In veel aspecten van het leven kan weten wat invloed heeft op de besluitvorming van mensen helpen bij het oplossen van enkele van 's werelds meest complexe problemen. Onderzoek in de financiële sector is verbluft door deze vraag sinds de komst van de aandelenmarkt. Klassieke financiële theorie veronderstelt dat beleggers zich rationeel gedragen om een ​​efficiënte markt te behouden. Maar zoals we weten, variëren de eigenaardigheden in het gedrag van mensen en de financiële markten hebben de neiging om als gevolg daarvan te fluctueren. Onlangs zijn economen begonnen de inzichten van gedragswetenschappen over te nemen als een meer realistische interpretatie van financiële markten. Gedragseconomie incorporeert aspecten van cognitieve psychologie met conventionele financiën om een ​​verklaring te bieden voor irrationele en rationele besluitvorming. De inzichten uit de gedragseconomie hebben vooruitgang geboekt door aan te tonen dat menselijk gedrag niet consistent handelt met de economische theorie, maar ook de weg heeft geëffend voor het ontluikende veld van de neuro-economie. Neuroeconomics probeert neurowetenschap, cognitieve psychologie en economie te overbruggen om de mechanismen te begrijpen die ten grondslag liggen aan economische besluitvorming.

Wat is Neuro-economie?

Het menselijk brein wordt vaak de meest complexe biologische structuur genoemd en lijkt op een zwarte doos. De grondslagen van de economische theorie werden geconstrueerd in de veronderstelling dat de details van het menselijk brein niet zouden worden ontdekt. Maar met technologische vooruitgang heeft de neurowetenschap technieken ontwikkeld om details en beeldvorming van hersenactiviteit af te leiden. Door menselijke neurale netwerken te bestuderen, kunnen motiverings- en pleziersystemen in het menselijk brein inzicht verschaffen waarom mensen niet altijd handelen op manieren die nut optimaliseren. Populair onderzoek suggereert dat neurowetenschap kan worden opgesplitst in vier specifieke economische onderwerpen; intertemporele keuze, besluitvorming onder risico en onzekerheid, en speltheorie.

Intertemporele keuze

In de economie ziet het standaardperspectief de intertemporele keuze als een afweging van nut over verschillende tijdstippen. Voor individuele personen en financiële instellingen kunnen deze beslissingen betrekking hebben op hun keuze om vandaag of in de toekomst een beslissing te nemen. In een traditioneel verdisconteerd gebruiksmodel zullen mensen alle toekomstige nutsvoorzieningen met een constant percentage verdisconteren. Toch beschrijft de notie van time-discontering niet het gedrag van individuen omdat het menselijk brein rekening kan houden met de gevolgen op de lange termijn. Op basis van de acties van de prefrontale cortex dalen de waarden tussen kleine vertragingsperiodes sneller dan langere vertragingsperioden. Dat wil zeggen, de uitkomsten worden minder gewogen naarmate ze meer op afstand voorkomen; de subjectieve waarde van een beloning is kleiner wanneer deze wordt uitgesteld dan wanneer dezelfde beloning onmiddellijk beschikbaar is.Vaak worden sterke intertemporele keuzes gemaakt bij het bepalen van hoeveel te sparen voor pensionering, of om een ​​huis te kopen of hoe te beleggen. Op de kapitaalmarkten moeten consumenten intertemporele afwegingen maken, zodat hun marginale tempo van tijdvoorkeur gelijk is aan de rentevoet.

Besluitvorming onder risico en onzekerheid

Fundamenteel voor economie en sociale wetenschappen is de observatie van menselijke besluitvorming in risicovolle omstandigheden. Een gebruiksmodel beschouwt besluitvorming onder onzekerheid als een afweging van nut onder verschillende natuurstaten, vergelijkbaar met uitgestelde resultaten. Mensen reageren vaak op risico op meerdere niveaus; ze zullen objectief risico evalueren en reageren op een rationele manier of ze zullen een emotionele reactie hebben. Dit komt vaak voor bij fobieën waarbij veel mensen niet in staat zijn om een ​​risico te lopen dat ze objectief als onschadelijk erkennen. Als het gaat om investeren, zijn mensen wars van meer verliezen dan winst maken. Neuro-economisch onderzoek suggereert dat fysiologische reacties op negatieve verliezen ernstiger zijn dan gelijkwaardige voordelen.

Speltheorie

Bij sociale interacties is het van cruciaal belang om te weten hoe elke persoon handelt en hoe hij of zij denkt dat je handelt, door het gedrag van andere mensen te voorspellen. Neuro-economen hebben deze situaties bestudeerd in termen van altruïsme, samenwerking, straf en vergelding. De meest frequent geraadpleegde interactie in de economie is het dilemma van de gevangene, waarbij de uitbetaling van elke gevangene afhankelijk is van zowel de eigen keuze als die van de andere speler. In overeenstemming met het dilemma van de gevangene wordt een evenwicht gevonden wanneer beide spelers onderling samenwerken en een hogere uitbetaling op het bord laten. Wanneer spelers samenwerken en elkaar vertrouwen, stijgt de aanwezigheid van oxytocine, het hormoon dat sociale binding beïnvloedt. Wanneer een oneerlijk aanbod wordt voorgesteld, worstelen de hersenen echter met het oplossen van het conflict tussen het accepteren van een aanbod en het afwijzen ervan als gevolg van afkeer of oneerlijke behandeling. In het financiële landschap van vandaag verhinderen vertrouwen en ervaring dat veel beleggers het verschil tussen risico en beloning met elkaar verzoenen.

Uitdaging voor conventionele wijsheid

Fundamenteel voor een nieuwe theorie is het vermogen om de tekortkomingen van conventionele wijsheid aan te pakken. In dit geval domineren efficiënte markten en moderne portefeuilletheorie de neoklassieke economische theorie. Eenvoudig gezegd gaat het ervan uit dat beleggers rationeel handelen om systematisch hun eigen nut te maximaliseren. De toename in gedrag en neuro-economie heeft aangetoond dat rationaliteit problematisch is en dat een meer accurate beoordeling van besluitvorming emotionele vooroordelen omvat. Een veelvoorkomende valkuil voor de heersende economische theorie is het onvermogen om gedrag te verklaren en beslissingen te nemen in tijden van crisis die meestal wordt aangedreven door irrationeel gedrag. Dat gezegd hebbende, emotionele reacties zijn niet altijd suboptimaal van aard, maar ze zijn niet zo in overeenstemming met de standaard economische theorie.

The Bottom Line

Met de opkomst van technologie hebben groeiende velden zoals de neuro-economie de conventionele economische theorie uitgedaagd om economische beslissingen nauwkeuriger te beschrijven.Fundamenteel identificeert neuro-economie hoe mensen essentiële elementen van de utiliteitstheorie verwerken wanneer ze worden geconfronteerd met risico en onzekerheid. Onze emoties hebben meer diepgaande gevolgen voor onze besluitvorming dan voor wat we weten dat waar is. Naarmate we meer inzicht krijgen in de mechanismen van de hersenen, zullen we blijven leren hoe de economieën werken of niet werken.