Als u ooit een financieel nieuwsprogramma hebt gezien, hebt u waarschijnlijk de verslaggever horen refereren aan "analisten". Deze analisten, die sell-side analisten worden genoemd, worden verondersteld een onpartijdige mening te geven op basis van eigen onderzoek naar de effecten van een bedrijf. Sell-side analisten kopen of verkopen aandelen en obligaties niet. In plaats daarvan doen ze aanbevelingen over hoe zij geloven dat de aandelen of obligaties zullen presteren. Deze analisten gebruiken vaak moeilijk te ontcijferen beleggingsjargon, maar ze hebben op de korte termijn grote invloed op het verkeer van aandelen. Inzicht in de rol van de sell-side analist zou enig licht moeten werpen op de kortetermijnbeweging van aandelen.

AD:

Hoe sell-side onderzoek werkt
Sell-side analisten volgen doorgaans een vergelijkbaar werkpad, namelijk: een analist ontmoet het managementteam van een bedrijf, bespreekt de bronnen van inkomsten, producten of diensten en ontwikkelt een financieel model op basis van de schattingen van de onderneming en de verwachtingen van de analist. De analist houdt vervolgens het bedrijf constant in de gaten en herziet veel gegevensbronnen om te bepalen of hij / zij zelfverzekerd is met zijn / haar model of herzieningen maakt op basis van nieuwe informatie. De analist plaatst vaak een label, een investeringsrating, op de aandelen of obligaties van het bedrijf - meestal in termen van "kopen", "verkopen" of "in bezit houden". De schattingen afgeleid van de modellen van verschillende van de sell-side analisten kunnen ook samen worden gemiddeld om een ​​enkele verwachting te bedenken die de "consensus" schatting wordt genoemd.

AD:

Onderzoek aan de verkoopkant wordt vaak "op de markt gebracht" aan bedrijven die buy-side-vermogensbeheerders worden genoemd - dit zijn de beleggingsprofessionals die de aan- en verkoop van effecten doen. Voorbeelden van deze bedrijven zijn pensioen- of beleggingsfondsen. Buy-side-bedrijven betalen het sell-side-onderzoek meestal niet of kopen het niet. Gewoonlijk betaalt de buy-side firma zachte dollars aan de sell-side firma, wat een omweg is om voor het onderzoek te betalen. Zachte dollars kunnen worden gezien als extra geld dat wordt betaald wanneer transacties worden uitgevoerd via de verkoopkantoren. Dus in essentie stuurt het onderzoek van de sell-side analisten het buy-side bedrijf naar transacties via hun handelsafdeling, waardoor winst wordt gecreëerd voor het sell-side bedrijf. (Meer informatie over deze betaalmethode voor onderzoek in de Veelgestelde vragen: wat zijn zachte dollars? )

AD:

Er is een inherent conflict binnen een sell-side bedrijf, hoewel dit conflict vanwege juridische geschillen in het verleden moet worden verwijderd. Het conflict is dit: analisten doen aanbevelingen om effecten van een bedrijf te kopen of verkopen. Deze bedrijven zijn vaak ook klanten van de kant van de sell-side-banken die vergoedingen aan de banken betalen voor beleggingsdiensten. Beleggingsbankieren is een enorme bron van winst voor de banken, en als een analist een negatieve aanbeveling doet, kan de bankkant van het bedrijf deze klant verliezen.Ten tweede heeft de analist toegang nodig tot het managementteam van een bedrijf. Als de analist negatief is, kan het bedrijf zo nu en dan de toegang weigeren, waardoor het onderzoeken van een bedrijf erg moeilijk wordt.

Investering Jargon
Als nieuwsleveranciers hebben financiële verslaggevers de neiging om naar onderzoek langs de weg te verwijzen. De verslaggevers bespreken investeringsvoorwaarden zoals consensusschattingen, investeringsratings en gerapporteerd versus herzien. Tijdens het winstseizoen bespreken deze nieuwsprogramma's vaak consensusnummers, meestal vergelijken ze een daadwerkelijk financieel rapport van een bedrijf met de consensusschatting. Als een bedrijf de consensusschatting overtreft, stijgt de beveiliging meestal in prijs, terwijl het tegenovergestelde gebeurt als een bedrijf de schatting mist. Dus ondanks het feit of een bedrijf al dan niet winst of verlies heeft, kan de beveiliging ervan stijgen of dalen in prijs, gebaseerd op het missen of verslaan van verwachtingen. Er zijn echter tijden dat een bedrijf de ramingen van de consensus overtreft en de beveiliging afneemt. Waarom gebeurt dat? Af en toe slagen sell-side analisten er niet in om hun schattingen te herzien, maar hun verwachtingen veranderen wel. Soms zal financieel nieuws verwijzen naar een "gefluister nummer". Een gefluister nummer is een schatting die anders is dan de consensusschatting. Dit gefluister nummer wordt de nieuwste, hoewel ongeschreven, consensus verwachting. (Meer informatie over deze nummers in Whisper Numbers: Should You Listen? )

