Boeken en films van The Hunger Games zijn de afgelopen tijd een culturele kracht geworden. (Zie ook: The Market Is Loving The Hunger Games.)

Het Capitool en zijn dertien districten die Panem omvatten, zijn onderwerpen geworden van intens debat en discussie. Bepaalde kenmerken van de economie van Panem zijn duidelijk. We weten dat het een commando-economie is, waar alle economische activiteiten worden bestuurd en gecontroleerd door de staat (in dit geval het Capitool). Maar auteur Suzanne Collins geeft ons niet veel specifieke details.

AD:

Hier zijn vijf onbeantwoorde vragen over de economie van Panem.

Wat is de geschiedenis van Panem?

Het boek en de film bevatten niet veel details over de geschiedenis van Panem. We weten niet hoe het land is ontstaan ​​en de economische reden voor verdeling van de districten in specifieke productiesectoren. Was elk district op zich een afzonderlijk land voordat het werd geïntegreerd met Panem? Zo ja, handelen de districten met elkaar? Dit is belangrijk omdat het detail toevoegt aan Panem's huidige economische verhaal en ons helpt redenen te begrijpen voor economische en politieke onderwerping van districten door het Capitool. Neem bijvoorbeeld de volgende situatie in overweging.

AD:

We weten dat Katniss uit District 12 komt, een district dat gespecialiseerd is in de productie van kolen en vergelijkbaar is met de regio Appalachia in de Verenigde Staten. Aan de andere kant was District 13, dat de Eerste Opstand leidde, een centrum voor kernenergie. Dat leidt dan tot een afzonderlijke reeks vragen over Panem. Wat was de energiemix voor Panem in het verleden? Was de opstand van District 13 tegen het Capitool gemotiveerd door energie-economie?

AD:

Hoe optimaliseert Panem?

Conventionele wijsheid is dat concurrentie op de vrije markt innovatie bevordert. In hun pogingen om een ​​groter deel van de markt te vergaren, verbeteren bedrijven en startups hun producten en diensten, wat op zijn beurt leidt tot een groter maatschappelijk welzijn. Typisch, monopolie-economie, die worden gedomineerd door afzonderlijke handelsentiteiten, hebben minder innovatie in vergelijking met vrije markten. Panem lijkt een voorbeeld te zijn van een monopolistische samenleving, waar alle grote bedrijven eigendom zijn van het Capitool.

Toch vertoont het Capitool kenmerken van een vrije markteconomie. Het heeft supersnelle treinen, genetisch gemanipuleerde wespen en technologische vooruitgang die externe operatoren in staat stelt om de flora-, fauna- en weersystemen in de koepel waarin de hongergames worden gehouden onder controle te houden.

Er is ook bewijs van de allernieuwste mode in Katniss 'jurk, die van kleur verandert en oplicht wanneer ze op het podium wervelt. Dan zijn er de concurrenten van de Honger Games, die naast het gebruik van wapens en instrumenten van hun keuze, ook technologiezweeters zijn.

Het is moeilijk te geloven dat de overdaad aan technologische innovatie en verbeeldingskracht in het land puur door de staat was geregisseerd. Als het inderdaad het product van de staat is, dan zou het interessant zijn om het proces en de bron van dergelijke innovatie te kennen.

Hoe werkt de kookplaat?

The Hob is de zwarte markt van District 12. Er is echter weinig bekend over hoe het werkt. Katniss brengt bijvoorbeeld eekhoorns en hertenvlees naar de markt en ruilt ze in voor andere producten. Maar we kennen het equivalentiesysteem voor de uitwisseling van producten niet. Dit is belangrijk omdat het detail toevoegt aan het verhaal over producten (of voedselproducten) die vooral in District 12 worden gewaardeerd. Het zou ook interessant zijn om economische actoren op de zwarte markt te kennen. Dit is belangrijk omdat het voor hen een bron van regelmatig inkomen lijkt te zijn; hebben ze van de markt geprofiteerd? Zo ja, hoe? (Zie ook: De mechanica van een zwarte markt.)

Katniss vindt daar ook een spottende pin. De pin is een sieraad; daarom is de kans groot dat het werd geïmporteerd door District 1, het district dat verantwoordelijk is voor het maken van luxeartikelen en sieraden. Hoe vond het zijn weg naar The Hob? Is economische mobiliteit (zoals verplaatsing van arbeid) tussen districten mogelijk? Dit is belangrijk omdat arbeid van lage lonen naar hoge lonen gaat.

Wat is de valuta van Panem?

Zowel het boek als de film tonen geen gebruik van geld. In de eerste film van de franchise, nadat ze vrijwilligerswerk deed om deel te nemen aan de Hunger Games, adviseert Katniss Prim, haar jongere zus: "Neem geen extra voedsel van hen. Het is je inspanningen niet waard. Je kunt extra kaas van je geit krijgen. "Er is dus geen indicatie of suggestie van arbeiders die door het Capitool betaald worden voor hun diensten in de kolenmijnen.

En toch, in de tweede film vertelt ze Finnick Odair, een collega-concurrent: "Ik heb meer geld dan ik ooit nodig zal hebben" en vraagt ​​hem hoe mensen betalen voor het plezier van zijn bedrijf. Het is duidelijk dat een vorm van valuta- of arbitragemechanisme wordt gebruikt om diensten en goederen te waarderen. Het zou interessant zijn om meer te weten over dit mechanisme en hoe het wordt beheerd door het Capitool. Verhoogt of verlaagt het Capitool bijvoorbeeld de productie van geld om individuele districten te straffen of uit te hongeren voor overtredingen?

Heeft Panem sociale mobiliteit?

Peeta Mellark is een bakker en een schilder in een district dat een overweldigende meerderheid van mijnwerkers heeft. Hoe kwam hij terecht bij een ander beroep in vergelijking met de rest van de bevolking? Het zou interessant zijn om meer te weten over zijn klanten en inkomsten en over zijn positie in de hiërarchie van de samenleving.
Aan het begin van de eerste film begint Katniss bij de mijnmijnklasse. Ze is echter tegen het einde van dat jaar in de Victor's Village verhuisd. Het is duidelijk dat, zelfs binnen district 12, er een deel van de bevolking is die meer geld heeft in vergelijking met de rest van de bevolking.

De situatie wordt nog interessanter als je District 1 en District 2 in de mix opneemt.Deze districten zijn relatief welvarend in vergelijking met District 12 en zijn sterke voorstanders van het Capitool. Kan de bevolking van deze districten over grenzen heen bewegen of zich met handel bezighouden (zoals het kopen van goederen die in andere districten zijn gemaakt)? Dit is belangrijk omdat het de omvang van de economie en consumenten vergroot en de basis legt voor een opkomende middenklasse in een samenleving die anders wordt gekenmerkt door ongelijkheid.

De bottom line

De meeste discussies rondom Hunger Games waren gericht op ongelijkheid. De economie van Panem presenteert echter een interessante case study voor een staatgestuurde economie die nog steeds tekenen van vooruitgang en innovatie vertoont.