Wanneer mensen het hebben over de markt die omhoog of omlaag gaat, een sterke of een zwakke of een stier of beer laat zien, verwijzen ze naar de markt zoals gezien door de indexlenzen.

Indexen werken als een samenvatting van de markt door de topaandelen binnen een markt te volgen. Als een van de grootste factoren in de performance van aandelen is de gezondheid van de markt, is het moeilijk te geloven dat indexen al voor minder dan de helft van de geschiedenis van de beurzen bestaan. In dit artikel zullen we de geschiedenis van deze beleggingsvehikels bekijken.

TUTORIAL: indexbeleggen

vóór de Dow
De reputatie van de beurs heeft in zijn geschiedenis hoogtepunten en dieptepunten gekend. Het laagste punt wordt het beste weergegeven in de jaren na de crash in 1929 omdat het de waarde van de investeringen van zoveel mensen heeft vernietigd.

De eerste 120 jaar van de New York Stock Exchange moet als de op één na slechtste laag van de Dow worden gerangschikt. Het wantrouwen van de markt in deze tijd was niet zo intens, maar het was veel meer volgehouden. De belangrijkste reden achter dit dieptepunt was dat mensen op de markt speculeerden in plaats van beleggen. Dit was niet helemaal hun schuld, omdat de regels nogal los waren en welke informatie je ook maar kon krijgen, het was niet gegarandeerd dat ze accuraat of zelfs waarheidsgetrouw waren. Dit, in combinatie met de gierachtige dealers en makelaars die rond Wall Street cirkelden in afwachting van investeerders die ze konden uitbuiten, maakten de markten volatieler. Er waren veel eerlijke makelaars, bedrijven en dealers, maar er was niets om het tij van fraude die voortvloeit uit de minder scrupuleuze degenen tegen te houden. (Voor meer informatie over de NYSE, kijk op Wat is de geschiedenis achter de openings- en sluitingsbellen op de NYSE? )

Minder erkend, maar even belangrijk, was het feit dat mensen de markt of de breuken en punten niet begrepen. Het idee van een markt was nog steeds een van kraampjes waar je door de producten van boeren kon bladeren en je boodschappen kon kopen. Het idee om de prestaties van een bedrijf te kopen was moeilijk te begrijpen voor de Amerikanen uit de 17e en vroege 18e eeuw.

Vergeet niet dat de meeste volwassenen van deze tijd hun kindertijd in mijnen, fabrieken en velden hadden doorgebracht in plaats van in scholen. Zelfs de elite die betrokken was bij de markt begreep het in sommige gevallen niet volledig. Ze begrepen dat het periodiek op en neer ging op dezelfde vage manier dat een persoon in het ruim van een schip kan raden of het door de beweging op zee of in de haven is, maar nog steeds geen idee heeft van de grootte of frequentie van de golven die ze zullen tegenkomen. Zonder deze informatie was het kopen van een aandeel wanneer het duur of te duur was meestal een kwestie van geluk.

Sticks in the Sand
Charles H. Dow, een financieel journalist, onthulde de eerste aandelenindex in 1896.Zijn Dow Jones Industrial Average was een gemiddelde van de top 12 aandelen op de markt. Omdat dit net aan het einde van de industriële revolutie lag, bevonden de meeste van deze bedrijven zich in de industriële sector (staalfabrieken, spoorwegen, mijnbouw, enz.). Hij berekende de DJIA door alle aandelenkoersen te nemen, ze bij elkaar op te tellen en ze vervolgens te delen door het aantal aandelen. Het nummer dat uit deze vergelijking kwam op 26 mei 1896, was 40. 94. Het bereik van de Dow is sindsdien uitgebreid. (Lees voor meer informatie Dow Theory .)

Dow dacht aan zijn gemiddelde als maat voor het getij van de markt. Door zijn berekeningen legde hij in feite een stok op het hoogwatermerk van elke golf of handelsdag. Als de golven hem en zijn stok op het strand duwden, toen steeg het tij. Als hij elke keer verder moest stappen om de stok op te rapen, dan ging het tij achteruit. Gewapend met deze maatregel kon Dow zien of de markt gedurende een opeenvolgende periode steeg, zoals bij een bullmarkt, of dat deze regelmatig daalde, zoals bij een bearmarkt.
Dow startte de Railroad Average in 1884 (nu de Dow Jones Transportation Average) en de Utility Average in 1929. In 1928 werd het noodzakelijk om de berekeningsmethode voor de Dow-indexen te wijzigen omdat bedrijven fusies en splitsingen aan het maken waren de nummers. De Dow schakelde over naar een systeem van flexibele delers die veranderen om te voorkomen dat het gemiddelde vervormt van deze en andere complicaties. In deze vorm is de DJIA nog steeds in 2007, maar de 30 bedrijven die het verzinnen hebben veel minder concentratie in de industriële sector. De naam zit echter vast.

S & P 500
Standard & Poor's 500 traceert zijn wortels tot 1860, toen Henry Varnum Poor 'History of the Railroads and Canals of the United States' publiceerde. In plaats van een letterlijke geschiedenis van de spoorwegen te zijn, was het de eerste financiële geschiedenis van alle bedrijven die een baan legden of kanalen graven in de Verenigde Staten. Poor hoopte dat zijn boek zou helpen informatie te krijgen voor investeerders buiten het bankdistrict. Het succes leidde ertoe dat hij het Manual of the Railroads of the United States op jaarbasis publiceerde.

