dienovereenkomstig aan te passen. (Zie voor meer informatie:

DoL Fiduciary Rule: RIAs See Negative Impact. )