In 1913 werd het zestiende amendement geratificeerd. Dit betekende dat, naast de vennootschapsbelasting die een paar jaar eerder was aangenomen, er nu een federale inkomstenbelasting moest worden betaald door alle personen die in de Verenigde Staten werkten. Inkomstenbelasting en vennootschapsbelasting werden weinig begrepen en werden in hun vormende jaren sterk verzet geboden. Het gevolg was dat de meeste bedrijven en individuen simpelweg niet aan het indienen waren of niet correct hadden ingediend. Accountants zelf waren niet helemaal zeker van items zoals afschrijvingen en andere fiscale aftrekposten. De werkdruk en de vraag naar accountants namen echter toe in combinatie met belastingtarieven. (Mis niets van uw belastingaftrek! Kijk op onze speciale functie Income Tax Guide voor meer informatie.)

AD:

Nieuwe regels
In 1917 publiceerde de Federal Reserve Uniform Accounting , een document dat poogde industriestandaarden vast te stellen voor de manier waarop financials moeten worden georganiseerd, zowel voor het melden van belasting als voor financiële overzichten. Er waren geen wetten om de normen te ondersteunen, dus hadden ze weinig effect. De beurscrash van 1929 die de Grote Depressie op gang bracht, bracht enorme boekhoudfraude aan het licht bij bedrijven die genoteerd zijn aan de NYSE. Dit leidde tot strengere maatregelen in 1933, inclusief de onafhankelijke audit van de financiële overzichten van een bedrijf door openbare accountants voordat deze op de beurs werden genoteerd. (Voor meer informatie over deze historische gebeurtenis, zie Hoe de Wild West-markten werden getemd en De grootste markt crasht .)

AD:

De jaren 1933 en '34 zagen ook de Securities Act en de Securities Exchange Act snel voorbijgaan. Deze handelingen werden de basis voor de Securities and Exchange Commission. De SEC stelde de periodieke herziening van de jaarrekening op en begon aan een lange trend van overheidsregulering over zowel de boekhoudpraktijk als die van beleggen.

De SEC draaide zich, op ware regeringswijze, om en delegeerde de verantwoordelijkheid voor het vaststellen van boekhoudnormen voor een opeenvolging van commissies en besturen met een steeds veranderende reeks afkortingen: AIA, CAP, AICPA en APB. Ten slotte kwam de huidige Financial Accounting Standards Board (FASB) in 1973. Hoewel deze besturen in de loop der jaren pagina's en pagina's met standaarden voor jaarrekeningen hebben uitgegeven, is de definitieve goedkeuring altijd aan de SEC overgelaten. De SEC komt zelden tussenbeide, maar heeft een regel geschrapt of zo nu en dan vervangen door een andere om de accountant te herinneren wie de baas is. (Lees meer over de SEC in Policing The Securities Market: een overzicht van de SEC .)

AD:

Overleven van de grootste
Naarmate de rapportageregels strenger werden en bedrijven verplicht werden om verschillende bedrijven te gebruiken voor audit- en niet-auditboekhoudingsdiensten, bleven dezelfde handjevol grote accountantskantoren steeds meer het bedrijf.Dit komt vooral omdat ze de mensen en ervaring hadden om de klus te klaren, en er was een gevoel van prestige dat ging met het gebruik ervan toen ze groter werden.
Als onderdeel van hun groei fuseerden deze bedrijven met kleinere bedrijven om de toenemende werkdruk bij te houden naarmate meer bedrijven naar de beurs gingen en regelgevingen (en management) steeds frequenter en stringentere rapporten eisten. Tegen de jaren zeventig waren er acht bedrijven die het grootste deel van de boekhouding voor beursgenoteerde bedrijven hanteerden. Dit waren Arthur Anderson, Arthur Young & Company, Coopers & Lybrand, Ernst & Whinney, Haskins & Sells, KPMG, Price Waterhouse en Touche Ross.

Omdat elke onderneming te maken had met twee accountantskantoren, een voor audit en een andere voor niet-audit accounting services, nam de concurrentie tussen de acht grootste accountantskantoren toe, wat leidde tot meer fusies. Tegen 1989 werden de grote acht de grote zes. In 1998 werd de grote zes teruggebracht tot vijf. Dit aftellen werd met één vooruitgeschoven toen in 2002 het Enron-schandaal Arthur Anderson naar beneden sleepte. De overgebleven vier bedrijven, Deloitte Touche Tohmatsu (voorheen Touche Ross), Ernst & Young, KPMG International en PricewaterhouseCoopers, kochten de resten van Arthur Anderson op. Deze vier bedrijven hebben nu een soort oligopolie omdat de concurrentie aanzienlijk is verminderd, terwijl de voorschriften en rapporteringsbehoeften van bedrijven zijn toegenomen. Dit heeft ertoe geleid dat beursgenoteerde ondernemingen meer moeten betalen voor zowel hun audit- als niet-auditboekhoudingsdiensten.

Ondanks het feit dat deze vier bedrijven de wereld van bedrijfsboekhouding beheersen, zijn enkele van de grootste werkgevers van CPA's H & R Block en American Express. Inkomstenbelasting en -kredieten zijn rechtstreeks van invloed op miljoenen mensen die niet eens weten dat de FASB bestaat. Financiële verslaggeving kan de aandacht trekken van de boekhouding, maar het grootste deel van de boekhoudindustrie is erop gericht mensen te helpen hun belastingen tijdig in te dienen.

The Future of Accounting
Accounting heeft in de praktijk verschillende leidende principes die waarschijnlijk toekomstige wijzigingen zullen overleven. Zakelijke accountants moeten zich aan deze regels houden, waaronder:

• informatie verstrekken die het management helpt bij het nemen van weloverwogen zakelijke beslissingen,
• het verstrekken van vergelijkbare informatie aan anderen met een belang in de onderneming (crediteuren, investeerders, werknemers),
• zorgen voor dat de wet wordt nageleefd,
• controleert of de records en rapporten van een bedrijf juist zijn,
• geeft aan op welke gebieden de efficiëntie kan worden verbeterd (beleggen van contante reserves, kosten verlagen, etc.),
• beschermen tegen fraude , verduistering en andere activiteiten die geld van het bedrijf kosten.

Een van de grootste veranderingen in de boekhoudhorizon is de toevoeging van een zevende service: actuele-waarde-informatie. Voorstanders van dit type boekhouding stellen dat historische kosten financiële overzichten gebreken vertonen, omdat ze geen informatie geven over de actuele waarde, wat relevanter zou zijn voor beleggers. Als zodanig kan dit type boekhouding balansen produceren die meer representatief zijn voor de waarde van een bedrijf, hoewel het door velen als minder betrouwbaar wordt beschouwd.

Een andere verandering in bedrijfsboekhouding is de introductie van reclame in de industrie. Actief concurreren met andere bedrijven was taboe in een sector die altijd afhankelijk was van mond-tot-mondreclame om klantenkring op te bouwen. Omdat deze concurrentie tussen slechts enkele bedrijven begint op te lopen, zullen de regels voor de industrie ook toenemen om te voorkomen dat bedrijven oneerlijke diensten aanbieden (denk aan Arthur Anderson) om klanten uit hun concurrentie te verleiden. Al met al zal de toekomst van boekhouden erin bestaan ​​managers en beleggers zo snel mogelijk accurate informatie te verstrekken. Dit zal op zijn beurt de marktefficiëntie versnellen en de financiële wereld blijvend tikken.

Voor meer informatie over dit onderwerp, zie De opkomst van de moderne bonen-teller .