Hoe verhouden discretionair inkomen zich tot autonome consumptie?

U.S. Economic Collapse: Henry B. Gonzalez Interview, House Committee on Banking and Currency (September 2024)

U.S. Economic Collapse: Henry B. Gonzalez Interview, House Committee on Banking and Currency (September 2024)
Hoe verhouden discretionair inkomen zich tot autonome consumptie?

Inhoudsopgave:

Anonim
a:

Discretionair inkomen is geld dat dingen aankoopt die verder gaan dan wat men via autonome consumptie koopt, het meest basale bestedingsniveau dat de kosten van benodigdheden zoals voedsel en huur omvat. Autonome consumptie omvat dingen die iemand moet hebben, ongeacht of hij geld heeft om voor te betalen; deze uitgaven gaan nooit weg, zelfs als zijn inkomen nul is. Discretionary income is het geld dat overblijft na het boeken van deze uitgaven. Het beschikbare inkomen, het geld dat overblijft na het betalen van de inkomstenbelasting, is de bron van zowel het discretionaire inkomen als de fondsen die betalen voor autonome consumptie.

Discretionaire inkomsten en uitgaven voor autonome consumptie berekenen

Stel dat een huishouden een bruto inkomen van $ 200.000 heeft en een inkomstenbelasting van 30% betaalt. Dat betekent dat het beschikbare inkomen voor dat huishouden $ 140, 000 is.

Huur maakt 25% uit van het beschikbare inkomen van dat huishouden, en voedsel kost 15%. Hulpprogramma's nemen nog eens 10% weg. Nog eens 10% betaalt voor transport, verzekering en andere benodigdheden. Deze uitgaven vormen de autonome consumptie van het huishouden, in totaal $ 84.000. Na besteding aan de behoeften heeft dit huishouden $ 56.000 aan discretionair inkomen om aan luxe te spenderen.

Autonome consumptie

Een huishouden zonder inkomen maakt nog steeds kosten op basis van autonome consumptie. Wanneer dit gebeurt, bouwt het gezin schulden op of moet het spaargeld gebruiken om de benodigdheden te betalen. In economische terminologie wordt dit de dissoci-modus genoemd.

Vanwege zijn aard is autonome consumptie een vaste uitgave; discretionair inkomen fluctueert met de gezondheid van de economie. Het besteedbaar inkomen en het discretionair inkomen fungeren beide als economische indicatoren, waarmee de gemiddelde besparingen en bestedingspercentages worden aangetoond. Een levendige economie vereist dat huishoudens verder gaan dan die uitgegeven door autonome consumptie om een ​​gezonde uitwisseling van goederen en diensten te behouden.