a:

In grote lijnen is een economie een onderling gerelateerd systeem van menselijke arbeid, uitwisseling en consumptie. Een economie vormt op natuurlijke wijze de geaggregeerde menselijke actie - een spontane orde, ongeveer zoals de taal. Individuen handelen met elkaar om hun levensstandaard te verbeteren. Verbeterde levensstandaarden worden mogelijk gemaakt wanneer arbeid productiever is. De productiviteit wordt bepaald door specialisatie, technologische innovatie en werkkapitaal. De enige duurzame manier voor een economie om te groeien is door een verhoogde productiviteit.

Een economie definiëren

De meeste economieën onderscheiden zich van elkaar door regionale grenzen (de Amerikaanse economie, de Chinese economie, de economie van Colorado), hoewel dit onderscheid minder nauwkeurig is geworden met de stijging van globalisering. Er is geen geplande overheidsinspanning voor nodig om een ​​economie te creëren, maar er is wel een nodig om het te beperken en kunstmatig te bewerken.

Het fundamentele karakter van economische activiteit verschilt alleen van plaats tot plaats op basis van de beperkingen die aan economische actoren worden opgelegd. Alle mensen worden geconfronteerd met schaarste aan hulpbronnen en imperfecte informatie. De economie van Noord-Korea verschilt sterk van die in Zuid-Korea, ondanks een vergelijkbaar erfgoed, mensen en een reeks hulpbronnen. Het is openbaar beleid dat hun economieën zo onderscheidend maakt.

Economische vorming

Een economie ontstaat wanneer groepen mensen hun unieke vaardigheden, interesses en verlangens gebruiken om vrijwillig met elkaar te handelen. Mensen ruilen omdat ze denken dat het hen beter maakt. Historisch gezien wordt een vorm van bemiddeling (geld) geïntroduceerd om handel gemakkelijker te maken.

Mensen worden financieel beloond op basis van de waarde die anderen aan hun productieve output hechten. Ze hebben de neiging zich te specialiseren in die dingen waarin ze het meest waardevol zijn. Vervolgens ruilen ze de draagbare weergave in van hun productieve waarde - geld - voor andere goederen en diensten. De totale som van deze productieve inspanningen wordt een economie genoemd.

Een economie laten groeien

Een individuele arbeider is productiever (en meer waard) wanneer hij of zij efficiënter middelen in waardevolle goederen en diensten kan veranderen. Dit kan van alles zijn, van een boer die zijn oogst verbetert tot een hockeyspeler die meer kaartjes en truien verkoopt. Wanneer een hele groep economische actoren efficiënter goederen en diensten kan produceren, staat dit bekend als economische groei.

Groeiende economieën worden minder meer, sneller. Dit overschot aan goederen en diensten maakt het gemakkelijker om een ​​bepaalde levensstandaard te bereiken. Daarom zijn economen zo bezorgd over productiviteit en efficiëntie. Het is ook de reden waarom markten degenen belonen die de meeste waarde produceren in de ogen van consumenten.

Er zijn slechts een handvol manieren om de reële (marginale) productiviteit te verhogen. Het meest voor de hand liggende is om betere gereedschappen en apparatuur te hebben, die economen kapitaalgoederen noemen - de boer met een tractor is productiever dan de boer met slechts een kleine schep.

Het kost tijd om kapitaalgoederen te ontwikkelen en te bouwen, wat besparingen en investeringen vereist. Besparingen en investeringen nemen toe wanneer de huidige consumptie wordt vertraagd voor toekomstige consumptie. De financiële sector (bankieren en rente) biedt deze functie in moderne economieën.

De andere manier om de productiviteit te verbeteren, is specialisatie. Arbeiders verbeteren de productiviteit van hun vaardigheden en kapitaalgoederen door middel van onderwijs, training, praktijk en nieuwe technieken. Wanneer de menselijke geest beter begrijpt hoe menselijke hulpmiddelen moeten worden gebruikt, worden meer goederen en diensten geproduceerd en groeit de economie. Dit verhoogt de levensstandaard.