Bedrijven betalen verschillende belastingen, die worden bepaald door tal van factoren, op basis van de fysieke locatie en aard van het bedrijf. Om belastingheffing in meer dan één locatie of land te voorkomen, voeren bedrijven zorgvuldige belastingplanning waarbij rekening wordt gehouden met het belastingstelsel van meer dan één land.
Tutorial: Persoonlijke inkomstenbelasting

Er zijn twee belangrijke benaderingen voor bedrijven die belastingen betalen: het wereldwijde en het territoriale. Deze zijn gebaseerd op overwegingen van eerlijkheid en efficiëntie, en ze hebben enige controverses getrokken omdat het lijkt erop dat een territoriaal belastingstelsel - waaronder een land belastingen op het wereldwijde inkomen van zijn inwoners oplegt waardoor dubbele belasting wordt vermeden - superieur is aan een wereldwijd systeem dat biedt opschortingen en / of vrijstellingen. De US maakt gebruik van het wereldwijde belastingstelsel, wat betekent dat het inkomen van een Amerikaans bedrijf onderworpen is aan zowel belastingstelsels, het buitenland en dat van de VS

Om de dubbele belasting te verminderen, verstrekt de regering van de VS belastingkredieten die gelijk zijn aan de in het buitenland betaalde belastingen en uitstel totdat de inkomsten in de Verenigde Staten zijn ontvangen in de vorm van contanten of dividenden. Wettelijke belastingwetten, regels en voorschriften beïnvloeden de beslissingen van bedrijven over investeringen en verrekenprijzen. De belastinggids van Controlled Foreign Corporation (CFC) stelt dat een Amerikaanse persoon aandeelhouder kan zijn van een buitenlandse onderneming die niet verplicht is Amerikaanse inkomstenbelastingen te betalen op het inkomen van de onderneming, totdat die inkomsten aan de Amerikaanse eigenaren worden uitgekeerd als dividend of salaris. U. S. aandeelhouders van een CFC zijn onderworpen aan inkomstenbelasting op bepaalde inkomsten van de corporatie en, in het algemeen, buitenlandse investeringen inkomen en bepaalde soorten buitenlandse bron bedrijfsinkomsten zijn onderworpen aan Amerikaanse belasting.

Definitie van een CFC Een CFC is een bedrijf waarin Amerikaanse aandeelhouders meer dan 50% bezitten door te stemmen of de waarde van het buitenlandse bedrijf te waarderen. Een Amerikaanse aandeelhouder is iemand die 10% of meer bezit door stem van de buitenlandse onderneming. Aandeelhouders die direct of indirect 10% of meer van de buitenlandse aandelen bezitten, zijn opgenomen in de eigendomscontrole van meer dan 50%.

Belastingen van de vennootschapsbelasting Een buitenlandse onderneming, ongeacht of ze in het bezit is van Amerikaanse aandeelhouders of buitenlandse aandeelhouders, kan onderworpen zijn aan de inkomstenbelasting van de Verenigde Staten. Als de buitenlandse onderneming bedrijfsinkomsten heeft op basis van een Amerikaanse bron (IRC-sectie 861) en in feite verband houdt met het gedrag van een Amerikaanse handel of bedrijf, of als de buitenlandse onderneming een vaste inrichting heeft in de VS, dan is deze onderworpen aan VS belastingen. De buitenlandse onderneming, ongeacht wie de aandeelhouders zijn, moet een formulier 1120 indienen en U betalen.S. vennootschapsbelastingen op de Amerikaanse inkomsten uit een bedrijf of handel in de VS

Als de buitenlandse onderneming onderworpen is aan Amerikaanse inkomstenbelasting en er ook Amerikaanse aandeelhouders zijn, zullen latere uitkeringen aan die aandeelhouders, indien behandeld als dividenduitkeringen, onderworpen zijn aan een aanvullende inkomstenbelasting (dubbel belasting, aangezien de onderneming geen aftrek ontvangt voor uitgekeerde dividenden). Dit is echter dezelfde behandeling als dividenden ontvangen door Amerikaanse aandeelhouders van Amerikaanse corporaties. De US heeft geen belastende autoriteit over een buitenlandse onderneming zonder Amerikaans broninkomen en geen vaste inrichting in de VS. U. S. belastingwetten hebben echter een belastende bevoegdheid over U. S. aandeelhouders van buitenlandse bedrijven. (Zie voor meer informatie Het btw-inhoudingssysteem .)

CFK's zijn actief binnen verschillende belastingautoriteiten, die inkomsten genereren op basis van directe of indirecte methodologie. De onderscheidende factor is hoe de belasting wordt toegepast, hetzij rechtstreeks op gerapporteerde inkomsten, hetzij onrechtstreeks via een ander meetbaar onderdeel van de dochteronderneming.

De gebruikelijke belastingsmethoden zijn de vennootschapsbelasting, roerende voorheffing en belasting op de toegevoegde waarde. De vennootschapsbelasting wordt toegepast op het gerapporteerde inkomen van een onderneming. De bronbelasting wordt toegepast op het passieve inkomen van de onderneming in een ander land. Het land waar het inkomen vandaan kwam, houdt geen belastingen in, aangezien de ontvangende onderneming geen formele verplichting heeft om inkomsten te rapporteren die buiten haar eigen belastinggebied zijn verkregen. Een belasting over de toegevoegde waarde is een nationale omzetbelasting die wordt geïnd in elke fase van de productie of consumptie van een goed. Vaak, op basis van het politieke klimaat, stelt de belastingdienst bepaalde noodzakelijke levende goederen, zoals voedsel en medicijnen, vrij van de belasting.