De snelheid waarmee de publicaties van Poor uitverkocht waren, moedigde andere bedrijven zoals Standard Statistics en Moody's Manual Co. aan om hun activiteiten verder uit te breiden dan alleen spoorwegmagazijnen. Deze drie bedrijven ondergingen een trage reeks fusies van 1913-1941. Tijdens dit proces begon Standard Statistics met het bijhouden van een index van 223 aandelen in verschillende sectoren van de markt, maar moest dit terugbrengen tot 90 omdat er geen machine of persoon was die de uitdaging kon aangaan om een ​​index met zoveel bedrijven bij te werken. Een van de dingen die deze index onderscheidde van de meer populaire DJIA was het feit dat het een marktgewogen gemiddelde was in plaats van op basis van prijzen zoals de Dow. Dit betekende dat de grotere bedrijven de 90 niet zozeer beheersten als de topbedrijven in de Dow met de DJIA. Deze nauwkeuriger meting van de totale markt werd pas veel later volledig op prijs gesteld.

Poor's bedrijf ging failliet na de crash van 1929 en werd geabsorbeerd in Standard Statistics op gracieuze voorwaarden. De nieuw gevormde Standard & Poor's 90-index, louter een hernoemen van de Standard Statistics 1926-index, was de enige index die dagelijks werd berekend. In 1946 kocht Standard & Poor een ponskaartcomputer van IBM en kon de index plotseling uitbreiden naar 500 bedrijven, die elk uur konden worden bijgewerkt.

Zie de Tech Stocks-run
In 1985 introduceerde de Nasdaq een eigen index om te concurreren met de S & P. De Nasdaq 100 is ontworpen als een marktgewogen index die meer bedrijven uit de technologiesector bevatte - in die tijd grotendeels ongeaccidenteerd gebied. De Nasdaq zelf was bedoeld om deze aandelen te vermarkten en deze was gestaag aan het groeien in kracht doordat zowel de computer als het internet technologie in de huizen van mensen bracht.

De populariteit van technologie in de jaren '80 en '90 leverde de Nasdaq 100 de derde plaats op in de financiële nieuwsverslagen. Deze toegenomen blootstelling zorgde ervoor dat meer beleggers eind jaren negentig massaal naar de opblaasbubbel trokken en verhoogde daardoor de schade door de technische crash. Ondanks zijn ongelukkige rol in de crash (en dankzij een steeds technologisch afhankelijker wordende wereld), blijft de Nasdaq 100 zijn plaats verdienen als een van de beste indexen ter wereld. (Voor meer informatie over de Nasdaq, zie The Tale Of Two Exchanges: NYSE en Nasdaq en Getting to Stock Exchange .)

Indexen Galore
Naast de Dow, de S & P- en Nasdaq-indexen, er zijn honderden andere indexen. Indexfondsen en passieve beleggers die van hen houden, hebben het opzetten van een toenemend aantal van deze markttraceringsinstrumenten aangemoedigd.

De populairste na de top drie zijn:

• American Stock Exchange Composite Index
• Russell indexeert
• NYSE Composite Index,
• 30-Jarige obligatie-index

Sectorspecifieke beleggers hebben ook een verzameling indexen om uit te kiezen.

Deze overvloed aan informatie is grotendeels te danken aan verbeteringen in openbaarmaking, berekening en, natuurlijk, internet. Met name de berekeningen hebben statistici in staat gesteld een zo groot aantal bestanden te nemen als ze willen en de bijgewerkte cijfers om de paar seconden te krijgen voor herberekening. De snelheid van de gegevens en de analyses die ermee kunnen worden uitgevoerd waren zelfs 30 jaar geleden ondenkbaar.

Hoe de index van belegging veranderde
De impact van indexen op beleggen was en blijft enorm. Op het meest basale niveau brachten indexen transparantie en een beter begrip van de marktkrachten teweeg. Dow-theorie, gepionierd door Charles Dow en uitgewerkt door zijn voorganger, was een van de eerste pogingen tot technische analyse. Indexen zijn ook van onschatbare waarde geweest voor contrarians, traders en momentumbeleggers, door hen een maatstaf te geven voor het algemene marktsentiment.

Vooral, creëerden indexen een benchmark voor beleggers en geldmanagers om tegen te meten. De creatie van deze benchmark moedigde een deel van de beleggerspopulatie aan om een ​​minder actieve route te kiezen en genoegen te nemen met meer bescheiden rendementen, waarmee de eerste keer in de geschiedenis van de belegging werd betekend dat het mogelijk werd voor mensen met weinig financiële kennis om hun eigen portefeuilles te beheren.Er zijn nu indexen voor technologieaandelen, farmaceutische producten en elke subset binnen de financiële wereld die een belegger zou willen weten. De uitdaging voor beleggers is niet langer hoe je betrouwbare marktinformatie kunt krijgen, maar wat je ermee moet doen.

Ga voor meer informatie over de geschiedenis van beleggen naar De effectenbeurs: een terugblik en Hoe de markten in het Wilde Westen werden getemd .