Een proxy-stem is een stem uitgebracht door een entiteit of persoon namens een ander. Aangezien veel aandeelhouders het moeilijk vinden om de jaarlijkse algemene vergadering of andere vergaderingen van een bedrijf fysiek bij te wonen, staat het bedrijf hen toe te stemmen over bepaalde kwesties - zoals het kiezen van bestuurders in de raad van bestuur of het goedkeuren van een overname - via volmachtstemmen. Volmachtstemmen worden zo onschatbare instrumenten wanneer radicale veranderingen in een bedrijf worden nagestreefd, omdat een dergelijke verandering vrij waarschijnlijk zal worden weerstaan ​​door de zittende bestuurders.

Dit zet de weg voor een proxygevecht waarbij de huidige directeurs en management tegen de groep aanklagen en proberen in te spelen op verandering. Hoewel het ook bekend staat als een proxy-wedstrijd, kan de term "proxygevecht" geschikter zijn in het licht van de machiavellistische tactieken die occasioneel door beide partijen worden gebruikt. Ongeacht wat je het noemt, beleggers zouden goed op de hoogte moeten zijn om op de hoogte te blijven van proxy-gevechten, omdat ze vaak een belangrijke invloed kunnen hebben op de aandelenkoers van een bedrijf.

Partijen in een proxy-gevecht

De deelnemer aan een kant van een proxy-gevecht is altijd gefixeerd - de bestaande bestuurders en het management van een bedrijf. De deelnemer aan de andere kant van de ring is over het algemeen een van de volgende:

• Dissidente aandeelhouders : ontevreden aandeelhouders in een bedrijf die ontevreden zijn over een kwestie van ondernemingsbestuur of andere bezorgdheid, zoals buitensporige beloningen van de uitvoerende macht, kunnen proberen het podium te bereiken een opstand door samen te smokkelen en proberen enkele of alle directeuren van het bedrijf te vervangen. Maar deze inspanningen zijn zelden succesvol tenzij de dissidenten steun krijgen van de grote aandeelhouders in het bedrijf.
• Activist-aandeelhouders : deze groep heeft in het huidige decennium veel aandacht getrokken, dankzij proxy-gevechten waarbij een aantal spraakmakende bedrijven in de Verenigde Staten en Canada betrokken waren. Amerikaanse activistische fondsen groeiden sneller dan de brede hedge fund-industrie in 2013, met een balanstotaal aan het einde van het derde kwartaal van 36% jaar-op-jaar naar een record van $ 89 miljard. In Canada bleek uit een onderzoek van januari 2013 dat proxy-wedstrijden 84% waren gestegen in de periode van vijf jaar van 2008 tot 2012; het aantal wedstrijden dat uitsluitend gericht was op het veranderen van de raad van bestuur was in deze periode bijna verdubbeld.
• Overnemen van bedrijven : in het geval van een vijandige overname, als het bestuur van het doelwitbedrijf standvastig de ouvertures van de acquirer weerlegt, kan de laatste beslissen om deel te nemen aan een proxy-gevecht om het doelwit te dwingen zijn voorstel te aanvaarden.

Doelstellingen en tactieken

Aangezien de recente toename van proxy-gevechten grotendeels werd aangestuurd door activistische aandeelhouders, laten we eens kijken naar enkele van hun doelstellingen en tactieken.

Typische doelstellingen van activistische aandeelhouders zijn onder meer: ​​

• Managementverandering : een klassiek voorbeeld van deze doelstelling is de proxy-battle 2012 van Bill Ackman's Pershing Square tegen Canadian Pacific, de op één na grootste Canadese spoorwegmaatschappij geconfronteerd met operationele uitdagingen op het moment. Pershing Square won medio 2012 de proxy-strijd en verplaatste prompt een aantal van de Canadese Pacific-bestuurders en verving zijn CEO door de legendarische spoorwegdirecteur Hunter Harrison. Harrison voerde in 2013 een opmerkelijke ommekeer uit in Canadian Pacific, waardoor de voorraad in dat jaar een van de best presterende op de blue-chip Canadese TSX-60-index was.
• Spin-off : dit is een andere favoriete doelstelling van activistische aandeelhouders, die geloven dat een spin-off van bepaalde activa de waarde van een bedrijf zal ontsluiten. Een voorbeeld is de poging van Jana Partners om de zaak bij de grote Canadese kunstmestmix Agrium in 2013 te schudden. Jana had een belang in Agrium opgebouwd dat het medio 2012 de grootste aandeelhouder van het bedrijf maakte. Jana stelde toen voor dat Agrium zijn productie van kunstmestproductie heeft opgesplitst in zijn retailafdeling voor landbouwproducten, een voorstel dat werd afgewezen door de raad van Agrium. Jana verloor zijn bijna een jaar durende proxy-strijd nadat twee van zijn genomineerden gekozen konden worden in het bestuur van Agrium, in plaats van de vijf die het had gezocht. Een meer recent voorbeeld is de proxy-strijd die Carl Icahn heeft aangekondigd die hij zal ondernemen als hij twee seats in de raad van bestuur van eBay wil winnen. In januari 2014 heeft Icahn een belang van 0,82% in eBay opgebouwd en een voorstel voor een spin-off van de PayPal-eenheid van het bedrijf uitgebracht.
• Keer terug naar aandeelhouders : activistische aandeelhouders raken soms betrokken bij een bedrijf met veel geld om het te prikkelen om een ​​deel van de cash amard aan beleggers te verdelen. In april 2013 verhoogde Apple zijn driemaandelijkse dividend met 15% en verhoogde het zijn eigen terugkoopprogramma met zesvoudige tot $ 60 miljard, onder toenemende druk van hedgefondsmanager David Einhorn - die eigenaar was van 1. 3 miljoen Apple-aandelen eind 2012 - en andere grote aandeelhouders om contanten terug te geven aan hun beleggers. Carl Icahn - die een $ 3 had. 6 miljard aandelen in Apple - drong er ook bij Apple op aan om 50 miljard dollar van zijn aandelen terug te kopen, maar liet dit voorstel in februari 2014 vallen nadat het bedrijf dicht bij dit doel kwam met $ 40 miljard aan inkopen in het voorgaande jaar.

