De meeste beleggers hebben gehoord van beleggingsfondsen, maar relatief weinig mensen begrijpen hoe deze fondsen echt werken. Dit is niet erg verrassend; Immers, de meeste mensen zijn geen financiële experts, en er zijn nog veel meer dingen die in hun leven aan de orde zijn, meer dan de structuur van fondsbedrijven. Maar sommige beleggers zouden betere beslissingen kunnen nemen als ze begrijpen dat beleggingsfondsen geld verdienen door kosten aan beleggers in rekening te brengen, en de grootte en het type van de aangerekende vergoedingen variëren van fonds tot fonds.

AD:

De Securities and Exchange Commission, of SEC, schrijft voor dat een fondsvennootschap aandeelhoudersrechten en bedrijfskosten moet vermelden in haar fondsprospectus. Beleggers kunnen deze informatie vinden in de kostentabel die zich aan de voorkant van het prospectus bevindt. Vergoedingen zijn gemakkelijk de grootste bron van inkomsten voor gewone beleggingsfondsen, hoewel sommige bedrijven wellicht afzonderlijke investeringen doen. Verschillende soorten vergoedingen zijn aankoopkosten; verkoopkosten of de belasting van het gemeenschappelijke fonds; uitgestelde verkoopkosten; inkoopkosten; accountkosten; en ruil vergoedingen.

AD:

Understanding Mutual Funds

Beleggingsfondsen behoren tot de meest populaire en succesvolle beleggingsvehikels dankzij hun combinatie van flexibiliteit, lage kosten en de kans op een hoger rendement. Beleggen in een beleggingsfonds is anders dan simpelweg geld in een spaarrekening of een depositocertificaat bij een bank inpakken. Wanneer u in een beleggingsfonds belegt, koopt u aandelen in aandelen in een bedrijf.

AD:

Het bedrijf dat u koopt, is een beleggingsonderneming. Beleggingsfondsen beleggen in effecten, net zoals Ford bezig is met het maken van auto's. De activa voor een beleggingsfonds zijn verschillend, maar het uiteindelijke doel van elk bedrijf is om geld te verdienen voor aandeelhouders.

Aandeelhouders verdienen geld op een van de volgende drie manieren. De eerste manier is om een ​​rendement op de rente- en dividenduitkeringen van de onderliggende posities van het fonds te zien. Beleggers kunnen ook geld verdienen op basis van transacties die door het management worden gedaan; als een beleggingsfonds meerwaarden behaalt uit een transactie, is het wettelijk verplicht de winst door te berekenen aan de aandeelhouders. Dit staat bekend als een vermogenswinstenverdeling. De laatste manier is door standaard waardevermeerdering van activa, wat betekent dat de waarde van de aandelen in beleggingsfondsen toeneemt.

Mutual Fund Company Opbrengsten: aandeelhoudersvergoedingen

Fondsen kunnen een assortiment vergoedingen aan hun diensten en producten koppelen, maar waar en hoe die kosten worden inbegrepen, maakt een verschil. Verkoopkosten, meestal aangeduid als belastingen, worden geactiveerd door de aankoop van aandelen in beleggingsfondsen door een belegger. Dit betekent dat de belegger een extra percentage betaalt, ongeveer 5%, bovenop de werkelijke prijs van het aandeel.Fondsbedrijven behouden doorgaans niet de volledige verkoopkosten, omdat een groot deel vaak naar de makelaars en adviseurs gaat die het fonds hebben verkocht.

Er zijn verschillende soorten fondsbelastingen. De meest gebruikelijke is de front-end belasting, die onmiddellijk wordt afgetrokken van het investeringsbedrag voordat de aandelen daadwerkelijk worden gekocht. De regelgevende autoriteit van de financiële sector, of FINRA, stelt een maximum van 8,5% in aan de voorkant van de lading. Een investering van $ 1 000 met een front-end belasting stuurt bijvoorbeeld $ 50 naar de makelaar en $ 950 om aandelen van het beleggingsfonds te kopen.

