a:

Wanneer een belegger of handelaar een shortpositie invoert, doet hij of zij dat met de bedoeling te profiteren van dalende prijzen. Dit is het tegenovergestelde van een traditionele longpositie waarbij een investeerder hoopt te profiteren van een stijgende markt.

Een beursvennootschap leent aandelen of contracten uit aan de klant die zich bezighoudt met de korte verkoop. Het bedrijf gebruikt zijn eigen voorraad, de margeverekening van een andere klant of een andere kredietverstrekker om de aandelen of contracten aan de kortlopende klant te leveren. De klant betaalt doorgaans rente over de lening en als een geleende aandelen een dividend uitkeert, is de klant ook verantwoordelijk voor het betalen van de waarde van de dividenden aan de oorspronkelijke eigenaar.

In theorie zou je een shortpositie onbeperkt open kunnen houden om te profiteren van een dalende markt. Technisch gezien zou je kunnen worden verplicht om deze positie te "kopen om te dekken" als de geldschieter de aandelen of contracten terug wilde; dit zou echter ongewoon zijn.

U moet een marge-rekening hebben voor korte aandelen en u zou ook kunnen worden gedwongen om de positie te sluiten als u een margin-call ontvangt. Uw makelaar zal een margestorting uitvoeren als de waarde van uw account onder een bepaalde drempel daalt en de makelaar elke positie in uw portefeuille kan liquideren zonder u te raadplegen. De makelaar heeft het recht om te beslissen welke posities moeten worden afgesloten, inclusief eventuele shortposities.