Analisten hebben ook de neiging om beleggingsratings op de effecten te plaatsen. Deze ratings zijn een manier om te kwalificeren hoe de analist de potentie van koersstijging inzien. Wanneer een analist zijn / haar rating wijzigt, kan de prijs van het beveiligingsniveau veranderen. Dit hangt af van hoe dicht beleggers de aanbevelingen van de analist volgen. Een upgrade heeft over het algemeen de neiging om de prijs te verhogen, terwijl een downgrade het tegenovergestelde doet. Het is echter niet alleen de verandering maar de reden voor de verandering die belangrijk is om te begrijpen.

Verkopers van sell-side brengen vaak wijzigingen aan in de financiële rapporten van een bedrijf om lopende activiteiten weer te geven in plaats van eenmalige items die van invloed kunnen zijn op de resultaten van een kwartaal. Deze wijzigingen worden opgenomen in het financiële model dat de analist voor het bedrijf ontwikkelt en beïnvloeden de verwachtingen of schattingen. Analisten verwijzen naar de wijzigingen als herziene getallen versus de gerapporteerde werkelijke aantallen.

Impact van sell-side ratings op aandelenprijzen
De rating die analisten op de aandelen van een bedrijf plaatsen, heeft vaak een impact op de aandelenkoers op korte termijn. Wanneer een analist de dekking van een bedrijf 'initieert', wijst hij / zij gewoonlijk een beoordeling toe in de vorm van 'kopen', 'in de wacht zetten' of 'verkopen'. Deze beoordeling is een signaal voor de beleggersgemeenschap en geeft weer hoe de analist denkt dat de aandelenkoers in een bepaald tijdsbestek zal evolueren. De rating kan soms een weerspiegeling zijn van de verwachte voorraadbeweging en niet een weerspiegeling van hoe de analist denkt dat het bedrijf zal presteren. Als het bedrijf bijvoorbeeld de komende zes maanden zeer sterke groeivooruitzichten heeft en de aandelen ondergewaardeerd zijn op basis van de schattingen van de analist, kan er een "koop" -rating op de aandelen worden geplaatst.Omgekeerd kunnen zwakke groeivooruitzichten een 'sell'-rating rechtvaardigen. Als dezelfde onderneming echter sterke groeivooruitzichten heeft, maar de aandelenkoers zo hoog is dat deze schattingen heeft overschreden en als overgewaardeerd wordt beschouwd, kan de analist een 'verkoop' op de aandelen plaatsen. Nadat de eerste beoordeling op de aandelen is geplaatst, kunnen analisten de beoordeling bijwerken. Deze updates leiden tot upgrades (van een "verkopen" naar een "inhouden" of "kopen") of downgrades (van een "kopen" naar een "inhouden" of "verkopen").

Conclusie
Financiële media verwijzen dikwijls naar onderzoeksanalyses aan de verkoopkant bij het bespreken van de potentiële of feitelijke bewegingen in aandelen. Het begrijpen van de impact van dit onderzoek is van cruciaal belang voor beleggers om kritieke vragen te beantwoorden, zoals waarom een ​​aandeel in beweging is wanneer er geen recent nieuws of de sector is, of waarom een ​​wijziging in de beleggingswaardering van invloed is op de aandelenkoers en wat betekent dit allemaal voor de aandelenkoers op de lange of de korte termijn? Zonder de "aantrekkingskracht" te erkennen die onderzoek aan de zijde van de sell-up heeft op de prijsbewegingen op korte termijn van aandelen, kunnen beleggers deze prijsbeweging als iets anders beschouwen en daarmee een verkeerde investeringsbeslissing nemen.

Lees voor meer informatie Analyst Forecasts Spell Disaster For Some Stocks and Analyst Recommendations: Do Sell Sell Ratings Exist?