a:

Private plaatsing is een veel gebruikte methode om bedrijfskapitaal te verwerven door het aanbieden van aandelen. Private plaatsingen kunnen worden gedaan door particuliere bedrijven die enkele geselecteerde beleggers willen verwerven of door beursgenoteerde bedrijven als een secundaire aandelenmarkt. Wanneer een beursgenoteerde onderneming een private plaatsing plaatst, hebben bestaande aandeelhouders vaak een kortetermijnverlies opgelopen ten gevolge van de resulterende verwatering van hun aandelen. Houders van aandelen kunnen echter lange-termijnwinsten zien als het bedrijf het verkregen extra kapitaal effectief kan investeren en uiteindelijk zijn inkomsten en winstgevendheid kan verhogen.

Private plaatsing is een kwestie van voorraad aan een individuele persoon of rechtspersoon, of aan een kleine groep investeerders. Beleggers die zich doorgaans bezighouden met onderhandse plaatsing zijn ofwel institutionele beleggers, zoals banken of pensioenfondsen, ofwel vermogende particulieren. Voor een individuele belegger om deel te nemen aan een onderhandse plaatsingsaanbieding, moet hij een geaccrediteerde belegger zijn zoals gedefinieerd volgens de voorschriften van de Securities and Exchange Commission (SEC). Aan deze eis wordt meestal voldaan door een nettowaarde van meer dan $ 1 miljoen of een jaarinkomen van meer dan $ 200.000. Als het bedrijf dat een private plaatsing uitvoert een privébedrijf is, heeft het aanbod voor private plaatsing geen effect op aandelenprijzen omdat er zijn geen bestaande aandelen.

Bij een beursgenoteerd bedrijf wordt het percentage aandelenbezit dat bestaande aandeelhouders hebben voorafgaand aan de private plaatsing verwaterd door de secundaire uitgifte van extra aandelen, aangezien dit het totale aantal uitstaande aandelen verhoogt. De omvang van de verwatering staat in verhouding tot de omvang van het aanbod voor private plaatsing. Als er bijvoorbeeld 1 miljoen aandelen van het aandelenkapitaal van een bedrijf uitstaan ​​voorafgaand aan een onderhandse plaatsing van 100.000 aandelen, zou de private plaatsing resulteren in bestaande aandeelhouders met 10% minder aandelenbelang in het bedrijf. Als het bedrijf echter extra 1 miljoen aandelen zou aanbieden via de private plaatsing, zou dat het eigendomspercentage van bestaande aandeelhouders met 50% verminderen.

De verwatering van aandelen leidt gewoonlijk tot een overeenkomstige daling van de aandelenkoers, althans op de korte termijn. Het effect van een plaatsing op een private plaatsing op aandelenkoers is vergelijkbaar met het effect van een bedrijf dat een aandelensplitsing uitvoert. Het langetermijneffect op de aandelenprijs is veel minder zeker en hangt af van hoe effectief het bedrijf het extra kapitaal gebruikt dat uit de private plaatsing is opgehaald. Een belangrijke factor bij het bepalen van de aandelenkoers op lange termijn is de reden van de onderneming voor de private plaatsing. Als het bedrijf op het punt stond failliet te gaan en de private plaatsing als middel om een ​​faillissement te voorkomen, zou het niet veel goeds doen voor de aandeelhouders van het bedrijf.

Echter, als de motivatie voor de private plaatsing een omstandigheid was waarin het bedrijf een uitstekende mogelijkheid voor snelle groei zag die alleen aanvullende financiering vereiste, dan kunnen de uiteindelijke extra winsten die worden gerealiseerd door de expansie van het bedrijf de beurskoers aanzienlijk verhogen. Een andere mogelijke motivatie voor het doen van een private plaatsing kan zijn dat het bedrijf geen grote aantallen institutionele of particuliere beleggers kan aantrekken omdat de marktsector van het bedrijf momenteel als onaantrekkelijk wordt beschouwd of omdat er maar weinig analisten zijn die het bedrijf bestrijken en daarmee bekendmaken.