a:

De term "magna cum laude" is een academische aanduiding toegekend aan afgestudeerden van een onderwijsinstelling die hoge academische prestaties hebben behouden. Meestal aangegeven op een diploma van een afgestudeerde student, verschillen de criteria voor het onderscheid tussen instellingen.

De oorsprong van de term komt van het Latijn en betekent een diploma dat "met grote eer" is ontvangen. Het is een van de drie onderscheidingen die worden toegekend aan hoog presterende studenten, de anderen zijn cum laude en summa cum laude. Universiteiten en hogescholen verschillen vaak in hun interpretaties van de voorwaarden. Vereisten om magna cum laude te worden aan de New York University, bijvoorbeeld, zijn afstuderen met een GPA die in de top 15% van de afstudeerklas van het voorgaande jaar valt. Hiervan krijgen de afgestudeerden met de top 5% van de GPA's het hogere summa cum laude-onderscheid. Volgens het Handboek Studenten van het Harvard College mag niet meer dan 20% van alle voorjaarsstudenten summa cum laude of magna cum laude worden gekozen. De standaard GPA die nodig is om de volgende graad van het jaar te behalen met een magna cum laude diploma wordt door het bestuur van het Harvard College gedurende het hele semester onderzocht en toegepast.

De term komt veel voor in de Verenigde Staten, Indonesië, de Filippijnen en delen van continentaal Europa, maar slechts enkele andere landen in de wereld gebruiken de term nog steeds. Het is afkomstig van het Latijn voor 'magnaat' (een persoon van grote invloed of belang in een bepaalde onderneming of branche) en de term 'cum laude', wat 'met eer' betekent.