Het primaire doel van persoonlijke levensverzekeringen is om definitieve kosten te voorzien en begunstigden te beschermen tegen inkomensderving of schuldenlast in geval van overlijden van een familielid. Permanente levensverzekeringspolissen bouwen echter contante waarden die kunnen worden gebruikt voor gebruik bij pensionering of in geval van nood. Hele leven en variabele universele levensduur (VUL), mits goed gefinancierd, leveren beide de middelen om contanten te verzamelen die toegankelijk zijn via beleidskredietbepalingen of directe opnames.

AD:

Whole Life Policies

Het hele leven beleid is typisch een van de duurste polissen om te kopen. De kosten van verzekering worden bepaald door de leeftijd en de gezondheid van de aanvrager. Het gebruik van tabak verhoogt ook de premies die worden aangerekend voor dekking. Als vuistregel betalen kleinere polishouders kleinere premies dan oudere verzekerden. Een 25-jarige mannelijke niet-moker zou ongeveer $ 900 per jaar kunnen betalen voor een polis met een doodvoordeel van $ 100.000, terwijl een 40-jarige mannelijke roker zou kunnen verwachten om $ 1, 800 per jaar te betalen voor hetzelfde bedrag. Een deel van de jaarlijkse geboekte premie wordt toegepast op de zuivere kosten van verzekeringen, commissies en administratieve kosten, terwijl het saldo wordt gelaten om te groeien tegen vaste rentevoeten bepaald door de emittent.

AD:

In de eerste paar jaar van een heel levensbeleid accumuleren de contante waarden langzaam. Het duurt verschillende jaren, met rentetarieven op historische dieptepunten in 2016, om een ​​break-even punt te bereiken, wanneer de totale betaalde premies gelijk zijn aan de contante afkoopwaarde van het beleid. Op elk moment kan het vermogen in het beleid echter worden benaderd door middel van een lening of door intrekking. Niveaupremies die zijn vastgesteld op het moment van uitgifte kunnen ook worden verhoogd door de betaling van dividenden van een onderlinge verzekeringsmaatschappij waarvan de polishouders in eigendom delen.

AD:

Bovendien bieden sommige polissen gestorte aanvullende verzekeringsopties waarmee polishouders extra dollars kunnen bijdragen, waardoor de uitkering bij overlijden wordt verhoogd en rente wordt verdiend. Onverwerkte, hele leven contante waarden kunnen oplopen tot aanzienlijke bedragen, grotendeels afhankelijk van het aantal jaren dat premies worden betaald en het interne rendement dat door de verzekeringsmaatschappij wordt geboden.

Variabel universeel leven

Verzekeringnemers met risicobereidheid kunnen kiezen voor een VUL-beleid. Deze contracten maken flexibele betalingen mogelijk en bieden de beschikbaarheid van een aparte rekening waarin premies worden belegd in beleggingsfondsen. Anders dan bij levensverzekeringen, worden contante waarden die zijn geïnvesteerd in de afzonderlijke account niet gefixeerd noch ondersteund door de financiële kracht van de verzekeraar. Integendeel, fondsen gericht op beleggingsfondsen subrekeningen zijn onderhevig aan beleggingsrisico's. Het primaire voordeel van VUL-beleid vloeit voort uit deelname aan aandelen- of schuldmarkten, die in de loop van de tijd beter kunnen presteren dan vaste tarieven die door de verzekeringsmaatschappij zijn vastgesteld.

Vergeleken met hele levenpolissen die premies met een rentepercentage van 4% kunnen crediteren, groeien contante waarden sneller in een VUL-aandelenportefeuille die jaarlijks gemiddeld 7% rendement oplevert gedurende de looptijd van het beleid. Een 30-jarige vrouwelijke niet-roker kan $ 100 per maand bijdragen aan een heel leven of een VUL-beleid voor 35 jaar. Het verschil in geaccumuleerde contante waarde is aanzienlijk als de VUL-subrekeningen erin slagen de vaste rentevoet te overschrijden die is gecrediteerd voor de premie voor het hele leven.

Zonder rekening te houden met polis- en verzekeringskosten, zou het verschil in geaccumuleerde waarde van reguliere maandelijkse bijdragen van $ 100 over een periode van 35 jaar meer bedragen dan $ 85.000, als de VUL-portefeuille gemiddeld een rendement van 7% zou hebben, terwijl de vaste optie gemiddeld 4 zou zijn. %. Langdurige tijdshorizon en gematigde risicotoleranties passen verzekerden toe die VUL-polissen als een aanvullend vehikel voor geldaccumulatie willen gebruiken.

Key Takeaways

Permanente levensverzekeringspolissen zijn ontworpen om een ​​overlijdensuitkering te betalen. Dergelijk beleid wordt niet op de markt gebracht als spaar- of pensioenfinancieringsvehikels. Contante waarden die onderworpen zijn aan vaste rentevoeten of gunstige beleggingsrendementen kunnen echter een aanvulling vormen op afzonderlijke rekeningen voor individuele pensioenen (IRA) of niet-gekwalificeerde deposito's, en zo nodig liquiditeit en inkomsten verschaffen.