Inhoudsopgave:
- Marginale neiging tot sparen
- Factoren die van invloed zijn op de MPS
- Marginale neiging tot consumeren
- Het multipliereffect
Personen met hogere inkomensniveaus hebben over het algemeen een hogere gemiddelde marginale neiging tot sparen (MPS).
Marginale neiging tot sparen
De MPS is het percentage van een cumulatieve verhoging van het inkomen van een persoon die bijdraagt aan de besparingen van het individu in plaats van het verbruik van goederen en / of diensten. In wezen toont MPS het bedrag dat wordt bespaard door elke dollarverhoging die een individu ontvangt in het inkomen.
Personen met een hoger inkomensniveau besparen doorgaans hogere percentages van hun inkomen dan personen met een lager inkomensniveau. Personen met lagere inkomensniveaus hebben een grotere hoeveelheid goederen en diensten nodig die ze nog niet hebben verworven, terwijl individuen met hogere inkomensniveaus, die al veel van die dingen hebben verworven, meer vrij zijn om te sparen in plaats van extra beschikbaar inkomen te spenderen. Omgekeerd hebben mensen met een laag inkomen over het algemeen een MPS.
Factoren die van invloed zijn op de MPS
Een aantal factoren kan de MPS beïnvloeden. Een stijging van de rentetarieven kan bijvoorbeeld het inkomen van een individu verhogen en kan leiden tot meer besparingen door een beter rendement op investeringen te genereren. Echter, hogere rentetarieven leiden er doorgaans ook toe dat de inflatie stijgt, wat een individu ertoe kan aanzetten om meer uit te geven voordat de waarde van zijn contante dollars door inflatie verder erodeert.
Het consumentenvertrouwen heeft ook invloed op MPS. Een hoger niveau van consumentenvertrouwen leidt waarschijnlijk tot hogere uitgaven, terwijl pessimisme over de economie een verhoogde MPS kan veroorzaken.
De MPS speelt een sleutelrol in de Keynesiaanse economie. Het is de kwantificering van de relatie tussen sparen en inkomen en weerspiegelt het fundamentele Keynesiaanse idee dat de economische output sterk wordt beïnvloed door de totale vraag.
Marginale neiging tot consumeren
De marginale neiging om te consumeren is de keerzijde van de MPS - de tegengestelde economische drijvende kracht, volgens de Keynesiaanse economie. De marginale consumptiepataliteit is het aandeel van het cumulatieve inkomen van een individu dat wordt gebruikt om goederen en diensten te kopen. Bijvoorbeeld, als de marginale neiging om te consumeren 0 65 is, dan spendeert hij voor elke dollarverhoging in het verdiende inkomen van een individu 65 cent terwijl hij de resterende 35 cent spaart.
De marginale neiging om te consumeren is een essentieel onderdeel van de Keynesiaanse macro-economische theorie. Het weerspiegelt de geïnduceerde consumptie en de fundamentele, psychologische wet van Keynes, die beweert dat consumenten over het algemeen extra verdiende inkomsten uitgeven.
Het multipliereffect
Zowel het MPS als de marginale neiging tot consumeren worden beïnvloed door het multiplicatoreffect. Het multiplicatoreffect is het idee dat het onmiddellijke effect van elke overheidsinterventie in de economie wordt vermenigvuldigd met de daaropvolgende acties van consumenten en bedrijven, zodat het uiteindelijk geproduceerde effect aanzienlijk groter is dan de eerste, onmiddellijke impact.
Met betrekking tot de marginale neiging om te sparen of te consumeren, betekent dit dat elke overheidsinterventie in de economie die de neiging om te sparen verhoogt, wordt versterkt door de reactie van individuen op de interventie, waardoor uiteindelijk een nog grotere toename van de geneigdheid wordt veroorzaakt opslaan.