a:

Prijsdiscriminatie is een strategie die bedrijven gebruiken om verschillende prijzen voor dezelfde goederen of services aan verschillende klanten in rekening te brengen. De drie belangrijkste vormen van prijsdiscriminatie zijn eerste graad, tweede graad en derde graad. Bedrijven gebruiken dit soort prijsdiscriminatie om de prijzen te bepalen om verschillende consumenten aan te rekenen.

Bedrijven gebruiken eersteklas prijsdiscriminatie om een ​​product te verkopen voor de maximale prijs die een consument betaalt. Voor bedrijven om deze strategie te gebruiken, moeten ze weten wat hun consumenten bereid zijn te betalen voor een goed. Autodealers kunnen bijvoorbeeld prijsdiscriminatie van de eerste graad uitoefenen door na te gaan hoe een potentiële autokoper is gekleed. Een consument die de nieuwste versie van een telefoon heeft en dure kleding draagt, heeft meer kans om een ​​premie te betalen voor een nieuwe auto.

AD:

Bedrijven oefenen tweederangs prijsdiscriminatie uit door verschillende prijzen aan te rekenen op basis van de gevraagde hoeveelheid. Bedrijven bieden over het algemeen speciale prijzen voor consumenten die bulk kopen. Communicatiemaatschappijen kunnen bijvoorbeeld speciale bulkkortingen aanbieden voor het kopen van een groot aantal van hun producten. Veel communicatiebedrijven bieden een pakketdeal voor internet-, telefoon- en tv-diensten met korting op wat consumenten zouden betalen voor alle drie de diensten afzonderlijk.

AD:

Bedrijven kunnen zich ook bezighouden met prijsdiscriminatie van de derde graad door verschillende prijzen aan te bieden voor verschillende groepen. Sommige bedrijven kunnen leeftijd gebruiken om consumenten te discrimineren en verschillende leeftijdsgroepen verschillende prijzen aan te rekenen. Studenten en ouderen kunnen bijvoorbeeld kortingen krijgen omdat ze een hoge prijsgevoeligheid vertonen.