Op 8 april 2016 implementeerde de afdeling Employee Benefits Security Division van het Department of Labor de definitieve versie van de fiduciaire regel (29 CFR-secties 2509, 2510 en 2550), waarin de omstandigheden worden uiteengezet die aanleiding hebben gegeven tot de verantwoordelijkheden van een fiduciaire personeelsbeloningsplan onder de Employee Retirement Income Security Act van 1974 (ERISA). Deze regel is ook van toepassing op de rol van een fiduciair voor een individuele pensioenrekening (IRA). De fiduciaire regel behandelt belangenconflicten bij het verstrekken van advies over pensioenplannen. Het heeft het publiek bewust gemaakt van de verantwoordelijkheden van een vertrouwenspersoon en of deze taken worden vervuld in een verscheidenheid van situaties die verder gaan dan de context van het pensioenplan.

Fiduciaire plicht

De term "fiduciair" is afgeleid van het Latijnse woord "fides", wat geloof, vertrouwen, vertrouwen en vertrouwen betekent. Vanuit juridisch oogpunt betekent de term fiduciair dat men over de rechten en bevoegdheden beschikt om in het belang van een andere persoon of entiteit te handelen. De fiduciaire relatie is gebaseerd op vertrouwen of vertrouwen, zoals in het geval van een relatie tussen een trustee en een begunstigde.

De wet legt fiduciaire verplichtingen op om schadelijk misbruik van die relaties te voorkomen, wat financiële en andere verliezen voor de begunstigden of opdrachtgevers kan veroorzaken. Hoewel fiduciaire plichten in het algemeen onder de categorieën zorgplicht en loyaliteitsplicht vallen, heeft de wet die verantwoordelijkheden uitgebreid. Andere fiduciaire plichten omvatten: een plicht van vertrouwelijkheid, een plicht om openbaar te maken en handelen met volledige openhartigheid, een plicht van zorgvuldigheid en een plicht van goede trouw. Wanneer mensen en organisaties financiële en juridische situaties aangaan waarbij zij op een ander vertrouwen, is een fiduciaire taak belangrijk om dergelijke personen en organisaties te beschermen tegen degenen die prioriteit geven aan hun eigen belangen of de belangen van anderen ten koste van de toevertrouwende partij of principaal.

Schending van fiduciaire plichten

De fiduciaire verantwoordelijkheden van bestuursleden en bedrijfsfunctionarissen leiden vaak tot rechtszaken wegens schending van fiduciaire plichten. Eén geval betrof een situatie waarbij de controlerende aandeelhouder van Dole Food Co. de hulp inroept van de president (die ook een bestuurder was) om de aandelen te verwerven die hij niet bezat in een poging om het bedrijf privé te nemen. De controlerende aandeelhouder werd door de raad van bestuur aangesteld als chief executive officer (CEO). De rechtbank oordeelde in het voordeel van de minderheidsaandeelhouders en stelde dat de president zijn loyaliteitsplicht heeft geschonden door opzettelijk de aandelenkoers van Dole onder druk te zetten om de take-private transactie te vergemakkelijken. De rechtbank constateerde dat zowel de controlerende aandeelhouder als CEO en de president hun loyaliteitsplicht hebben geschonden.Hoewel de president aansprakelijk werd geacht als zowel een directeur als een officier, was hij de enige bestuurder die aansprakelijk werd gehouden.

Op grond van de nieuwe fiduciaire regel van het Department of Labor, als een entiteit die als fiduciair onder 29 CFR sectie 2510 kwalificeert. 3-21 niet voldoet aan de plichten opgesomd volgens de regel, kan die entiteit aansprakelijk worden gesteld aan de benadeelde partijen onder de 29 US Code sectie 1109.

Zelfs voordat de nieuwe fiduciaire regel van toepassing was, eiste ERISA dat de fiduciaire van een pensioenplan behoedzaam handelde bij het beheer van de activa van het plan. Een interessante rechtszaak gebaseerd op een beweerde schending van die plicht werd ingediend tegen Fifth Third Bancorp (NASDAQ: FITB

Deze zaak, Vijfde Derde Bancorp tegen Dudenhoeffer, werd uiteindelijk beslist door het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten. Het Hof oordeelde dat eisers wegens schending van de fiduciaire zorgvuldigheidsplicht op basis van voorkennis een beroep moeten doen op een alternatieve koers die de fondsbeheerders hadden kunnen nemen zonder de effectenwetgeving te schenden en dat een voorzichtig fiduciair in dezelfde omstandigheden zou het alternatief niet als een grotere kans beschouwen om het fonds schade toe te brengen dan om het te helpen. Het Hof verliet de beslissing van het Amerikaanse Hof van Beroep voor het Zesde Circuit, waarbij het ontslag van de klacht door de rechtbank werd ongedaan gemaakt.