De meeste mensen denken aan een levensverzekering omdat ze slechts één leven verzekeren. Er zijn echter beleidsmaatregelen die twee levens verzekeren die vaak worden gebruikt als onderdeel van een boedel- of bedrijfsplan. Dit zijn meestal permanente polissen en afhankelijk van de verzekeraar kan het hele, universele, index- of variabele leven omvatten.

Overlevings- of tweede om te sterven beleid

Een overlevings- of tweede levensverzekeringspolis is ontworpen om twee levens in één polis te verzekeren met één premiebetaling. De polis betaalt alleen een overlijdensuitkering wanneer de tweede van de twee verzekerden overlijdt. Er is geen overlijdensuitkering betaald bij de eerste dood. Als er behoefte is aan liquiditeit bij het eerste overlijden, kan het zinvol zijn om een ​​of beide verzekerden een individuele of permanente polis te laten kopen. Bijvoorbeeld als er een groot verschil in leeftijd is tussen de twee verzekerden, bijvoorbeeld in een tweede huwelijk.

Overlevingsbeleid wordt meestal gekocht door gehuwde paren of individuen die een geldige reden hebben om dekking te zoeken. Anders kunnen verzekeraars de aanvraag voor dekking in twijfel trekken. Een van de vele redenen om een ​​overlevingsbeleid te overwegen, is een lagere premie. Aangezien de kosten per duizend dollar overlijdensuitkering gebaseerd zijn op de gezamenlijke levensverwachting van beide partijen, kan de premie aanzienlijk lager zijn dan de kosten voor de aanschaf van twee afzonderlijke polissen. Ook in situaties waarin een van de verzekerden jonger is en / of in goede gezondheid verkeert en de ander ouder is en / of gezondheidskwesties heeft, zullen verzekeraars vaak een overlevingsbeleid uitvaardigen in de standaardklasse of met een rating (een extra toeslag). Wanneer, bijvoorbeeld, de ongezonde persoon een aanvraag indient voor individuele dekking, zouden zij hoog gewaardeerd of zelfs onverzekerbaar zijn.

Wie moet het beleid voeren?

Net als bij individuele levensverzekeringen kan het overlevingsbeleid een niveau- of toenemend overlijdensuitkering hebben. De uitkering bij overlijden die overgaat op de genoemde begunstigden is vrij van inkomstenbelasting. Als het beleid niet in handen is van één van de verzekerden en niet is overgedragen van hun eigendom binnen de afgelopen drie jaar, dan is de uitkering bij overlijden niet inbegrepen in hun belastbare nalatenschap.

Om inclusie in de belastbare nalatenschap van de verzekerde te voorkomen, is het gebruikelijk dat het overlevingsbeleid wordt beheerd door een onherroepelijke levensverzekering (ILIT). (Zie ook: 7 Redenen om een ​​levensverzekering aan te gaan in een onherroepelijke trust .) De premie wordt elk jaar door de verzekerde aan de trust geschonken samen met een Crummey-brief. Het beleid kan echter ook eigendom zijn van andere familieleden. Het risico dat de polis in het bezit is van bijvoorbeeld uw kinderen, is dat in het geval van een echtscheiding of rechtszaak de polis contante waarde en / of uitkering bij overlijden kan worden gekoppeld.

Waarom een ​​overlevingsbeleid kopen?

Overlevingsbeleid wordt vaak gekocht om:

• liquiditeit te bieden aan de uitvoerder van een nalatenschap, dus activa zijn niet verkocht om federale en / of staat successierechten te betalen die binnen negen maanden na het overlijden van de verzekerde verschuldigd zijn.(Zie ook: Hoe levensverzekeringen de successierechten kunnen verlagen. )
• De erfenis van kinderen gelijktrekken. Als een kind bijvoorbeeld een illiquide familiebedrijf of een goed erven, kan de opbrengst van de verzekering worden verdeeld onder de andere kinderen.
• Vervang rijkdom die tijdens de levensduur van de verzekerde is uitgegeven. Bijvoorbeeld, besluiten om zelfhulpkosten voor langdurige zorg zelf te financieren
• Liefdadigheidsbijdragen fonds

Beleiders

Afhankelijk van de verzekeraar biedt het overlevingsbeleid een aantal rijders (sommige gratis en anderen tegen extra kosten) die kan bij de polis worden gevoegd wanneer deze wordt uitgegeven, waaronder:

• Een versnelde overlijdensuitkering of een manege voor langdurige zorg. De rijder wordt geactiveerd als bepaalde gebeurtenissen optreden, zoals de diagnose terminale ziekte, en geeft toegang tot de uitkering bij overlijden terwijl de verzekerde nog in leven is. Sommige belastingkwesties rond dit voordeel zijn nog steeds onduidelijk als het beleid in een ILIT is opgenomen, omdat er een leugen wordt geplaatst op de uitkering bij overlijden en de rider wordt geactiveerd door de verzekerde.
• Een invaliditeitsverklaring van de premie als de verzekerde jonger is dan een bepaalde leeftijd, meestal 55 of 60 wanneer de polis wordt uitgegeven.
• Een optie voor beleidssplitsing waarmee de eigenaar de uitkering voor overlijden kan splitsen in twee afzonderlijke individuele verzekeringen als bepaalde activerende gebeurtenissen optreden, zoals een echtscheiding of wijzigingen in specifieke belastingwetten. De verzekerde hoeft niet door een verzekering te gaan en afhankelijk van hoe de nieuwe polissen worden uitgegeven, kunnen er fiscale gevolgen zijn.
• Een reder van landgoedbescherming die een aanvullende overlijdensrisicoverzekering aanbiedt als een ILIT niet is opgezet voordat de polis wordt uitgevaardigd en beide verzekerden binnen de eerste vier beleidsjaren overlijden. De aanvullende overlijdensrisicoverzekering helpt bij het compenseren van het effect van federale en / of staatsbelastingen op de uitkering bij overlijden; het oorspronkelijke beleidsvoordeel intact houden. De hoeveelheid geboden extra termijndekking varieert per bedrijf, bijvoorbeeld $ 250.000, en er is meestal een toeslag voor deze rijder op basis van de verzekerde beoordelingen.

Het achterliggend beleid

Het beleid voor overlevingskansen kan een effectieve planningstool voor landgoederen zijn, maar hoeft de behoefte aan individuele dekking niet te elimineren. Bij het ontwerpen van een levensverzekeringsplan is het belangrijk om naar het grote geheel te kijken en de dekking te kopen om aan al uw behoeften te voldoen. Dit kan betekenen dat u verschillende beleidsmaatregelen moet nemen om uw algehele doelen te bereiken.