Er zijn ook back-end verkoopbelastingen die in rekening kunnen worden gebracht wanneer de aandelen worden verkocht. De meest voorkomende hiervan wordt de voorwaardelijke uitgestelde verkoopbelasting of CDSC genoemd. Deze belasting begint relatief hoog en neemt in de loop van de tijd af, meestal na een periode van zeven tot tien jaar.

Sommige fondsmaatschappijen berekenen inkoopkosten of inkoopkosten. Deze klinken veel als verkoopkosten, maar worden eigenlijk volledig aan het fonds betaald, niet aan de makelaar. Aankoopvergoedingen vinden plaats op het moment dat de aandelen worden gekocht en er zijn inkoopkosten op het moment van een aandelenverkoop.

In wezen zijn de beheerskosten sterk afhankelijk van het succes van het fonds en de aanhoudende handel in nieuwe aandelen door het publiek. De meest succesvolle fondsen zien veel nieuw geld en hebben de neiging om zeer liquide te zijn; meer handel betekent meer inkomsten voor het bedrijf.

Mutual Fund Company Opbrengsten: Operationele uitgaven per fonds voor het jaar

Mutual funds-bedrijven werken niet gratis; er zijn uitgaven die moeten worden terugverdiend. Deze kosten dekken, zoals het betalen van de beleggingsadviseur, het administratief personeel, fondsanalisten voor onderzoek, distributiekosten en andere operationele kosten.

Managementvergoedingen worden uit de activa van het fonds betaald in plaats van rechtstreeks aan de aandeelhouders in rekening gebracht. De SEC vereist dat beheerskosten worden vermeld als een afzonderlijk artikel en niet worden meegerekend in de categorie 'andere' uitgaven, zodat beleggers altijd bij kunnen houden welke fondsen het meeste uitgeven aan beheercompensaties.

De meeste beleggers horen uiteindelijk distributiekosten, hoewel ze vaker worden aangeduid als '12b-1 kosten'. 12b-1-vergoedingen worden aan de aandeelhouders in rekening gebracht om de kosten in verband met de marketing van het fonds en het verlenen van aandeelhoudersdiensten terug te verdienen. Veel van deze fondskosten zijn noodzakelijk; de SEC vereist bijvoorbeeld het afdrukken en verspreiden van prospectussen aan nieuwe investeerders. Naarmate het beleggingsfonds concurrerender is geworden, met name sinds het einde van de jaren negentig, zijn de tarieven van 12b-1 versmald en zijn aandeelhouders gevoeliger voor hen.

12b-1 kosten veranderen van aandelencategorie naar aandelenklasse. Klasse A-aandelen hebben de neiging om front-end belastingen op te leggen en hebben lagere 12b-1 kosten, en sommige beleggingsfondsen verminderen de front-end belasting op basis van de omvang van de investering. Dit staat bekend als "breekpunten" in de industrie. Het idee is dat het beleggingsfonds bereid is om wat inkomsten per aandeel op te offeren om meer aandelenaankopen te lokken. Klasse B-aandelen en Klasse C-aandelen hebben doorgaans hogere jaarlijkse kosten dan Klasse A-aandelen.

No-Load Funds

Veel beleggingsfondsen hebben geen verkoopkosten, maar sommige fondsen die de 'no-load'-status claimen, kunnen nog steeds marketing- en distributiekosten betalen via 12b-1-kosten, hoewel de SEC deze bedrijven niet toestaat verwijzen naar zichzelf als onbelast als 12b-1 uitgaven meer dan 0. 25% bedragen. Anderen, zoals Vanguard-fondsen, hebben geen verkoopkosten of 12b-1 kosten.

No-load-fondsen kunnen nog steeds inkomsten genereren uit andere soorten inkomsten uit vergoedingen, maar deze bedrijven verlagen ook de kosten om het gebrek aan inkomsten uit verkoopkosten te compenseren. Dit hangt vaak samen met minder beleggingsbeheer en een meer passieve beleggingsstrategie voor het fonds.