Een favoriete tactiek van een activist-aandeelhouder is om een ​​aandeel te verwerven in een doelonderneming en vervolgens zijn aandeel aan te kondigen met veel tamtam. De aankondiging bevat soms ook details over het plan van de activistische aandeelhouder om waarde te ontgrendelen of verandering bij het doelbedrijf te bewerkstelligen, en geeft vaak aan dat hij van plan is om indien nodig een proxy-gevecht aan te gaan.

Deze goed zichtbare opmaak van gevechtslinies tussen de activistische aandeelhouder en het bestaande management van een bedrijf maakt vaak voorpaginanieuws en verhoogt de interesse van beleggers in de aandelen. Hoewel de aandelen vaak het nieuws over de betrokkenheid van een activistische belegger verspreiden, zijn deze winsten in alle gevallen niet houdbaar, met latere bewegingen die meer dan wat dan ook worden beïnvloed door de fundamenten van het bedrijf.

Hoe kan een belegger profiteren?

Activist-aandeelhouders zijn enkele van de slimste investeerders in de omgeving en hun betrokkenheid bij een bedrijf is een sterk signaal van hun overtuiging dat de aandelen ondergewaardeerd zijn. Hoewel de geldwaarde van hun belang in een bedrijf het bewijs is dat zij hun geld op de juiste plaats houden, is hun bereidheid om deel te nemen aan een proxy-gevecht een concrete indicatie van de moed van hun overtuigingen, namelijk. e. ze zijn bereid om de afstand te nemen om positieve verandering te bewerkstelligen.

Hoewel de deelname van activistische aandeelhouders niet de enige maatstaf kan en mag zijn voor het meten van de aantrekkelijkheid van een investering, is dit een absoluut pluspunt. Behalve het management onder druk te zetten om maatregelen te nemen om de efficiëntie te verbeteren en meer waarde te creëren, kunnen activistische aandeelhouders er ook bij het bedrijf op aandringen om een ​​degelijk beleid inzake corporate governance te volgen.

Hoewel een proxy-gevecht dat snel wordt opgelost ten goede kan komen aan aandeelhouders, is een nasty proxy-strijd op de lange termijn in geen enkel belang, omdat dit het beheer afleidt en kan leiden tot minder dan optimale operationele prestaties voor het bedrijf.

Investeerders kunnen op de investeringen van activistische aandeelhouders met het beste lange-termijnrecord blijven volgen door hun registratieaanvragen te schuren. Deze omvatten de Schedule 13D in de VS - die binnen 10 dagen bij de SEC moet worden ingediend door iedereen die meer dan 5% van een effectenklasse van een beursgenoteerd bedrijf verwerft - en het "early warning" -rapport in Canada, dat worden ingediend als een entiteit meer dan 10% van een klasse van aandelen of stemrechtverlenende effecten van een onderneming verwerft.

De bottom-line

Activist-aandeelhouders zijn niet altijd succesvol in het winnen van proxy-gevechten, en zelfs als ze dat doen, floreert het doelbedrijf niet altijd. In augustus 2013 verkocht het Pershing Square van Bill Ackman zijn volledige belang van 18% in de worstelende winkelketen J.C. Penney, nadat hij er niet in slaagde het om te draaien; Pershing verloor een geschatte $ 700 miljoen op de investering, volgens onbevestigde rapporten. Ondanks de vele winnaars van Ackman door de jaren heen was dit zijn derde mislukking in de winkelruimte, na eerdere mislukte investeringen met Borders Group en Target. De moraal van het verhaal is dat hoewel de betrokkenheid van een activistische belegger en de daaropvolgende proxy-strijd de kansen op het succes van een aandeel kan verbeteren, zoals bij elke andere investering, de winst niet wordt gegarandeerd.