a:

Algemeen genomen, is er geen enkel belangrijker effect op het kapitalistische economische systeem dan wat Adam Smith de 'onzichtbare hand' noemde. Het kapitalisme vertrouwt op de particuliere inzet van de productiemiddelen en een systeem van vrijwillige uitwisselingen; het wordt volledig gestuurd door een spontane, efficiënte toewijzing van middelen.

In zijn beroemde boek uit 1776, "Een onderzoek naar de aard en oorzaken van de rijkdom van natiën", introduceerde Smith een doctrine van economische gedachten die uiteindelijk de theoretische basis legde voor het vrije marktkapitalisme. De term 'onzichtbare hand' komt uit een kleine passage in zijn boek. Per Smith, "ieder individu tracht zijn kapitaal in te zetten zodat zijn producten van de grootste waarde kunnen zijn.Hij is over het algemeen niet van plan het publieke belang te bevorderen, noch weet hij hoeveel hij het promoot … hij wordt hierin geleid alsof hij door een onzichtbare hand om een ​​doel te bereiken dat geen deel uitmaakte van zijn intentie. Door zijn eigen belang na te streven bevordert hij vaak dat doel van de maatschappij effectiever dan wanneer hij het echt van plan is het te promoten. "

Smith, vaak de vader van de economie genoemd, introduceerde dit concept van niet-geleide economische orde lang voordat het beter werd begrepen. Hij pleitte voor privébezit van kapitaal en voor vrijhandel, ongeremd door overheidsbeleid. Deze argumenten legden de basis voor toekomstige voorstanders van het laissez-faire kapitalisme.

Smith's onzichtbare hand, die eng wordt geïnterpreteerd, suggereert alleen dat zelfzuchtige, winstbejagende individuen algemenere voordelen hebben dan degenen die het politieke proces gebruiken om de maatschappij te verbeteren. Hoewel juist, gaat deze interpretatie voorbij aan het proces dat het mogelijk maakt voor het kapitalisme om zo efficiënt rijkdom te produceren.

Hoe werkt de onzichtbare hand?

Er kunnen verschillende andere namen zijn voor de onzichtbare hand: vraag en aanbod, risico en beloning, het prijssysteem of zelfs de menselijke natuur. Om het anders te zeggen, de onzichtbare hand is simpelweg de optelsom van vrijwillige activiteiten van economische actoren. Voorstanders van het onzichtbare handmodel geloven vaak dat regeringen niet in staat zijn om de onbedoelde consequenties van het kapitalisme te kopiëren of te verbeteren.

Beschouw het volgende scenario: een bacterievuur vernietigt een enorme tarweoogst in Oekraïne. Omdat de aanvoer van tarwe in het gedrang komt, stijgen de tarweprijzen wereldwijd. Het eerste effect is dat consumenten op de hogere prijzen reageren door hun graanaankopen te verminderen, waardoor het resterende aanbod alleen wordt geconserveerd voor degenen die er het meeste waarde aan hechten, ogenschijnlijk degenen die afhankelijk zijn van tarwe om te overleven en bedrijven die het nodig hebben voor andere producten.

Er is ook een belangrijk secundair effect.Tarweboeren in de Verenigde Staten kunnen, onaangetast door de bacterievuur, hun tarwe met een hogere winst verkopen; hun input was immers niet veranderd. Willen meer winst te behalen, bestaande boeren verhogen de productie. Tarwe mag worden verbouwd in gebieden waar het voorheen niet winstgevend was om te proberen het te laten groeien. De levering van tarwe neemt opnieuw toe om aan de wereldwijde vraag te voldoen. In de loop van de tijd valt de prijs terug.

De potentiële miljoenen of miljarden actoren in deze hypothetische situatie hoeven niet met elkaar te praten, zoals elkaar, vrede te hebben met elkaar of zelfs elkaar te kennen. Maar samen helpen hun acties de onzichtbare hand van de markt te verplaatsen om een ​​wereldwijd probleem op te lossen.