a:

Moderne portefeuilletheorie (MPT) benadrukt dat beleggers het risico van beleggingsverlies kunnen diversifiëren door de correlatie tussen het rendement van de geselecteerde effecten in hun portefeuille te verminderen. Het doel is om het verwachte rendement te optimaliseren tegen een bepaald risiconiveau. Volgens de moderne portefeuilletheoreticus moeten beleggers de correlatiecoëfficiënten meten tussen de rendementen van verschillende activa en strategisch geselecteerde activa die minder snel hun waarde verliezen op hetzelfde moment.

Onderzoek naar correlatie in moderne portefeuille theorie

MPT zoekt naar correlaties tussen verwachte rendementen en verwachte volatiliteit van verschillende beleggingen. Deze verwachte relatie tussen risico en rendement werd door de Chicago-school-econoom Harry Markowitz 'the efficient frontier' genoemd. De efficiënte grens is de optimale correlatie tussen risico en rendement bij MPT.

Correlatie wordt gemeten op een schaal van -1. 0 tot +1. 0. Als twee activa een verwachte retourcorrelatie van 0 hebben, betekent dit dat ze perfect gecorreleerd zijn. Wanneer men 5% wint, krijgt de ander 5%; wanneer iemand 10% laat vallen, doet de ander dat ook. Een perfect negatieve correlatie (-1. 0) houdt in dat de winst van één actief evenredig wordt gematcht door het verlies van het andere actief. Een nulcorrelatie heeft geen voorspellende relatie. MPT benadrukt dat beleggers moeten zoeken naar een consistent niet-gecorreleerde (bijna nul) pool van activa om het risico te beperken.

Kritieken van het gebruik van correlatie door moderne portefeuilletheorie

Een van de belangrijkste kritieken van de aanvankelijke MPT van Markowitz was de veronderstelling dat de correlatie tussen activa vast en voorspelbaar is. De systematische relaties tussen verschillende activa blijven niet constant in de echte wereld, wat betekent dat MPT steeds minder bruikbaar wordt in tijden van onzekerheid - precies wanneer beleggers de meeste bescherming tegen volatiliteit nodig hebben.

Anderen beweren dat de variabelen die worden gebruikt voor het meten van correlatiecoëfficiënten zelf defect zijn en dat het werkelijke risiconiveau van een actief verkeerd kan worden geprijsd. Verwachte waarden zijn in werkelijkheid wiskundige uitdrukkingen over de impliciete covariantie van toekomstige rendementen en niet daadwerkelijk historische metingen van reëel rendement.