Het ministerie van arbeid heeft onlangs de definitieve versie van een nieuwe regel vrijgegeven die van toepassing zal zijn op alle financiële professionals die werken met pensioenplannen en -rekeningen. Deze regel zal deze personen automatisch verheffen tot het niveau van een vertrouwenspersoon, iemand die wettelijk verplicht is om de belangen van zijn cliënt onvoorwaardelijk boven die van hemzelf te stellen in alle zakelijke transacties. Deze regel is ingevoerd in een poging om het aantal honoraria en commissies te verlagen die veel planners aan hun klanten in rekening hebben gebracht, omdat deze kosten wegkwijnen bij het rendement dat klanten verdienen in hun pensioenplannen en -rekeningen. Welke impact heeft een jaarlijkse vergoeding van slechts 1% op uw portefeuille? Het antwoord kan je misschien verrassen.

Veel soorten vergoedingen

De 1% vraag is niet alleen voor klanten die een geldmanager een jaarlijkse vasthouder van 1% betalen voor het beheren van hun geld. Banken, beursvennootschappen en verzekeringsmaatschappijen brengen klanten ook een reeks vergoedingen in rekening voor zaken als account custody, commissies en andere transactiekosten, marge-rente en onderhoudskosten. Contante waarde levensverzekeringen en lijfrenten komen ook met mortaliteits- en onkostenvergoedingen, beheervergoedingen voor subaccounts en de kosten van alle rijders die zijn gekocht in beide soorten producten. Uiteraard staan ​​alle instellingen en planners die deze kosten in rekening brengen achter hen en beweren dat ze slechts een deel van de kosten van beleggen zijn. Maar deze vergoedingen kunnen het algehele rendement dat beleggers verdienen aanzienlijk verminderen, vooral gedurende lange perioden. Het volgende voorbeeld laat zien hoe dit werkt. (Zie voor meer: ​​ Zijn uw pensioen uw pensioensparen kwijt? )

Voorbeeld

Bert koopt een $ 100.000 variabel lijfrentecontract met een renner van levensverzekeringen die hem een ​​gegarandeerd levenslang inkomen garandeert bij pensionering op basis van een gegarandeerde groeipercentage van 6%. Zijn contract brengt hem een ​​jaarlijkse mortaliteit en onkostenvergoeding van 1% in rekening, 0. 5% voor het beheer van de subaccounts van beleggingsfondsen, 1% voor de renner en 0. 5% voor overige diverse kosten. Zijn contract groeit in het eerste jaar met 7%, maar Bert ziet in die tijd slechts een groei van 4%. Als dit elk jaar zou kloppen, dan zal Bert over 20 jaar $ 219, 112 hebben. Als hij die kosten niet zou betalen, zou zijn eindsaldo oplopen tot $ 386, 968.

Een ander voorbeeld laat zien dat een rendement van 1% over 20 jaar voor $ 100.000 komt op $ 22, 019. Hoewel managed money services nooit gratis zijn, kosten sommige servicekosten meer dan andere. Zo worden actief beheerde beleggingsfondsen vaak geleverd met een verkoopprijs aan de voor- of achterkant die kan oplopen tot 5%. Ze brengen ook jaarlijkse vergoedingen in rekening voor het beheer van het geld in het fonds. (Zie voor meer: ​​ Mutual Funds: The Costs .)

Exchange-traded funds (ETF's) berekenen doorgaans veel minder, zonder verkoopkosten en slechts minimale jaarlijkse kosten die in rekening worden gebracht voor het in stand houden van het fonds. ETF's hebben ook geen jaarlijkse vermogenswinstdistributies die het rendement van beleggers kunnen uithollen. Ze zullen echter wel winsten of verliezen genereren wanneer ze worden verkocht, wat moet worden gerapporteerd als de verkopen plaatsvinden in een belastbare retailrekening.

De bottom line

Beleggers moeten weten hoeveel ze betalen in vergoedingen en uitgaven in hun beleggings- en pensioenrekeningen. Deze vergoedingen kunnen worden gerechtvaardigd, maar beleggers moeten weten wat ze kunnen verwachten te eindigen met al de rook is gewist en de vergoedingen worden betaald. Als hun financieel adviseur weigert deze informatie aan hen bekend te maken, moeten ze gaan winkelen voor een andere. (Zie voor meer informatie: Pensioensparen: hoeveel is genoeg? )