a:

Het belangrijkste verschil tussen het overnemen van verzekeringen en het afsluiten van verzekeringen door verzekeringen is het type financiële dienst dat wordt aangeboden. Een investeringsbankier gebruikt onderschrijvingsprocedures om het risico te bepalen dat gepaard gaat met het vertegenwoordigen van een bedrijf in de verkoop van effecten of het verschaffen van investeringskapitaal voor een bedrijf. Verzekeringsmaatschappijen huren verzekeraars in om het risico te bepalen dat gepaard gaat met het aanbieden van een verzekeringspolis aan een klant.

Underwriting wordt gebruikt door zakenbankiers om de minimumprijs in te stellen van effecten die zullen worden verkocht namens ondernemingen of overheidsinstanties. Het risico van de bank ligt in de winst of het verlies op de verkoop. Als de minimale garantieprijs niet wordt gehaald, neemt de bank het verlies. Als de minimumprijs van de effecten wordt overschreden, maakt de bank winst.

Beleggingsbankiers gebruiken ook underwriting om te bepalen of een bedrijf al dan niet kredietwaardig is voordat beleggingskapitaal wordt aangeboden. De underwriter beoordeelt het risico door het vermogen van het bedrijf om de schuld terug te betalen en het beschikbare onderpand ter ondersteuning van de lening te beoordelen. Een samenvatting van de risicoanalyse wordt aan de bankier verstrekt en de lening wordt goedgekeurd of geweigerd op basis van het beleid van de bank.

Verzekeringsmaatschappijen gebruiken acceptatie om het risico van het verzekeren van een potentiële klant te evalueren. Underwriters worden gebruikt door bedrijven in de gezondheidszorg, de auto, het leven en thuisverzekeringen. Een verzekeringstoezichthouder evalueert het risico om de prijs van een polis te bepalen. Een klant die als risicovol wordt aangemerkt, betaalt een hogere maandelijkse premie dan een klant met een laag risico. In ruil voor die premie biedt de verzekeringsmaatschappij financiële compensatie in het geval van een claim van de polishouder.