a:

Bij de berekening van de afschrijving wordt de restwaarde van een actief afgetrokken van de initiële kosten om de totale afschrijving over de gebruiksduur van het actief te bepalen. Van daaruit hebben accountants verschillende opties om de afschrijving van elk jaar te berekenen.

Afschrijvingen meten het geleidelijke waardeverlies van een actief gedurende de gebruiksduur. Het meet hoeveel van de beginwaarde van het activum in de loop van de tijd is geërodeerd. Voor belastingdoeleinden is de afschrijving een belangrijke maatstaf omdat deze vaak fiscaal aftrekbaar is.

Accountants gebruiken verschillende methoden om activa te depreciëren, waaronder de lineaire basis, de degressieve methode en de productiemethoden. Elke methode gebruikt een andere berekening om een ​​dollarwaarde toe te wijzen aan de afschrijving van een actief gedurende een boekjaar.

Ongeacht de gebruikte methode, wordt bij de eerste stap van het berekenen van de afschrijving de restwaarde van een item van de initiële kosten afgetrokken. Bergingswaarde is het bedrag waarvoor het actief aan het einde van zijn gebruiksduur kan worden verkocht. Als een bouwbedrijf bijvoorbeeld een niet-werkende kraan voor onderdelen kan verkopen tegen een prijs van $ 5, 000, is dat de bergingswaarde van de kraan. Als dezelfde kraan in eerste instantie het bedrijf $ 50.000 kostte, dan is het totale bedrag dat wordt afgeschreven gedurende de gebruiksduur $ 45.000.

Stel dat de kraan een nuttige levensduur van 15 jaar heeft. Op dit moment beschikt het bedrijf over alle informatie die nodig is om de afschrijving van elk jaar te berekenen. De eenvoudigste methode is lineaire afschrijving. Met deze methode is de afschrijving elk jaar hetzelfde. Het is gelijk aan de totale afschrijving ($ 45.000) gedeeld door de gebruiksduur (15 jaar) of $ 3.000 per jaar.