Impact van vennootschapsbelastingen op beslissingen inzake bedrijfsbeleggingen De vennootschapsbelasting en de risicohouding van het bedrijf zijn twee van de grootste factoren die bijdragen aan de besluitvorming van bedrijven, omdat beide een negatieve invloed kunnen hebben op een bedrijfsinvestering door het potentiële rendement te verminderen. Vennootschapsbelasting is een zeer belangrijke factor in het besluitvormingsproces voor financiële investeringen, omdat een lagere belastingdruk het bedrijf in staat stelt om prijzen te verlagen of hogere inkomsten te genereren, die vervolgens kunnen worden uitbetaald in lonen / salarissen en / of dividenden. De inkomstenbelasting van een potentiële woonplaats voor een dochteronderneming zou een locatie (belastingparadijs) zijn met het laagste belastingtarief, waardoor het nettoresultaat van de onderneming zou stijgen, evenals het bedrag dat door de dochteronderneming en op haar beurt door de moedermaatschappij wordt aangehouden. .

Bijkomende factoren om rekening mee te houden zijn de politieke en economische stabiliteit van het buitenland, het niveau van potentiële risico's en onzekerheid, de afschrijvingsratio en de kosten van concessies, pre-productie-ontwikkeling, enz. Herziening van de gewogen kapitaalkosten, een lagere belastingtarief heeft de neiging om de effectieve kosten van schulden voor de corporatie te verlagen. De belasting over de toegevoegde waarde (btw) is in feite een omzetbelasting met betalingsdocumentatie van de ene fase van het productieproces naar een andere die het belang van belastingverminderingen verhoogt, omdat de verkoper de belasting int voor de verkochte goederen of producten en vervolgens ontvangt credits voor btw die al eerder in het productieproces zijn betaald.De bronbelasting is een indirecte belasting die wordt geheven over passief inkomen, zoals dividenden, royalty's en rente die bedrijven uitbetalen aan niet-ingezetenen (mensen of bedrijven) in een ander belastingjurisdictie.

Door bilaterale belastingverdragen in te stellen om de verschillende passieve bronheffingen te categoriseren, slagen bedrijven erin dubbele belasting te voorkomen voor zowel henzelf als hun dochterondernemingen in de landen waar dergelijke verdragen bestaan. Dit vermindert verder het belang van bronbelastingen en hun impact op dividendbeslissingen.

Verrekenprijzen Verrekenprijzen (TP), die goed zijn voor ongeveer 60% van de werktransacties, is een methode voor contant geldbeheer waarmee de boekhoudkosten van goederen van het moederbedrijf naar een filiaal of vanuit een filiaal kunnen worden overgebracht naar de andere. De verkoop die de overdracht genereert, is intern en de kosten zijn meestal flexibel; het is binnen deze flexibiliteit dat er het potentieel is om geld te verplaatsen van hoge belasting- en zwakke valuta-omgevingen op een manier die voordelig is voor een bedrijf. Kort gezegd is TP een methode die bedrijven toestaat om controles en tarieven voor het overdragen van host-valuta te omzeilen die zorgvuldig worden gecontroleerd door gastregeringen. Binnenlandse bedrijven hebben meerdere manieren om een ​​overdrachtsprijs van een dochteronderneming naar een andere te verkrijgen; multinationale ondernemingen met buitenlandse dochterondernemingen worden echter geconfronteerd met toenemende druk, aangezien de waarde van goederen, diensten en de betrokken technologie hun uitgaande kasstromen doen toenemen om belastingen te betalen. TP opent de deur voor mogelijke belastingmanipulatie door hogere transactieprijzen dan de markt aan te rekenen, waar landen lagere belastingtarieven hanteren en financiering mogelijk maken door lagere tarieven dan markttransferprijzen in rekening te brengen.

Er zijn drie veelgebruikte methoden voor het bepalen van verrekenprijzen:

1. De vergelijkbare niet-gecontroleerde prijsmethode

2. De methode van wederverkoopprijzen

3. De cost-plus berekeningsmethode

Een vergelijkbare ongecontroleerde prijs is de prijs die een multinationale onderneming kan verkrijgen door goederen te verkopen aan een onafhankelijk bedrijf. Dit is de eenvoudigste manier om wederverkoopprijzen voor tastbare goederen tussen verbonden partijen te bepalen en is meestal de meest betrouwbare van de drie methoden, op voorwaarde dat de beschikbare informatie prijzen toestaat. Deze methode vereist echter dat vergelijkingen tussen functies en transacties tussen niet-verbonden partijen worden gebruikt voor vergelijking - wat betekent dat de goederen gestandaardiseerd genoeg moeten zijn om op een open markt te worden verkocht.

De methode van wederverkoopprijsvergelijking vergelijkt de brutowinst die wordt gerealiseerd met de doorverkoop van materiële goederen aan een verbonden partij aan de winsten die vergelijkbare entiteiten behalen in ongecontroleerde transacties.

De cost-plus berekeningsmethode wordt meestal gebruikt in gevallen van assemblage of productie van goederen of in een andere fase van het productieproces van materiële goederen die worden verkocht aan verbonden partijen. Deze methode bepaalt de wederverkoopprijs van materiële goederen door de vergelijkbare niet-beheerde productiekosten van de goederen te meten en door een passende winstmarge toe te voegen.

Conclusie Alvorens te beslissen over een locatie voor een CFC, neemt de bedrijfsleiding de lokale belastingwetten in overweging en beoordeelt de belastingtarieven van mogelijke locaties in samenhang met de vorm die de bedrijfsactiviteiten zullen aannemen.Ook moet het bedrijf kijken naar de voorwaarden voor gunstige verrekenprijzen en locatiespecifieke inhouding.

Raadpleeg voor verwant lezen ook Rapportage over uw rentebelasting .